کتاب نقادی نقد عقل محض

«نقادی نقد عقل محض» بررسی تحلیلی- انتقادی مفاهیم بنیادین «نقد عقل محض» کانت است با هشت مقاله از فردریش نیچه، هنری سیجویک، رابرت استرن، سوزان مندوس، هنری آلیسون، لوشلان چیپمن، جی روزنبرگ، استیو بین. فصل اول که شاید بتوان آن را مقدمه‌ای اجمالی بر کل پروژه‌ کانتی نقد عقل محض قلمداد کرد، از فصل نخست کتابی به قلم رابرت استرن و با عنوان هگل، کانت و ساختار ابژه. استخراج و ترجمه شده است. نگارنده در این فصل می‌کوشد آموزه‌ تألیف کانت را به مدد بررسی وحدت من استعلایی بیان کند و از همین رهگذر به بیان تفاوت من استعلایی با من ادراک تجربی پرداخته و برای دفاع از پیوستار و استمرار من، که پیش شرط هر نوع شناختی است، و همچنین تبیین وحدت ابژه، از نظرات لاک و هیوم فراتر می‌رود. فصل دوم به تحلیل و بررسی مفهوم کلیدی خود یا نفس نزد کانت می‌پردازد و می‌کوشد تا از یک سو تمایز میان من استعلایی و من تجربی را روشن‌تر سازد و از سوی دیگر، استدلال‌های کانت برای دفاع از پیوستار و استمرار «من» را، که پیش شرط هر نوع شناختی است، بیان کند. فصل سوم به این مسأله اختصاص دارد که کانت چگونه برای نجات دادن مابعدالطبیعه از زیر تیغ انتقادات، به نحوی کاملا نوآورانه میان احکام تألیفی و احکام تحلیلی تمایز قائل می‌شود. فصل چهارم به بازنگری در خصوص برهان‌های استعلایی به ویژه مبحث استنتاج استعلایی می‌پردازد. نویسنده در این فصل تنها به بیان نظر کانت بسنده نکرده و به واسطه‌ بیان انتقادات مطرح شده علیه کانت، می‌کوشد تا از کانت فراتر رود. در فصل پنجم که «بیان کانت در باب مکان و زمان» نام دارد، نویسنده با تحلیلی منطقی‌-‌زبانی به نقد ایده‌ی پیشینی بودن زمان و مکان در کانت و مخدوش ساختن استدلال‌های کانت می‌پردازد. در همین راستا فصل ششم، تحت عنوان «پاسخ کانت به هیوم: چگونه کانت می‌کوشد نظریه‌ی روگرفت هیوم را بر ضد او به کار بگیرد؟»، به بحث در باب پاسخ کانت به هیوم در خصوص ایرادی می‌پردازد که هیوم علیه علیت طرح کرده بود. فصل هفتم به بازخوانی مفهوم شیء فی‌نفسه نزد کانت در کتاب نقد عقل محض و تمهیدات می‌پردازد. نگارنده می‌کوشد تا با رجوع به کتب اصلی کانت و نقل قولهای فراوان، هم زوایای مختلف مفهوم شیء فی نفسه‌ی کانتی را روشن نماید و هم تفاسیر مختلف و متنوع نوشته شده پیرامون آن را تحلیل و واکاوی کند. اما فصل هشتم که از بخشی از کتاب اراده‌ معطوف به قدرت نیچه، با عنوان «شیء فی‌نفسه و نمود» استخراج شده است، این مفهوم بنیادین کانتی را مورد انتقاد قرار می‌دهد که می‌توان آن را مکمل فصل پیشین دانست.