کتاب جک جنگلی

کتاب جک جنگلی نوشتۀ جان کریستوفر و ترجمۀ حسین ابراهیمی (الوند) است. نشر افق این کتاب را روانۀ بازار کرده است. کتاب، رمانی مناسب نوجوانان و دربارۀ پسری در همین ردۀ سنی است که به خاطر یک اعتراض، به یک جزیرۀ دور تبعید می‌شود.

درباره کتاب جک جنگلی

رمان تخیلیِ جک جنگلی خوانندۀ خود را به ۳۰۰ سال بعد می‌برد؛ به روزگاری که زندگی همۀ مردم، ماشینی شده و به همین دلیل مردم نسبت به جنگل‌ها کم‌لطف شده‌اند. روزی پسرکی نوجوان به نام جک، به چنین وضعی اعتراض می‌کند. از این رو، او را به جزیره‌ای دور تبعید می‌کنند. جک و دوست‌اش اما تصمیم می‌گیرند فرار کنند و به جنگل بگریزند.

طراح گرافیک این کتاب، کیانوش غریب پور است.

خواندن کتاب جک جنگلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جان کریستوفر

کریستوفر ساموئل یود در ۱۲ فوریۀ ۱۹۲۲ در لنکشایر به دنیا آمد و در ۳ فوریه ۲۰۱۲ در سامرست درگذشت.

جان کریستوفر، نویسندهٔ داستان‌های علمی-تخیلی است. به گفته خود او، این داستان‌ها ماجرای واکنش انسان‌ها در شرایط سخت زندگی و بررسی این واکنش‌ها هستند.

مشهورترین اثر این نویسندۀ انگلیسی، سه گانه سه پایه ها است. کریستوفر این کتاب‌ها را در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ نوشت. موفقیت کوه‌های سفید (۱۹۶۷)، شهر طلا و سرب (۱۹۶۷) و برکه آتش (۱۹۶۸)، به قدری بود که جان کریستوفر، ۲۰ سال بعد، کتاب دیگری با نام وقتی که سه پایه ها آمدند، نوشت و آن را به چهارگانه تبدیل کرد.

جان کریستوفر در سال ۱۹۷۰ نیز رمان نگهبانان را نوشت که به خاطر آن جایزۀ گاردین را به دست آورد.

درباره حسین ابراهیمی (الوند)

حسین ابراهیمی (الوند) در سال ۱۳۳۰ در گلپایگان به دنیا آمد و در ۳ مهر ۱۳۸۶ در تهران درگذشت. او یک مترجم ایرانی بود که شهرت خود را به‌خاطر کتاب‌هایی که برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرده، به دست آورده است. حسین ابراهیمی، بیش از ۱۰۰ کتاب برای کودکان و نوجوانان از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه کرده است. الوند را باید یکی از پرکارترین و تأثیرگذارترین مترجم‌های کتاب کودکان و نوجوانان به شمار آورد.

حسین ابراهیمی (الوند) دانش‌آموختۀ رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی و نیز ادبیات فارسی در دانشگاه تهران بود. از این رو، وی به ادبیاتِ هر دو زبان آشنا و مسلط بود. ویژگی ترجمه‌های الوند شیوایی، خوش‌خوانی و امانت‌داری به متن اصلی است. او از جمله‌مترجم‌هایی بود که می‌کوشید قانون حق تألیف (کپی رایت) را اعمال کند.

ابراهیمی ترجمه برای ادبیات کودک و نوجوان را در سال ۵۵ آغاز کرد اما به دلیل مشاغل کاری به عنوان دبیر در آموزش و پرورش و مسئول گروه زبان در یکی از دانشکده‌های دانشگاه آزاد اسلامی، تا سال ۶۹ فرصت انتشار اثری در این حوزه را پیدا نکرد. نخستین ترجمۀ او با عنوان «طوطی اصفهان» در سال ۶۹ به‌وسیلۀ انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد.

حسین ابراهیمی به‌خاطر ترجمۀ رمان «آخرین گودال» در سال ۱۳۸۰، برندۀ جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شد. او همچنین در سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ میلادی، دیپلم افتخار موسسه بین المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) را به خاطر ترجمۀ کتاب‌های «زمستان جنگ» و «آخرین گودال» از آنِ خویش کرد.

از دیگر جوایزی که این مترجم نامدار کسب کرده است می‌توان به پلاک طلای شورای کتاب کودک (برای همۀ آثارش)، لوح زرین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تندیس مداد پرنده کانون، تندیس ماه زرین انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و... اشاره کرد.

از میان کتاب‌های ترجمه‌شده به‌قلم الوند می‌توان به «آنجا که کبوترها می‌میرند»، «روبوت فراری»، «آن سوی سرزمین‌های شعله‌ور»، «باران مرگ»، «زیر نور ماه ترانه سر کن»، «افسانه‌های مردم دنیا»، «۲۰۸ حکایت از ازوپ»، «سفال شکسته»، «صلیب سربی»، «موش کوچولو»، «لاک‌پشت پیر»، «رؤیای بابک»، «شاهزاده شیر و راز گل سرخ»، «گمشدۀ شهرزاد»، «سه‌گانۀ چرخ گردون»، «ایلیاد و ادیسۀ هومر» و «آتش‌دزد» اشاره کرد.

الوند همچنین در ترجمۀ مقالات و کتاب‌هایی دربارۀ ادبیات کودکان  (مانند «شناخت ادبیات کودکان: گونه‌ها و کاربردها از روزن چشم کودک» همکاری داشته است.

وی بنیان‌گذار خانۀ ترجمه برای کودک و نوجوان بود. هدف از تأسیس این خانه، خریداری آثار داستانی برگزیدۀ کودک و نوجوان دنیا و انجام کارهای پژوهشی، نظری و کاربردی در حوزۀ ادبیات کودک و نیز در دسترس قرار دادن مترجمان بود. این خانه، سبب ترجمۀ کتاب‌های بسیاری در این حوزه نیز شده است. تأسیس خانۀ ترجمه را می‌توان نقطۀ عطفی در ترجمه برای کودکان و نوجوانان ایران به شمار آورد.

حسین ابراهیمی (الوند) از پایه‌گذاران انجمن نویسندگان کودک نیز بود؛ انجمنی که اهداف صنفی-فرهنگی را دنبال می‌کند.

بخشی از کتاب جک جنگلی

«با صدای وزوزی مثل وزوز زنبور از خواب بیدار شدم. صدا به قدری بود که انگار بال‌های زنبوری غول‌پیکر سراسر آسمان را در برگرفته بودند. نیازی نبود به ساعت نگاه کنم؛ می‌دانستم که هشت صبح است. روز چهارشنبه بود و بالن رُم وزوزکنان، آرام‌آرام به زمین می‌نشست.

خمیازه‌کشان کش و قوسی به بدنم دادم اما همان‌موقع از تخت بیرون نیامدم. می‌توانستم همان‌طور درازکشیده، از پنجره‌های تمام‌قد رو به رویم پارک‌ها و ساختمان‌های لندن را تماشا کنم. پیش رویم باغ خانه‌مان بود؛ باغی به درازی صد متر با چمن‌زاری پر از گل و بوته، با باغچه‌ها، نهرها و استخرهایی که ماهرانه طرح‌ریزی و ساخته شده بودند. باغبان‌ها مشغول کار خود بودند.»