کتاب جواب ها از کجا می آیند؟

کتاب جواب ها از کجا می آیند؟ نوشته کیت مسنر و ترجمه صبا اسلامی، داستان یک مداد قدیمی است که قدرت جادویی دارد و حقایق عجیبی را فاش می‌کند. 

انتشارات پرتقال با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب جواب ها از کجا می آیند

اگر روزی مدادی پیدا کنید که در امتحان به دادتان برسد و جواب صحیح را بگوید، حاضرید از آن استفاده کنید؟ آن را همراه خودتان به جلسات امتحان می‌برید یا می‌خواهید سوال‌های مهم‌تری بپرسید؟

آوا اندرسون، روزی در کشوی خرت و پرت‌های خانوادگی، یک مداد قدیمی پیدا می‌کند. چیز عجیبی در مورد مداد وجود ندارد اما سر امتحان ریاضی معلوم می‌شود که آوا در اشتباه بوده است. مداد قدرت جادویی دارد. آوا که جواب یکی از سوال‌ها را روی برگه چرکنویسش نوشته بود، صدایی می‌شوند. صدا از مداد درمی‌آید و جواب درست را به آوا می‌گوید. جالب‌تر از همه اینکه نه بچه‌ها و نه معلم، هیچکس صدای مداد را نمی‌شنود. آوا و دوستش، سوفی به این نتیجه می‌رسند که مداد را پیش خودشان نگه دارند چون حسابی به کارشان می‌آید اما کم‌کم مداد شروع به فاش کردن حقایقی عجیب درباره خانواده آوا می‌کند. آوا وارد یک ماجراجویی غیر منتظره می‌شود و ...

کتاب جواب ها از کجا می آیند؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

این داستان برای نوجوانان جذاب است. اگر به دنبال یک کتاب فانتزی خوب با داستان ماجراجویانه می‌گردید، خواندن کتاب جواب ها از کجا می آیند؟ را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جواب ها از کجا می‌ آیند

قبل از ناهار با سوفی به سراغ کمد وسایلشان می‌رفتند که سوفی پرسید: «امتحان ریاضی چطور بود؟»

«خیلی خوب. ولی یه اتفاق خیلی عجیب افتاد. انگار که...»

«آوا!» صدای خانم رومرو بود که از پایین راهرو می‌آمد. یک دسته پارتیتور را چنان دیوانه‌وار تکان می‌داد که انگار می‌خواست از زمین بلند شود و پرواز کند. خانم رومرو ریزنقش بود و در موهای مشکی مجعدش رگه‌هایی سبزرنگ داشت. شبیه مرغ مگس‌خواری بود که میان هزارتوی آدم‌ها و کوله‌پشتی‌ها جست‌وخیزکنان راهش را باز می‌کرد. به آوا که رسید، برگه‌ها را بالا گرفت: «سوفی بهم گفت می‌خوای برای استعدادیابی گروه جَز آزمون بدی. به‌خاطر همین یه سری قطعاتی رو برات آوردم که به نظرم برات جالب باشن. باید یکی از اینارو اجرا کنی و چند میزان هم بداهه بنوازی. باشه؟»

«امممم...» آوا به سوفی نگاه کرد که درامز می‌نواخت و هفته پیش به او گفته بود باید به آزمون استعدادیابی جز بیاید. آوا مطمئن بود که جواب مثبت نداده است. شاید گفته بود: «به نظر که جالب میاد، باید بهش فکر کنم.» این در زبان آوا یعنی: «وحشتناکه، ولی تو متوجهش نمی‌شی. پس من یه سَری تکون می‌دم و بعداً یادم میره که بیام.»

اما حالا خانم رومرو، همراه با موسیقی، اینجا بود. «آزمون دو هفته دیگه تو اتاق موسیقی برگزار می‌شه. می‌تونی ساعت مطالعه، یا بعد از مدرسه بیای. مشکلی که نیست؟» خانم رومرو پارتیتورها را به آوا داد و برگشت تا برود. «می‌بینمت.»