کتاب بک تو بلک

کتاب الکترونیکی «بک تو بلک» نمایش‌نامه‌ای از «سجاد افشاریان» است که نشر چشمه آن را منتشر کرده است. این اثر در قالب نمایش‌نامه نوشته شده و روایتگر داستانی معاصر با محوریت شخصیت علی و صداهای مستند از دل جامعه است. «بک تو بلک» با بهره‌گیری از عناصر مستند و روایت‌های شخصی، به دغدغه‌های اجتماعی و فردی می‌پردازد و فضایی تاریک و مینیمال را در صحنه خلق می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بک تو بلک

نمایش‌نامه «بک تو بلک» نوشتهٔ «سجاد افشاریان» اثری است که در مرز میان واقعیت و خیال حرکت می‌کند و با ساختاری غیرخطی و پرفورماتیو، تجربه‌ای متفاوت از تئاتر معاصر را رقم می‌زند. این نمایش‌نامه با تمرکز بر شخصیت علی و استفاده از صداهای مستند ضبط‌شده از مردم، به روایت زندگی، رنج، امید و تنهایی انسان معاصر می‌پردازد. فضای اثر به‌شدت مینیمال است؛ صحنه‌ای سیاه با کمترین عناصر بصری و حضور پررنگ صداها و دیالوگ‌ها. «بک تو بلک» نه‌تنها یک روایت داستانی، بلکه بازتابی از وضعیت اجتماعی و روانی جامعهٔ امروز است که در آن مرز میان تماشاگر و اجراگر کمرنگ می‌شود. این نمایش‌نامه با تلفیق طنز و تراژدی، لحظاتی از زندگی روزمره، خاطرات، آرزوها و شکست‌ها را به تصویر می‌کشد و با بهره‌گیری از زبان محاوره‌ای و لهجه‌های مختلف، به واقعیت‌های پنهان و آشکار جامعه نزدیک می‌شود. ساختار اثر به‌گونه‌ای است که تماشاگر یا خواننده را به مشارکت و هم‌دلی دعوت می‌کند و تجربه‌ای چندلایه و سیال از روایت را ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب بک تو بلک

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «بک تو بلک» حول محور علی، مردی درگیر با گذشته و حال خود، شکل می‌گیرد. علی در فضایی تاریک و محدود، با چهارپایه‌ای واژگون و خطوط سفیدی که مرز صحنه را مشخص می‌کنند، وارد روایت می‌شود. او با استرس و بی‌قراری، زندگی و خاطراتش را مرور می‌کند و صدای شخصیت‌های دیگر، سرمه و حیدر، تنها از طریق تلفن یا صداهای ضبط‌شده شنیده می‌شود. علی با ضبط صداهای مستند از مردم، تلاش می‌کند روایت‌های ناگفته و دردهای پنهان جامعه را ثبت کند؛ صداهایی که گاه از آرشیو تاریخ و گاه از دل روزمرگی‌ها می‌آیند. در طول نمایش، علی با سرمه، معلم آوازش، و حیدر، دوست نزدیکش، ارتباط برقرار می‌کند. این ارتباط‌ها گاه طنزآمیز و گاه تلخ و تراژیک‌اند و لایه‌های مختلفی از تنهایی، عشق، ناامیدی و امید را آشکار می‌کنند. علی درگیر مشکلات مالی، زندان، و جدایی از عزیزانش است و در عین حال با خاطرات و آرزوهایش دست‌وپنجه نرم می‌کند. روایت با تلفیق صداهای مستند و دیالوگ‌های شخصیت‌ها، تصویری از جامعه‌ای چندپاره و انسان‌هایی تنها و جست‌وجوگر را ترسیم می‌کند. پایان داستان باز و تأمل‌برانگیز است و مخاطب را با پرسش‌هایی دربارهٔ معنای زندگی، رهایی و امید تنها می‌گذارد.

چرا باید کتاب بک تو بلک را بخوانیم؟

«بک تو بلک» با ساختاری متفاوت و استفاده از صداهای مستند، تجربه‌ای نو از نمایش‌نامه‌خوانی ارائه می‌دهد. این اثر با پرداختن به موضوعاتی چون تنهایی، امید، رنج و عشق در بستر جامعهٔ معاصر، مخاطب را به تأمل دربارهٔ وضعیت فردی و جمعی انسان امروز دعوت می‌کند. روایت چندلایه و تلفیق طنز و تراژدی، فضایی خلق می‌کند که هم‌زمان تلخ و شیرین است و خواننده را با واقعیت‌های پنهان و آشکار جامعه روبه‌رو می‌سازد. حضور پررنگ صداها و روایت‌های مردمی، به اثر عمقی مستندگونه می‌بخشد و آن را از نمایش‌نامه‌های معمول متمایز می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به نمایش‌نامه، تئاتر معاصر و روایت‌های اجتماعی مناسب است. کسانی که دغدغهٔ مسائل اجتماعی، تنهایی، هویت و تجربه‌های زیسته را دارند، از خواندن این اثر بهره خواهند برد. همچنین برای دانشجویان و پژوهشگران حوزهٔ هنرهای نمایشی و مطالعات فرهنگی، «بک تو بلک» منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

بخشی از کتاب بک تو بلک

«صداها مال جاهای مختلفی‌ان، شمال، جنوب، شرق، غرب، هر جا که می‌رم صدا ضبط می‌کنم. آدم‌هایی که فکر می‌کنم هیچ‌وقت دوربین تلویزیون روشون نمی‌چرخه یا هیچ‌وقت صاحب هیچ تریبون و رسانه‌ای نمی‌شن، دل می‌دم به دل‌شون هر چی می‌خوان حرف بزنن. آدم‌هایی که تو مدیا هم دیده نمی‌شن کم هم نیستن. سرمه: حالا چی شد ان‌قدر صداها برات مهم شده‌ن؟ نور می‌آید. علی: همیشه مهم بوده‌ن، الآن اهمیت پیدا کرده‌ن. تو فکر کن یه جای تاریکی که فقط صدا می‌شنوی، قیژقیژ بازوبسته شدن یه در آهنی، صدای کوبیده شدن‌های منظم و نامنظم به در، صدای نفس کشیدن یه نفر از سلول بغل، که اصلاً اون باعث می‌شه احساس آرامش کنی و پلک‌هات روی هم بره، بدون این‌که بدونی الآن شبه یا روزه، الآن اصلاً امروزه یا فرداست. بعد تو این جهانِ تاریک که می‌تونه همین جهان باشه، تنها صدایی که باعث می‌شه بمونی توی این زندگی برات می‌شه صدای تو. سکوت. سرمه: حالا چی شد صداها ان‌قدر برات مهم شده‌ن؟ علی: همیشه مهم بوده‌ن. مگه هربار که تو می‌خونی من نمی‌میرم! سرمه: پس چه‌قدر جون داری! علی: داشتم، دیگه ندارم، نروووو. (رو به تماشاگران) نرو رو سرمه نمی‌شنوه، مثل شما که واقعیت جواب‌های من به سرمه رو نمی‌شنوین!»