دانلود و خرید کتاب صوتی وضع بشر

کتاب صوتی وضع بشر نوشتهٔ هانا آرنت و ترجمهٔ مسعود علیا است. بهناز بستاندوست گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی در سال ۱۹۷۴ نوشته شده است.

درباره کتاب صوتی وضع بشر

کتاب صوتی وضع بشر به دفاع از شرایط ایدئال کلاسیک کارکردن، شهروندی و اقدامات سیاسی در برابر آنچه وسواسی تحقیرآمیز برای رفاه صرف می‌دانند، پرداخته است. گفته شده است که این کتاب نیز مانند بسیاری از آثار هانا آرنت متأثر از دیدگاه‌های فلسفی «مارتین هایدگر» است. هانا آرنت در این اثر مشهور خود روایتی متفکرانه و تفکربرانگیز دربارهٔ وضع بشر را ارائه کرده است. آنچه در این کتاب صوتی وجود دارد فلسفهٔ سیاسی نیست؛ در حقیقت بخش زیادی از کتاب [ظاهراً] اصلاً به سیاست مربوط نمی‌شود. تحلیل‌های مفصل نویسنده دربارهٔ زحمت و کار و لوازم و پیامدهای علم مدرن و رشد اقتصادی، به‌جای خود سیاست با زمینه و محیط آن سروکار دارند؛ حتی بحثی که دربارهٔ عمل می‌آید، تنها تا حدودی به اَعمال مشخصاً سیاسی مربوط می‌شود. خودِ آرنت اندکی پس از انتشار وضع بشر، این کتاب را «نوعی مدخل» بر اثر منظومه‌وارتری در باب نظریهٔ سیاسی خواند که طرح آن را ریخته بود (اما هرگز تکمیل نشد). او شرح داد که چون «فعالیت سیاسیِ محوری عمل است»، لازم شده بود که ابتدا مشقی مقدماتی در ایضاح و روشن‌سازی صورت بگیرد «برای جداسازیِ مفهومیِ عمل از سایر فعالیت‌های بشری که معمولاً با آن‌ها خلط می‌شود، نظیر زحمت و کار.»

مشخص‌ترین اصل نظام‌بخش این کتاب در تحلیل پدیدارشناسانهٔ آن دربارهٔ ۳ شکل فعالیت است که در بنیاد وضع بشر جای دارند: «زحمت» که متناظر است با حیات زیستی (یا بیولوژیک) انسان از آن حیث که نوعی حیوان است؛ «کار» که تناظر دارد با جهان مصنوع اشیایی که آدمیان بر روی زمین می‌سازند و «عمل» که متناظر با تکثر ما در مقام افرادی متمایز از یکدیگر است. هانا آرنت استدلال می‌کند که این تمایزها در سنت فکری‌ای که اولویت‌های فلسفی و دینی به آن شکل بخشیده‌اند، نادیده گرفته شده است. بااین‌حال، آنچه در کتاب او هست بسیار بیشتر از این تحلیل پدیدارشناسانه و حتی بیش از نقد آرنت بر سوءتفسیر فلسفهٔ سیاسی سنتی از فعالیت بشر است.

کتاب وضع بشر حاصل درسگفتارهای «بنیاد چارلز آر. والگرین» است که هانا آرنت در آوریل ۱۹۵۶ در دانشگاه شیکاگو ایراد کرد. خود این درسگفتارها برآمده از طرح بسیار بزرگ‌تری در باب «عناصر تمامیت‌خواهانه در مارکسیسم» بود. آرنت این طرح را پس از اتمام نگارش «سرچشمه‌های تمامیت‌خواهی» آغاز کرده بود که حاوی مطالب بسیاری دربارهٔ سوابق یهودستیزی و نژادپرستی نازی است، اما مطلبی دربارهٔ زمینهٔ مارکسیستی روایت مرگبار استالین از پیکار طبقاتی در بر ندارد.

شنیدن کتاب صوتی وضع بشر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران فلسفه و علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره‌ هانا آرنت

هانا آرنت در سال ۱۹۰۶ به دنیا آمد و در سال ۱۹۷۵ درگذشت. او تئوریسین و فیلسوفی سیاسی بود که در آلمان در یک خانوادهٔ یهودی زاده شد. در ۱۸سالگی وارد دانشگاه ماربورگ شد و در این دانشگاه استاد محبوبش «مارتین هایدگر» بود که رابطهٔ عاشقانه‌ای نیز با او داشت. او در سال ۱۹۲۶ دانشگاه ماربورگ را ترک کرد و به دانشگاه هایدلبرگ رفت تا رسالهٔ دکتری خود را با عنوان «مفهوم عشق از نظر آگوستین قدیس» زیر نظر «کارل یاسپرس» بگذراند. پس از تحصیل به یکی از رهبران چپ آلمان بدل شد و به مخالفت با نازی‌ها پرداخت. هانا آرنت در سال ۱۹۳۲ ریاست دانشگاه فرایبورگ را بر عهده گرفت. در سال ۱۹۳۳ با قدرت‌گرفتن آدولف هیتلر مدتی به زندان افتاد و با شروع جنگ جهانی دوم به اردوگاه مرگ و کوره‌‎های آدم‌سوزی اعزام شد که البته توانست از اسارت فرار کند و همراه با همسر خود «هاینریش بلوشر» به فرانسه برود. هانا آرنت و همسرش با هجوم آلمان‌ها به فرانسه، به آمریکا مهاجرت کردند. او در سال ۱۹۵۱ تابعیت ایالات متحده را پذیرفت. اوایل مهاجرت برای او بسیار سخت و همراه با فقر بود. در ۱۹۶۳ به استادی دانشگاه شیکاگو رسید و در ۱۹۶۷ به «مدرسهٔ تحقیقات اجتماعی» نیویورک رفت و تا پایان عمرش آنجا تدریس می‌کرد. هانا آرنت در سال ۱۹۵۱ کتاب معروف خود «ریشه‌های توتالیتاریسم» را منتشر کرد. این کتاب او را به یکی از اصلی‌ترین نظریه‌پردازان زمان خود بدل کرد؛ همچنین از دیگر آثار معروف او می‌توان به «حیات ذهن»، «انقلاب»، «وضع بشر»، «قدرت و قهر» و «میان گذشته و آینده» اشاره کرد. هانا آرنت در ۴ دسامبر ۱۹۷۵ در نیویورک درگذشت و در کنار همسرش به خاک سپرده شد.

