کتاب دختری که ماه را نوشید

کتاب دختری که ماه را نوشید نوشته کلی بارن هیل و ترجمه‌ی فروغ منصور قناعی استکه توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است. این رمان جذاب در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفته و داستان زندگی عجیب یک دختربچه را به تصویر می‌کشد.

کتاب‌های بسیاری وجود دارند که برای یاد دادن درس‌هایی ماندگار از زندگی به رشته تحریر درآمده‌اند. مخاطب اغلب این آثار گروه نوجوان است که معمولا این دسته از کتاب‌ها را خسته‌کننده و کسالت‌آور می‌دانند. در این میان نویسندگانی هم هستند که سعی دارند آموزه‌های خود را از طریق قلمی خوشایند و داستانی هیجان‌انگیز وارد ذهن مخاطب کنند. کتاب دختری که ماه را نوشید نیز در این دسته از آثار قرار دارد.

درباره کتاب دختری که ماه را نوشید

زانِ پیر جادوگری است که در دل جنگل زندگی می‌کند. مردم شهر این پیرزن را منشاء همه بدی‌ها می‌دانند و امیدوارند که با پیشکش یک قربانی از گزند او در امان بمانند. آن‌ها هر سال کودکی را به عنوان قربانی به جادوگر پیشکش می‌کنند و برای این کار نوزادی را به جنگل برده و او را در جایی رها می‌کنند. اما چیزی که مردم شهر نمی‌دانند این است که زان قلب مهربانی دارد؛ این جادوگر نوزادان رهاشده در جنگل را نجات داده و به خانواده‌های مهربان و خوش‌قلبی که در آن سوی جنگل زندگی می‌کنند، می‌سپارد.

زانِ مهربان در طول مسیر از نور ستاره‌ها برای سیر کردن نوزادان استفاده می‌کند و ماجرا از جایی شروع می‌شود که او به جای نور ستاره، نور ماه را به یک نوزاد دختر می‌خوراند. این دختر که لونا نام دارد، به خاطر خوردن نور ماه نیروی خارق‌العاده‌ای به دست می‌آورد. جادوگر پیر که به خوبی از قدرت جادویی ماه آگاه است، می‌داند که نباید این نوزاد را به حال خود رها کند؛ چرا که ممکن است به خود یا اطرافیانش آسیب برساند. از همین رو تصمیم می‌گیرد لونا را پیش خود نگه داشته و او را مانند فرزند خود بزرگ کند.

اما همه چیز همین‌طور آرام نمی‌ماند! هرچه زمان می‌گذرد و لونا بزرگ‌تر می‌شود، قدرت جادویی او نیز افزایش می‌یابد. این دختر متوجه می‌شود که به زودی مجبور خواهد شد برای محافظت از خود و عزیزانش، از این قدرت شگفت‌انگیز استفاده کند. ولی پیش از این کار، او باید یاد بگیرد که چگونه قدرت‌های خود را کنترل کند.

کتاب دختری که ماه را نوشید چنان داستانی را به تصویر کشیده که مخاطب به سختی می‌تواند کتاب را کنار بگذارد. کلی بارن‌هیل در همه لحظات این اثر، خواننده را به وجد می‌آورد و او را با جریان رمان همراه می‌سازد.

تعدادی از شخصیت‌های رمان دختری که ماه را نوشید برتری‌های ذاتی دارند که از آن برای نجات انسانیت استفاده می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود مخاطب ارتباط عمیقی با این شخصیت‌ها برقرار کند؛ به طوری که با موفقیت آن‌ها خوشحال شده و از شکست‌هایشان غمگین گردد.

کلی بارن‌هیل سعی کرده در این کتاب با استفاده از زبانی ساده، سنتی و شاعرانه آموزه‌های مهمی را به مخاطب خود منتقل کند.

چالش‌هایی که کتاب دختری که ماه را نوشید برای خواننده دارد، این اثر را از هر کلیشه‌ای دور می‌کند. بارن‌هیل به شما نشان می‌دهد که قدرت انجام هر کاری را دارید؛ فقط کافیست چیزی را که نمی‌دانید بپرسید و به غریزه خود اعتماد کنید.

روند این کتاب مانند یک مینی‌سریال تخیلی است که قدرت جادو را به تصویر می‌کشد. آنچه که در بطن این داستان قرار دارد جادو نیست، بلکه گسترش اندوه و ناامیدی است.

