دانلود و خرید کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ

کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ اثری از رضا جولایی است که با صدای اشکان عقیلی پور منتشر شده است. این داستان زیبا، ترکیبی از تاریخ و خیال است و به ماجرای زندگی و حذف شاعر مبارز و آزادی‌خواه، میرزاده عشقی می‌پردازد.

درباره کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ

رضا جولایی در این داستان به سراغ یک ماجرای تاریخی می‌رود و آن را با عناصر داستان ترکیب می‌کند تا نتیجه‌ای لذت‌بخش و جذاب حاصل شود. 

داستان ماه غمگین، ماه سرخ داستان آخرین روزها زندگی میرزاده عشقی است. شاعری توانا که به خاطر زندگی جنجالی و شعرهای آزادی خواهانه‌اش شناخته می‌‎شود. با این داستان سفری می‌کنیم به روزهای هشتم تا سیزدهم تیرماه سال هزار و سیصد و سه و در آخرین روزهای زندگی و حیات شاعر با او همراه هستیم.

نویسنده برای جذابتر شدن داستانش، شاعر را از یک خواب طولانی و پریشان بیدار می‌کند. خوابی که ذهن او را آشفته و پریشان کرده است و او را همانند  خیل عظیمی از روشنفکران آزادی خواه با داس مرگ روبه‌رو کرده است. حال شاعر تلاش می‌کند تا حیات و بقایش پابرجا بماند و از این مهلکه فرار کند. در گیر و دار این فرار با شخصیت‌های بسیاری دیدار می‌کند. برخی شخصیت‌هایی حقیقی هستند و برخی دیگر از ذهن نویسنده به بیرون پا گذاشته‌اند. 

میرزاده عشقی در حال فرارش با زنی روبه‌رو می‌شود که در سرای او مشغول به کار است. با مرد ارمنی خوش قلبی آشنا می‌شود که رضا خان نام دارد و با یکی دیگر از شاعران بزرگ ایران؛ ملک الشعرای بهار. 

این داستاان با تمام فراز و نشیب‌هایش، قصه جذابی را برای مخاطبانش روایت می‌کند...

کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از شنیدن داستا‌هایی با درونمایه تاریخی لذت می‌برید، کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ لذتی عمیق را به شما هدیه می‌کند.

درباره رضا جولایی

رضا جولایی در سال سال ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد و کارش را از ۱۳۶۲ و با انتشار حکایت سلسله پشت کمانان آغاز کرده و در طول این سال‌ها در فضای ادبیات داستانی‌ حضور داشته است. تاریخ عنصر مشترک همه داستان‌های رضا جولایی است که آنها را به هم مرتبط می‌کند.

جامه به خوناب، شب ظلمانی یلدا، حدیث دردکشان، تالار طرب‌خانه، جاودانگان، نسترن‌های صورتی، باران‌های سبز و سیماب و کیمیای جان از دیگر آثار جولایی هستند.

بخشی از کتاب صوتی ماه غمگین، ماه سرخ

 نفس نفس می زند. به خود می گوید: من زنده ام، هنوز دیر نشده ... 

به یاد جمله ای می افتد: مرگ است که به زمان ارزش می دهد. زمان را جدی بگیر. خوابت یک هشدار بود. الهام بود. بلند شو تا دیر نشده جل وپلاست را جمع کن، برو از این شهر داغ دم کرده ی خشک، برگرد به میان تپه های سبز موطنت. دیوانه ای؟ می خواستی چه بشوی؟ شهره ی آفاق؟ چه بکنی؟ می خواستی کمر سردارسپه را بشکنی؛ اگر هم بتوانی جانت را می گذاری بر سر این مهم، و بعد چه می شود؟ آب از آب تکان نمی خورد. می افتی در سیاه چال های نظمیه. جانت را با منقاش از تن بیرون می کشند. از دست هیچ کس کاری ساخته نیست. هیچ کس نمی تواند قدمی پیش بگذارد، نه وکلای اقلیت، نه روزنامه چی ها. سروصدایی بلند می شود و زود فروکش می کند. همه خسته شده اند. نوزاد نارس مشروطه سر زا رفت.