درباره مسعود علیا

مسعود علیا در سال ۱۳۵۴ به دنیا آمده است. او مترجم و پژوهشگر ایرانی حوزهٔ فلسفه و نیز استادیار گروه فلسفهٔ هنر در «دانشگاه هنر تهران» است. کتاب «جنبش پدیدارشناسی» با ترجمهٔ او برندهٔ جایزه‌ٔ کتاب سال شد. او دورهٔ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران و دورهٔ کارشناسی‌ارشد فلسفه را در دانشگاه شهید بهشتی گذراند. از میان موضوعاتی که مسعود علیا برای پژوهش‌های خود به‌سراغ آن‌ها رفته است می‌توان به گستره راز و تقلیل آن به مسئله در فلسفهٔ گابریل مارسل و نیز موضوع اصالت تجربه و دگرگونی در منابع مابعدالطبیعه در فلسفه گابریل مارسل اشاره کرد. او در تیرماه ۱۳۸۷ دورهٔ دکتری فلسفه را با نگارش رساله‌ای تحت‌عنوان «شرط امکان اخلاق در اندیشه‌ٔ لویناس» به راهنمایی عبدالکریم رشیدیان در «مؤسسه حکمت و فلسفه» به پایان برد. بخشی از ترجمه‌های مسعود علیا عبارتند از:

«هنر به منزله تجربه» نوشتهٔ جان دیویی، «وضع بشر» نوشتهٔ هانا آرنت، «آشنایی با هگل» نوشتهٔ پل استراترن، «الفبای فلسفه» نوشتهٔ نایجل واربرتون، «اگزیستانسیالیسم و اخلاق» نوشتهٔ مری وارنوک، «هرمنوتیک فلسفی و نظریه ادبی» نوشتهٔ جوئل واینسهایمر، «مسیح و اساطیر» نوشتهٔ رودلف کارل بولتمان، «دیباچه‌ای بر فلسفه قرون وسطی» نوشتهٔ فردریک چارلز کاپلستون.

بخشی از تألیفات مسعود علیا عبارتند از: فرهنگ توصیفی فلسفه اخلاق، کشف دیگری همراه با لویناس، عطار، سهروردی، فرزانگان خاک.

بخشی از کتاب صوتی وضع بشر

«ثباتِ صناعتِ بشری مطلق نیست؛ استفاده‌ای که از آن می‌کنیم، گرچه آن را به مصرف نمی‌رسانیم، شیره[ مصنوعات ]این صناعت را تا ته می‌مکد. روند زندگی، که در کل هستی ما جاری است، به آن نیز هجوم می‌برد، و اگر از اشیای جهان استفاده نکنیم، آن‌ها نیز سرانجام می‌پژمرند و به درون روند طبیعی فراگیری بازمی‌گردند که از آن بیرون کشیده شده‌اند و آن‌ها را در برابر آن برپا داشته‌اند. صندلی اگر به حال خود گذاشته یا از جهان بشری بیرون انداخته شود، بار دیگر چوب می‌شود، و چوب می‌پوسد و به خاکی بازمی‌گردد که درخت از بطن آن سر برآورده بود پیش از آن‌که بریده شود تا به صورت ماده‌ای درآید که روی آن کار کنند و با آن چیزی بسازند. با این حال، اگرچه ممکن است این پایانِ محتومِ یکایک اشیا در جهان باشد و نشانه این‌که محصولاتِ سازنده‌ای فانی هستند، اما تردیدی نیست که سرنوشت نهایی خود صناعت بشری چنین چیزی نیست، صناعتی که در آن هر شیئی پیوسته ممکن است با تغییر نسل‌هایی که می‌آیند و ساکن جهانِ ساخته انسان می‌شوند و می‌روند، جای خود را به شیئی دیگر دهد. از این گذشته، اگرچه استفاده به ناگزیر شیره این اشیا را تا ته می‌مکد، این اتمام به همان صورتی سرنوشت آن‌ها نیست که نابودی پایان ذاتیِ همه چیزهایی است که به مصرف می‌رسند. چیزی که استفاده آن را می‌فرساید دوام است.»