کتاب جان شیرین و شش داستان دیگر

در کتاب «جان شیرین و شش داستان دیگر» آثاری از آلیس مونرو را می‌خوانید. مونرو از محبوبترین نویسندگان انگلیسی زبان داستان‌ کوتاه است و پس از سال بلو ، دومین نویسنده کانادایی و سیزدهمین زنی است که برنده جایزه نوبل شده است. داستان‌های مونرو که هواداران زیادی دارند، بیشتر به طبیعت و صفات انسانی می‌‌پردازند. او ساختار کلاسیک داستان کوتاه را متحول کرده است و داستان‌‌هایش را معمولا از جایی شروع می‌کند که انتظارش را نداریم. مونرو سیر داستان را با مهارت خاصی به گذشته و آینده می‌کشاند و روایتی می‌سازد که خواننده را به مکان‌ها و فضای‌هایی ناب پرتاب می‌کند. داستان‌های مونرو با فرهنگ مناطق روستایی کانادا گره خورده است. ریگ، آموندسن، غرور، دالی، چشم، شب و جان شیرین هفت اثر داستانی این مجموعه‌اند. بیشتر داستان‌های این مجموعه پیش‌تر در نشریاتی مانند نیویورکر و تین‌هاوس چاپ شده‌اند. بخشی از داستان جان شیرین: «در دوران مدرسهٔ اولم، راستش یک دوست پیدا کردم. دختری که او را دایان خواهم نامید، اواسط سال دوم از راه رسید. تقریباً هم‌سن‌وسال من بود و در یکی از آن خانه‌هایی زندگی می‌کرد که پیاده‌رو داشت. یک روز از من پرسید رقص اسکاتلندی بلدم، و وقتی گفتم نه، پیشنهاد کرد به من یاد بدهد. به این قصد، بعد از مدرسه به خانهٔ او رفتیم. مادرش مرده بود و او آمده بود این‌جا، تا با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کند. به من گفت برای رقص اسکاتلندی باید کفش تق‌تقی داشته باشم، خودش داشت، من نداشتم، ولی شمارهٔ پای‌مان تقریباً یکی بود، بنابراین وقتی می‌خواست یادم بدهد کفش‌های‌مان را با هم عوض کردیم. تشنه‌مان شد و مادربزرگش برای‌مان آب آورد؛ آب بدمزهٔ چاه دستی، مثل آب مدرسه.من از آب بهتری گفتم که توی خانه از چاه ماشینی می‌کشیدیم. مادربزرگ اصلاً به دل نگرفت، گفت کاش آن‌ها هم یکی داشتند.»