کتاب خون مباح کلمات

کتاب خون مباح کلمات سرودهٔ مصطفی مستور است. نشر مرکز این مجموعه شعر معاصر را منتشر کرده است.

درباره کتاب خون مباح کلمات

کتاب خون مباح کلمات برابر با یک مجموعه شعر معاصر در قالب شعر نو است. عنوان برخی از شعرهای این کتاب عبارت است از «همهٔ آن‌ها که تو را نمی‌شناسند»، «میعادگاه تعمید ظرف‌های شام»، «دربارهٔ زبان و تاریخ و جغرافیا و فیزیک عشق»، «گزارش چند ثانیه از جهان» و «رساله دربارهٔ دختری که از کلمات نمی‌ترسد».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به سه دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب خون مباح کلمات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مصطفی مستور

مصطفی مستور در سال ۱۳۴۳ و در اهواز به دنیا آمد. او از داستان‌نویسان صاحب سبک معاصر ایران است که در رمان‌هایش به عنصر شخصیت توجه ویژه‌ای داشته و توانسته شخصیت‌های تأثیرگذار و ارزنده‌ای خلق کند؛ مستور پژوهشگر و مترجم نیز هست. در سال ۱۳۶۷ در رشتهٔ مهندسی عمران از دانشگاه شهید چمران اهواز فارغ‌التحصیل شد و دورهٔ کارشناسی‌ارشد را در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در همان دانشگاه گذراند. مستور نخستین داستان خود را در سال ۱۳۶۹ نوشت و در همان سال در مجلهٔ کیان به چاپ رساند. او نخستین کتاب خود را نیز در سال ۱۳۷۷ با عنوان «عشق روی پیاده‌رو» که شامل ۱۲ داستان کوتاه است، به چاپ رساند. از آثار دیگر او می‌توان به کتاب‌های «معسومیت»، «زیر نور کم»، «عشق و چیزهای دیگر»،‌ «من دانای کل هستم» و نمایشنامهٔ «فرضیهٔ زمین مسطح» اشاره کرد.

بخشی از کتاب خون مباح کلمات

«"شعبده‌بازهای کافه‌لاله‌زار"

این شعبده‌باز کافه‌لاله‌زار

تردست ماهری است

به ترفندی

آب را آتش می‌زند

یا چند شاخهٔ گل رز را

در ثانیه‌ای

کبوتر می‌کند

و مثل آب‌خوردن

از لای موهای پیشخدمت زیبای کافه

سکه‌ای ‌بیرون...

و با بشکنی

بشقابی را از روی میز غیب...

و در آنی

آس پیک را تبدیل می‌کند به دل سرخ

این شعبده‌باز ماهرکافه‌لاله‌زار.

این پیشخدمت زیبای کافه‌لاله‌زار...

سحر می‌داند اما

با نگاهی

هزاران دل‌ یخ‌زده را آتش...

و به لبخندی

کبوتران خفتهٔ خیال را پرّان...

و با چندکلمهٔ ساده

همهٔ شعرهای زیبای جهان را

از سکه می‌اندازد

این پیشخدمت زیبای کافه‌لاله‌زار.

بارها دیده‌ام

با انگشتانی شبیه مینیاتور

بهشتی از شور و نور روی میز می‌چیند

و به اشاره‌ای

جهنم اندوه را غیب می‌کند

از دل‌ مشتری‌های خسته‌ و گیج

این پیشخدمت زیبای کافه‌لاله‌زار.

و می‌گویند

ــ اگر بخواهد ـ

می‌تواند

همهٔ برگ‌های حقیر زندگی‌ را

در پلک‌برهم زدنی

تبدیل کند به آس‌های طلایی سرخ و سیاه

اگر که بخواهد

این پیشخدمت زیبای کافه‌لاله‌زار.»