تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب خاطره، تاریخ و تروما؛ سیاست و ابداع خاطره

نویسنده:اریک هابسبام ، تئودور آدورنو ، ادوارد سعید ، گرام گیلوچ ، جین کیلبی

مترجم:سپیده برزو

انتشارات:انتشارات خرد سرخ

دسته‌بندی:

امتیاز:

۲.۷از ۳ رأیخواندن نظرات

۲٫۷

(۳)

خواندن نظرات

معرفی کتاب خاطره، تاریخ و تروما؛ سیاست و ابداع خاطره

«خاطره، تاریخ و تروما؛ سیاست و ابداع خاطره» ترجمه مقالاتی اجتماعی، سیاسی و تاریخی با موضوع کلی واکنش به وقایع و فجایع سیاسی و اجتماعی در طول تاریخ، به عنوان خاطراتی از گذشته‌اند، ادواد سعید، تئودور آدورنو، اریک هابزبام، گراهام گیلویچ، و جین کیلبی این مقالات را نوشته‌‌اند.

در مقاله «ابداع، خاطره و مکان» از ادوارد سعید، نظریه‌پرداز ادبی، منتقد فرهنگی و فعال سیاسی فلسطینی- امریکایی را می‌خوانید:

«خاطره و بازنمودهای آن مشخصاً به مسائل هویت، ملی‌گرایی، قدرت و اقتدار مربوط می‌شوند. مطالعۀ تاریخ که بی‌شک هم در مدرسه و هم در دانشگاه زیربنای خاطره قلمداد می‌شود، گذشته از رعایت بی‌طرفی در مطالعۀ واقعیات و حقایق بنیادی، تا حد زیادی یک تکاپوی ملی‌گرایانه است برمبنای لزوم ایجاد درکی از کشور، سنت و باورهای خود و همچنین ایجاد وفاداری مطلوب به آن در (اندیشۀ) ملت. همان‌طور که می‌دانیم، در آمریکا جدال شدیدی بر سر مسئلۀ شاخص‌های ملی در تاریخ درگرفت که در آن برخی موضوعات جنجال‌های تندوتیزی به پا می‌کنند؛ موضوعاتی از این قبیل که آیا زین پس جورج واشنگتین می‌بایست بررسی تاریخی بیشتری به خود اختصاص دهد یا آبراهام لینکلن.»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱)

لاله

۱۳۹۹/۰۸/۱۴

متاسفانه متن جوری ترجمه شده که به نظر میاد مترجم صرفا کلمه ها رو پشت هم ترجمه کرده و یه جمله ساخته. بعضی از جمله ها رو باید چند بار خوند، بعضی کلمات رو تو ذهن جابجا کرد تا متن

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۷)

زدودن خاطره بیش از آن‌که نتیجۀ ناتوانی آگاهی دربرابر برتری جریان‌های ناخوداگاه باشد، ثمرۀ یک خودآگاه پُرهوشیار است. در فراموشی آنچه به دشواری گذشته نامیده می‌شود، می‌توان خشم فردی را احساس کرد که خود را از دانستن آنچه سایرین می‌دانند باز می‌دارد پیش از آنکه بتواند دیگران را از یادآوری منصرف کند.

الی

آنچه بیش از هرچیز غیرعقلانی است باب شدن «تسویه حساب» و مصالحۀ فراگیر و همه‌جانبه با گناه و جنایات (گذشته) است که درسدن درمورد آشویتس ترتیب داد. در این محاسبه کردن‌ها یا شتاب‌ها و تعجیل‌ها برای خلاصی‌یافتن از تأمل در خویش از رهگذر رد و پاسخ به اتهامات وارد شده، امری غیرانسانی نهفته است. یقیناً اعمال نیروی نظامی در زمان جنگ -در شهرهای کاونتری و روتردام- با کشتار سازمان‌یافتۀ میلیون‌ها انسان بی‌گناه قابل قیاس نیست. حتی بی‌گناهی این قربانیان، که واقعیتی یکسره ساده و معقول است، مورد تردید و مناقشه واقع می‌شود. فضاحت و شناعت تجاوزی که رخ داد انگیزه‌ای شد برای شکل‌گیری جریان مقصرتراشی و نقدی خود-توجیه‌گر: یک ذهن راحت‌طلب خود را با این توجیه تسلی می‌دهد که اگر قربانیان خود به نوعی فتنه‌انگیزی نمی‌کردند چنین رخدادهایی پیشامد نمی‌کرد

GMIZ

خاطره، به معنای گذشته‌ای محصور در درون ما نیست، بلکه گواه زندگی امروز ماست. اگر انسانی بناست واقعاً در دنیای خارج از خود حضور داشته باشد باید به جای اینکه به خود بیاندیشد، در آن‌چیزی که می‌بیند تأمل کند. برای این‌که حضور داشته باشد باید خود را از یاد ببرد. و از این فراموشی است که خاطره قدرت و قوت می‌یابد. این راه درست زیستن است بدان گونه که هرگز چیزی از میان نرود.

