دانلود و خرید کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید

کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید نوشتهٔ کلی بارن هیل و ترجمهٔ فروغ منصورقناعی است. ماهتینار احمدی گویندگی این رمان صوتی آمریکایی را انجام داده و آوانامه آن را برای نوجوانان و بزرگسالان منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید

کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید، حاوی رمانی است که در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفته و داستان زندگی عجیب یک دختربچه را روایت می‌کند. «زان پیر» نام جادوگری است که در دل جنگل زندگی می‌کند. مردم شهر این پیرزن را منشأ همهٔ بدی‌ها می‌دانند و امیدوارند که با پیشکش یک قربانی از گزند او در امان بمانند. آن‌ها هر سال کودکی را به‌عنوان قربانی به جادوگر پیشکش می‌کنند و برای این کار نوزادی را به جنگل برده و او را در جایی رها می‌کنند، اما چیزی که مردم شهر نمی‌دانند این است که زان قلب مهربانی دارد. این جادوگر نوزادان رهاشده در جنگل را نجات داده و به خانواده‌های مهربان و خوش‌قلبی که در آن سوی جنگل زندگی می‌کنند، می‌سپارد. زانِ مهربان در طول مسیر از نور ستاره‌ها برای سیرکردن نوزادان استفاده می‌کند. ماجرا از جایی شروع می‌شود که او به‌جای نور ستاره، نور ماه را به یک نوزاد دختر می‌خوراند. این دختر که «لونا» نام دارد، به‌خاطر خوردن نور ماه نیروی خارق‌العاده‌ای به دست می‌آورد. جادوگر پیر که به‌خوبی از قدرت جادویی ماه آگاه است، می‌داند که نباید این نوزاد را به حال خود رها کند؛ چراکه ممکن است به خود یا اطرافیانش آسیب برساند؛ از همین رو تصمیم می‌گیرد لونا را پیش خود نگه داشته و او را مانند فرزند خود بزرگ کند. همه چیز همین‌طور آرام نمی‌ماند!

گفته شده است که روند این کتاب مانند یک مینی‌سریال تخیلی است که قدرت جادو را به تصویر می‌کشد. آنچه در بطن این داستان قرار دارد، جادو نیست؛ بلکه گسترش اندوه و ناامیدی است. کلی بارن هیل این اثر را در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد و به‌واسطهٔ آن توانست شهرت بسیاری کسب کند. کتاب دختری که ماه را نوشید افتخارات بسیاری دارد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به جایزهٔ نیوبری (۲۰۱۷)، عنوان بهترین کتاب نوجوان در هفته‌نامهٔ سرگرمی (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانهٔ عمومی نیویورک (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانهٔ عمومی شیکاگو (۲۰۱۶)، یکی از ۲۰ کتاب برتر سایت آمازون (۲۰۱۶) و عنوان بهترین کتاب در هفته‌نامهٔ پابلیشرز ویکلی (۲۰۱۶) اشاره کرد. نویسنده در این رمان، درس‌هایی از زندگی را با قلمی ساده و روان به نوجوانان می‌آموزاند.

شنیدن کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به نوجوانان و بزرگسالانِ علاقه‌مند به ادبیات داستانی معاصر آمریکا و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره کلی بارن هیل

کلی بارن هیل با نام کامل «کلی ریگن بارن‌هیل»، یک معلم و نویسندهٔ آمریکایی است که در سال ۱۹۷۳ متولد شده است. او فارغ‌التحصیل دانشگاه کاترین در ایالت مینه‌سوتا است و پیش از موفقیت در نویسندگی، دوره‌های داوطلبانهٔ آتش‌نشانی را گذرانده است. او نویسندگی را پس از تولد فرزند دوم خود و با نوشتن داستان کوتاه شروع کرد. این نویسنده بیشتر شهرت خود را مدیون آثار علمی - تخیلی و فانتزی است که برای کودک و نوجوان نوشته است. بارن‌هیل نه‌تنها یک نویسنده بلکه یک دوندهٔ سریع، یک باغبان حرفه‌ای و یک کوهنورد خوب هم هست. از جمله آثار این نویسندهٔ کودک و نوجوان می‌توان «پسر زن جادوگر»، «همه چیز دربارهٔ خون»، «همه چیز دربارهٔ عرق» و «بنفشه با قلب آهنین» را نام برد.

بخشی از کتاب صوتی دختری که ماه را نوشید

«بزرگان یکی‌یکی راه افتادند و بچه را همان‌جا رها کردند.

همه، به‌جز آنتین، وقتی از آنجا می‌رفتند می‌دانستند مسئله این نیست که ممکن است بچه خوراک حیوانات شود، چون این اتفاق حتماً می‌افتاد.

بچه را رها کردند درحالی‌که با اطمینان می‌دانستند جادوگری وجود ندارد. هیچ‌وقت وجود نداشته است. آنجا فقط یک جنگل خطرناک بود. یک جاده و ریسمانی که سال‌ها بزرگان به آن چسبیده بودند و نسل‌ها بود که با این ترفند از زندگی‌شان لذت می‌بردند. جادوگر و در واقع باور به جادوگر، برای ترساندن مردمِ ساده ساخته‌شده بود؛ مردم مطیع، مردم رام، مردمی که زندگی‌شان در غباری غمناک می‌گذشت. ابرهای اندوه احساساتشان را گرفته بود و مغزهایشان را از کار انداخته بود. بزرگان برای حکم‌رانی به همین‌ها نیاز داشتند. هرچند ناخوشایند بود، ولی کاری برایش نمی‌کردند.

از میان درخت‌ها که می‌گذشتند، صدای گریهٔ بچه را می‌شنیدند. ولی خیلی زود صدای گریه جایش را به صدای آرام مرداب، آواز پرندگان و ضربه‌های دارکوب‌ها به تنهٔ درختان جنگل داد. هرکدام از بزرگان پیش خودش مطمئن بود که بچه آن‌قدری زنده نمی‌ماند که صبح فردا را ببیند. دیگر هیچ‌وقت صدایش را نمی‌شنیدند. او را نمی‌دیدند و حتی به او فکر هم نمی‌کردند.

آن‌ها فکر می‌کردند او برای همیشه رفته است.

ولی اشتباه می‌کردند.»