نظرات کاربران درباره کتاب شب ظلمانی یلدا

کتابو که اول شروع میکنید به خوندن، از اون حجم از کلمات قدیمی و سخت و از حالت وهم طورش نترسید،ادامه بدین و از این همه جملات جذاب و موزون لذت ببریدو در صورت ندوستن معنی کلمه ها تو گوگل سرچ کنید.وقتی دیدین شخصیت ها زیاد شدن جایی یادداشت کنید، با تمرکز بخونیدش چون اصل داستان یکبار از زبان مرد و یکبار از زبان زن هست و در خلال داستان شخصیت های فرعی زیادی با داستان زندگیشون وارد میشن.جملات ماندگار فراوونی داره که بعضی هاش بینهایت بدرد بخورن👌🏻در کل از یک نویسنده ایرانی همچین داستانی بعید بود🍃🤩

برای هر کس که به خواندن یک رمان ایرانی بی نظیر و پرکشش علاقه دارد. شکوفه های عناب و پاییز ۳۲ هم بی نظیرند.

شب ظلمانی یلدا....ستیزی بی پایان با مرگ و حوادثی که چیدمان خارق العاده ای برای رسیدن به تباهی دارن. اثری که نویسنده با تبحر فراوان اون رو از دام یکنواختی رهانیده و در عین حال در باتلاق(؟) سورئالیستی رها کرده که تا اخرین جمله، فقط دست و پا بزنه و دست و پا بزنه.... کرکترهایی که رها میشن و عملا میمونن رو دست خواننده که خب همین؟! اینهمه بالا و پایین شد برای همین؟! که بمیره، یا بی مقصود رها بشه؟! شخصیتها پخته بودند و چند لایه.... در هنر نویسندگی و تصویر پردازی نویسنده هیییچ شکی نیست،چیزی که واضحا از حضور ذهن بالا و اهمیت دانش واژگان و تاریخ برای رضا جولایی خبر میده، اما انگار سوژه ای رو دستکاری و اندکی کلمات و جملات وزین به اون اضافه کردن و بیرون داده....خط داستانی وجود نداره و از دست بدر میره.... نویسنده علقه ی خاصی به این دوره داره و در باقی آثارش هم این مساله مشهوده، چیزی که نتونستم باهاش بخوبی ارتباط برقرار کنم. حجم اتفاقات خیلی زیاد و سرگیجه آورند و گاها تکرار میشن در سیاهی محض....جناب رضا جولایی:** اندکی نور پاشیدن لازم بود.....** کتاب به دو قسمت مرد و زن تقسیم شده و مصائب بیشمار هرکدوم، از دریچه ی دید اون دو روایت میشه .روایت ها به فرجام خودشون میرسند. نقطه‌ای که تراژدی محضیست بر سرنوشت مردمانی که به سختی میزیستن و به راحتی هم می‌مردند! این نقطه عطف کتاب بود و البته جذاب برای من....اینکه مرگ...دقیقا به همین اندازه نزدیک، واقعی، قریب الوقوع و پیش بینی ناپذیره.... در نهایت کتاب، در عین حال که فضایی خیالی و سورئال داشت بعنوان اثری ایرانی، ستودنیه.... با کمال میل و با اکراه(!) پیشنهادش میکنم....

خوب بود یه کم غم انگیز بود اما خوب بود

خیلی خیلی شبیه کتاب صدسال تنهایی مارکزبود

کتاب فوق العاده ایی بود ، بسیار از خواندنش لذت بردم داستان گیرا و جذاب به دور از تکرار . واقعا اگر به دنبال رمانی میگردین که ارزش وقت گذاشتن رو داشته باشه صد در صد توصیه میکنم البته چند صفحه اول کتاب رو باید صبوری کنین و با تمرکز بیشتری بخونین

آقای جولایی نثر زیبا و روانی در بقیه آثارشان دارند اما در مورد این کتاب داستان کمی گنگ و مبهم میباشد