کتاب دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما
معرفی کتاب دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما
کتاب الکترونیکی «دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما»نوشتهٔ لوییجی پیراندللو با ترجمهٔ اثمار موسوی نیا در نشر نو چاپ شده است. این اثر نقدی بر صنعتی و ماشینیشدن جامعه و صنعت سینماست.
درباره کتاب دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما
پیراندللو در این رمان تقابل تکنولوژی و انسان، سینما و تئاتر، هنر در عصر تکثیر مکانیکی آن و وحدت تکرارناپذیر اثر هنری را به تصویر میکشد و به یاری مؤلفههای روانشناختی و فلسفی به ابهامات و تناقضات سینما و تحلیل رابطهٔ انسان با ماشین میپردازد. :«دفترها» تحلیلی انتقادی از واقعیت مدرن و گواهی بر تقلیل انسان به شیء (کالا) در عصر سرمایهداری است. او علیه سینما بهمنزلهٔ هنر طغیان نمیکند، او علیه سینما بهمنزلهٔ محصول تجاری و کالاشده طغیان میکند. این رمان نوعی روایت در روایت است و پیراندللو از روایتها و خردهروایتهای بسیاری در پیشبرد داستان اصلی بهره گرفته است.
کتاب دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب به علاقهمندان به سینما پیشنهاد میشود.
بخشی از کتاب دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما
«من هم معتقدم که ارزش او بسیار بیشتر از یک حیوان است، اما نه به این دلیل. نارضایتی از تکرارِ همیشگی اعمال به چه کار بشر میآید؟ مسلماً، آن اعمال مهم و اساسی و اجتنابناپذیر زندگی را او هم اگر دلش نمیخواهد بمیرد، باید مثل جانوران هر روز انجام دهد و تکرار کند. پوچ و توهم بودن اعمال دیگر هم که به شکلی تشویشآمیز بارها و بارها دگرگون شدهاند، مسلماً دیر یا زود بر او آشکار خواهد شد؛ همان پوچی و توهمی که ثمرهٔ آن امر زائدی است که انسان بر روی زمین نه فرجام و نه علتی برای آن میتواند متصور باشد. و اما چه کسی به رفیقم، سیمونه پائو، گفته که حیوان آگاهی ندارد؟ حیوان به همهٔ امور ضروری آگاهی دارد و هیچچیز دیگر به خود مشغولش نمیدارد، از آن رو که حیوان هیچ مازادی در درون خود ندارد. انسان که چنین مازادی را در درون خویش حمل میکند، درست به همین دلیل از آن برخوردار است؛ مسائل خاصی که مقدر شده بر روی زمین حلناشدنی باقی بمانند برایش تشویش و پریشانی به بار میآورند. و برتری انسان درست در همین خلاصه میشود! چه بسا آن پریشانی نشانه و گواه حیاتی دیگر فراسوی حیات زمینی باشد (و امیدواریم که بیعانهای برای حیات دیگر نباشد!) ولی وقتی امور زمینی این شکلی پیش میروند، پس کاملاً حق با من است که زمین بیشتر مناسب حیوانات است تا بشر.
اصلاً مایل نیستم در اینجا به سوءتفاهم دامن بزنم. منظورم این است که انگار اینطور مقدر شده که انسان بر روی زمین ناخوش و رنجور بماند، زیرا در درونش چیزی دارد بیشتر از آنچه برای خوب بودن، یعنی در آرامش و خوشی بودن، کافی باشد. و این مسأله که بشر در این کرهٔ خاکی، واقعاً، امر زائدی در درون خویش حمل میکند (و درست به همین دلیل انسان است و نه حیوان)، در این امر مشهود است که این چیزِ بیشتر ابداً در هیچچیز دیگر آرام ندارد و قرار نمیگیرد و در این کرهٔ خاکی هیچچیز بشر را راضی نمیکند، طوری که در جایی دیگر، فراسوی حیات زمینی، در جستوجوی چون و چرا و راهی برای جبرانِ پریشانیاش است. دست بر قضا، انسان هرچه بیشتر تلاش کند که در این کرهٔ خاکی با ساختنها و پیچیدگیهای سرسامآور گوناگون خودش را وقف امور زائد کند حال و روزش بدتر خواهد شد.»
حجم
۲۷۳٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۸۸ صفحه
حجم
۲۷۳٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۸۸ صفحه