کتاب برای رمانی نو

برای رمانی نو نوشته‌های آلن رب‌گریه، نویسنده و فیلمساز فرانسوی و از چهره‌های برجسته جنبش رمان نو در دهه ۱۹۶۰ درباره رمان است. 

درباره کتاب برای رمانی نو

رب‌گریه در این اثر روندهای اصلی تحولات در ابدیات معاصر غرب را از نظر خودش نشان داده است. از نظر او رمان نو نشان دهنده مکتب یا روش خاصی از نویسندگی نیست بلکه این اصطلاح نام‌گذاری آسانی است که همهٔ کسانی را که در جست‌وجوی شکل‌های جدیدی برای رمان هستند دربر می‌گیرد، شکل‌های جدیدی که بتوانند رابطه‌های جدیدی میان انسان و دنیا را توصیف (یا خلق) کنند. یا به عبارت بهتر رهنمون برای همهٔ کسانی که تصمیم دارند رمانی ابداع کنند، یعنی انسان را کشف کنند.

 او می‌گوید نویسندگان رمان نو می‌دانند که تکرار متعصبانه و بی‌رویه قالب‌های گذشته نه تنها بی‌معنی و بیهوده است، بلکه می‌تواند زیان‌بار هم باشد: با بستن چشم‌هامان به روی موقعیت واقعی‌مان در دنیای حاضر، در نهایت مانع ساختن دنیا و انسان فردا می‌شویم.

رب‌گریه می‌گوید همان‌طور که امروز هیچ‌کس موسیقی‌دانی را اجیر نمی کند که برایش آهنگ‌های بتهوون را بنوازد، یا از هیچ معماری نمی‌خواهد که کلیسایی به سبک گوتیک بسازد، بسیاری از رمان‌نویسان خوشبختانه می‌دانند که در قلمرو ادبیات هم وضع به همین قرار است، ادبیات نیز زنده است و رمان از زمانی که به وجود آمده همواره جدید بوده است. چگونه امکان داشته داستان‌نویسی بی‌حرکت و خشک درجا بزند، حال آن‌که همه چیزِ دوروبرش در صدوپنجاه سال اخیر در حال تحول بوده است.

شما در این کتاب که مجموعه مقالاتی از آلن رب‌گریه است، با نظریات بدیع او درباره رمان و داستان در دنیای معاصر و آینده رمان در ادبیات داستانی آشنا می‌شوید.

 خواندن کتاب برای رمانی نو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به ادبیات داستانی، نویسندگی و پژوهشگران ادبی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب برای رمانی نو

اگر آدم جرأت کند بگوید که ادبیات جدید، نه تنها از این پس امکان‌پذیر است، بلکه هم‌اکنون دارد موجودیت پیدا می‌کند، خطر چنین ردکردن‌هایی باز هم افزایش می‌یابد، ادبیاتی که وقتی دوره گذارش را طی کرد، انقلابی می‌شود کامل‌تر و جامع‌تر از انقلاب‌های گذشته که رمانتیسم و ناتورالیسم را به وجود آوردند.

این وعده‌ها که: «اکنون همه چیز می‌رود که تغییر کند!» به‌ناچار جنبهٔ مسخره‌ای هم وجود دارد. این «همه چیز» برای تغییر کردن چه خواهد کرد؟ رو به کدام سمت خواهد رفت؟ و به‌ویژه چرا حالا؟

با این همه، در هنر رمان‌نویسی کنونی ملال چنان زیاد است ــ این را همهٔ منتقدها تفسیر و ثبت کرده‌اند ــ که به‌دشواری می‌توان تصور کرد این هنر بتواند بدون تغییری ریشه‌ای مدت زیادی دوام بیاورد. راه‌حلی که به فکر خیلی‌ها می‌رسد کاملاً ساده است: این تغییر ناممکن است، هنر رمان‌نویسی دارد رو به زوال می‌رود. ولی این امر قطعی نیست. تاریخ طی چند سال آینده خواهد گفت که آیا جهش‌های کوچک گوناگونی که اکنون صورت می‌گیرد، نشانه‌های احتضارند، یا تجدید حیات.