کلی بارن‌هیل این اثر خود را در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد و به واسطه آن توانست شهرت بسیاری کسب کند. کتاب دختری که ماه را نوشید افتخارات زیادی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به جایزه نیوبری (۲۰۱۷)، عنوان بهترین کتاب نوجوان در هفته‌نامه سرگرمی (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانه عمومی نیویورک (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانه عمومی شیکاگو (۲۰۱۶)، یکی از ۲۰ کتاب برتر آمازون (۲۰۱۶) و عنوان بهترین کتاب در هفته‌نامه پابلیشرز ویکلی (۲۰۱۶) اشاره کرد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب دختری که ماه را نوشید برای گروه سنی نوجوان نوشته شده و یک انتخاب مطمئن برای همه نوجوانانی است که به داستان‌های پرهیجان علاقه دارند. اما درعین حال، داستان جذاب آن بزرگسالان زیادی را با خود همراه کرده است.

چرا باید کتاب دختری که ماه را نوشید را بخوانیم؟

همان‌طور که پیش از این گفته شد، کلی بارن‌هیل درس‌هایی از زندگی را با قلمی ساده و روان به کودکان و نوجوانان می‌آموزد. شاید مطالعه کتاب‌های آموزنده کاری سخت و کسالت‌بار برای این رده سنی باشد، ولی زمانی که این ارزش‌ها در قالب داستانی جالب و هیجان‌انگیز مطرح شود، مخاطب را جذب کرده و او را با جریان داستان همراه می‌سازد. کتاب دختری که ماه را نوشید نیز به همین دلیل اثری محبوب بین نوجوانان است که با استفاده از یک داستان غیرعادی و تخیلی، پیام‌های مهمی را به آن‌ها منتقل می‌کند.

درباره کلی بارن هیل

کلی ریگن بارن‌هیل، معلم و نویسنده آمریکایی، در سال ۱۹۷۳ متولد شده است. او فارغ‌التحصیل دانشگاه کاترین در ایالت مینه‌سوتا است و پیش از موفقیت در نویسندگی، دوره‌های داوطلبانه آتش‌نشانی را گذرانده است.

کلی سه فرزند دارد و با یک مهندس معمار به نام تد بارن‌هیل ازدواج کرده است. او نویسندگی را پس از تولد فرزند دوم خود و با نوشتن داستان کوتاه شروع کرد. این نویسنده بیشتر شهرت خود را مدیون آثار علمی-تخیلی و فانتزی است که برای کودک و نوجوان نوشته است. بارن‌هیل نه تنها یک نویسنده بلکه یک دونده سریع، یک باغبان حرفه‌ای و یک کوهنورد خوب هم هست. از جمله آثار این نویسنده کودک و نوجوان می‌توان «پسر زن جادوگر»، «همه چیز درباره خون»، «همه چیز درباره عرق» و «بنفشه با قلب آهنین» را نام برد..

کتاب‌های مشابه

اگر این رمان را دوست داشتید یا به رمان‌های فانتزی علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنیم این عناوین را هم بخوانید: سایه‌های میان ما، آخرین قصه‌گوی زمین، اخگری در خاکستر و بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین.

بخشی از کتاب دختری که ماه را نوشید

بزرگان یکی‌یکی راه افتادند و بچه را همان‌جا رها کردند.

همه، به‌جز آنتین، وقتی از آنجا می‌رفتند می‌دانستند مسئله این نیست که ممکن است بچه خوراک حیوانات شود، چون این اتفاق حتماً می‌افتاد.

بچه را رها کردند درحالی‌که با اطمینان می‌دانستند جادوگری وجود ندارد. هیچ‌وقت وجود نداشته است. آنجا فقط یک جنگل خطرناک بود. یک جاده و ریسمانی که سال‌ها بزرگان به آن چسبیده بودند و نسل‌ها بود که با این ترفند از زندگی‌شان لذت می‌بردند. جادوگر و در واقع باور به جادوگر، برای ترساندن مردمِ ساده ساخته‌شده بود؛ مردم مطیع، مردم رام، مردمی که زندگی‌شان در غباری غمناک می‌گذشت. ابرهای اندوه احساساتشان را گرفته بود و مغزهایشان را از کار انداخته بود. بزرگان برای حکم‌رانی به همین‌ها نیاز داشتند. هرچند ناخوشایند بود، ولی کاری برایش نمی‌کردند.

از میان درخت‌ها که می‌گذشتند، صدای گریهٔ بچه را می‌شنیدند. ولی خیلی زود صدای گریه جایش را به صدای آرام مرداب، آواز پرندگان و ضربه‌های دارکوب‌ها به تنهٔ درختان جنگل داد. هرکدام از بزرگان پیش خودش مطمئن بود که بچه آن‌قدری زنده نمی‌ماند که صبح فردا را ببیند. دیگر هیچ‌وقت صدایش را نمی‌شنیدند. او را نمی‌دیدند و حتی به او فکر هم نمی‌کردند.

آن‌ها فکر می‌کردند او برای همیشه رفته است.

ولی اشتباه می‌کردند.