☆Nostalgia☆

«آشتی با گذشته» به معنای مطالعۀ جدی گذشته و شکستن طلسم آن از رهگذر عملِ شفاف آگاهی (و وجدانی آسوده) نیست، بلکه بیش از هر چیز حاکی از آغازی دوباره و، حتی‌الامکان، زدودن امر گذشته از حافظه است. به ادعای احزاب و گروه‌هایی که خود عاملان ستم و بی‌عدالتی بودند، قربانیان بهتر است همۀ اتفاقات گذشته را فراموش کرده و ببخشند. زمانی در یکی از مناقشات علمی خود خاطرنشان کردم که در خانۀ مجری اعدام نباید از طناب اشاره‌ای به میان آورد که در غیر این صورت به بیزاری و کین‌توزی منتهی خواهد شد.

GMIZ

از این عبارتِ «همه چیز چنان روبراه است گویی (این رخداد) هرگز اتفاق نیافتاده استِ» گوته در فاوست، که از زبان شیطان در لحظه‌ای مهم و سرنوشت‌ساز برای عیان ساختن مکنون‌ترین اندیشۀ او نقل می‌شود، می‌توان معنایی استنتاج کرد: «انهدام خاطره». قربانیان حتی از تنها و حداقل چیزی که ضعف و سترونی ما می‌تواند به آنها ارزانی دارد محروم می‌شوند: یادآوری. رفتار وسواس‌گونۀ آنانی که نمی‌خواهند چیزی بدانند یا بشنوند، مسلماً با یک جهت‌گیری نیرومند تاریخی همسو می‌شود.

کاربر ۱۲۶۰۰۹۱

به بیان دیگر، ابداع سنت عملی بود که مراجع قدرت به عنوان ابزار سلطه در جوامع توده‌ای به کار می‌گرفتند، یعنی آن هنگام که انسجام واحدهای خرد اجتماعی همچون روستا و خانواده در حال فروپاشی بودند و قدرت‌ها به شیوه‌های دیگری برای وحدت بخشیدن به گروه‌های وسیع مردم و پیوند آنها به یکدیگر نیازمند بودند. ابداع سنت روشی است به منظور استفادۀ گزینشی از خاطرۀ جمعی به واسطۀ دستکاری تکه‌هایی از گذشتۀ ملی، سرکوب کردن برخی از بخش‌ها و برجسته ساختن برخی دیگر به شیوه‌ای تماماً کارکردی. در نتیجه، خاطره الزاماً معتبر نیست بلکه بالعکس مفید است.

کاربر ۱۲۶۰۰۹۱

کوشش برای عمل ذهنی در مقابله با نیروی عینی فاجعه نباید خود را با «برون‌رفت‌هایی» راضی کند که به سختی قادر به بررسی و واکاوی مسئله اصلی و مورد بحث هستند. برای مثال ذکر دست‌آوردهای عظیم یهودیان در گذشته، هرچند ممکن است درست باشد، بیش از آنکه سودی داشته باشد تبلیغات است. و تبلیغات -یعنی دستکاری عقلانی امر غیرعقلانی- مزیتی است که تمامیت خواهان از آن برخوردارند. آنها که دربرابر توتالیترها ایستادگی می‌کنند نمی‌بایست به شیوه‌ای از آنها تقلید کنند که تنها به ضرر خودشان تمام شود.

mida

آنارشیسم؛ فلسفه و آرمان

پیتر کروپتکین

ترور و تفکر

تری ایگلتون

گایاتری چاکراورتی اسپیواک

استیون مورتون

ما هیچ وقت مدرن نبوده‌ایم

برنو لاتور

علیه تفسیر

سوزان سانتاگ

ایدئولوژی و ساز و برگ‌های ایدئولوژیک دولت