کتاب گفت و گوی دوراس / گدار

کتاب الکترونیکی «گفت‌وگوی دوراس / گدار» نوشتهٔ سیریل بگن و با ترجمهٔ قاسم روبین، توسط نشر مرکز منتشر شده است. این کتاب مجموعه‌ای از سه گفت‌وگوی مفصل میان دو چهرهٔ برجستهٔ هنر معاصر، «مارگریت دوراس» و «ژان‌لوک گدار»، است که در سال‌های ۱۹۷۹، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۷ انجام شده‌اند. محوریت این گفت‌وگوها بر رابطهٔ میان نویسندگی و فیلم‌سازی، بازنمایی و امر بازنمایی‌ناپذیر، و تأملات شخصی و حرفه‌ای این دو هنرمند استوار است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گفت و گوی دوراس / گدار

در «گفت‌وگوی دوراس / گدار»، سیریل بگن سه مصاحبهٔ عمیق و چندلایه را گردآوری کرده که میان «مارگریت دوراس» (نویسنده و فیلمساز فرانسوی) و «ژان‌لوک گدار» (فیلمساز و نظریه‌پرداز سینما) شکل گرفته‌اند. این کتاب در قالب ناداستان و به‌صورت گفت‌وگو تنظیم شده و ساختار آن بر پایهٔ تبادل اندیشه و تجربه میان دو هنرمند است. هر گفت‌وگو در دوره‌ای متفاوت از زندگی و کار حرفه‌ای این دو انجام شده و بازتاب‌دهندهٔ تحولات فکری و هنری آن‌هاست. موضوعات اصلی کتاب حول نسبت متن و تصویر، نقش زبان در سینما، تجربه‌های زیستهٔ شخصی و حرفه‌ای، و تأثیر متقابل ادبیات و سینما می‌چرخد. کتاب نه‌تنها به دغدغه‌های هنری و فلسفی دوراس و گدار می‌پردازد، بلکه به زمینه‌های اجتماعی و تاریخی فعالیت آن‌ها نیز اشاره دارد. این اثر برای علاقه‌مندان به هنر معاصر، سینما و ادبیات، فرصتی فراهم می‌کند تا از زاویه‌ای نزدیک‌تر با ذهنیت و جهان‌بینی دو چهرهٔ تأثیرگذار آشنا شوند.

خلاصه کتاب گفت و گوی دوراس / گدار

در این کتاب، سه گفت‌وگوی مفصل میان «مارگریت دوراس» و «ژان‌لوک گدار» ثبت شده که هرکدام در بستر زمانی و موقعیتی متفاوت رخ داده‌اند. محور اصلی این گفت‌وگوها، بررسی رابطهٔ میان نوشتن و فیلم‌سازی است؛ جایی که دوراس به‌عنوان نویسنده‌ای که فیلم می‌سازد و گدار به‌عنوان فیلمسازی که با ادبیات درگیر است، تجربیات و دیدگاه‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. آن‌ها دربارهٔ چگونگی پیوند متن و تصویر، نقش صدا و سکوت در سینما، و مرزهای بازنمایی و امر بازنمایی‌ناپذیر بحث می‌کنند. دوراس بر اهمیت متن و کلام در سینما تأکید دارد و معتقد است بدون متن، سینما معنای خود را از دست می‌دهد. گدار نیز از تلاش برای یافتن تعادلی میان تصویر و کلمه سخن می‌گوید و به تجربه‌های شخصی خود در ساخت فیلم‌هایی اشاره می‌کند که در آن‌ها متن بر تصویر غالب است یا بالعکس. در خلال این گفت‌وگوها، موضوعات متنوعی همچون نقش زنان در هنر، تجربهٔ زیستهٔ کودکی، تأثیر سیاست و اجتماع بر هنر، و حتی مسائل خانوادگی و روابط انسانی مطرح می‌شود. هر دو هنرمند با زبانی صریح و گاه کنایه‌آمیز، به نقد وضعیت سینما و ادبیات معاصر می‌پردازند و از دغدغه‌های شخصی و حرفه‌ای خود می‌گویند. کتاب، تصویری زنده و چندوجهی از دو ذهن خلاق ارائه می‌دهد که در مرز میان نوشتن و تصویرسازی، پیوسته در حال جست‌وجو و تجربه‌اند.

چرا باید کتاب گفت و گوی دوراس / گدار را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی کم‌نظیر برای ورود به جهان فکری دو هنرمند برجسته است که هر یک به‌تنهایی تأثیر عمیقی بر سینما و ادبیات معاصر داشته‌اند. گفت‌وگوهای دوراس و گدار، نه‌تنها به مسائل فنی و نظری هنر می‌پردازد، بلکه لایه‌هایی از تجربهٔ زیسته، دغدغه‌های فلسفی و نگاه انتقادی به جامعه و هنر را نیز آشکار می‌کند. خواندن این کتاب برای کسانی که به نسبت میان متن و تصویر، و مرزهای خلاقیت هنری علاقه‌مندند، الهام‌بخش و چالش‌برانگیز خواهد بود. همچنین، این اثر نمونه‌ای از گفت‌وگوهای عمیق و بی‌واسطه میان دو ذهن جست‌وجوگر است که در آن، پرسش‌ها و تردیدها به اندازهٔ پاسخ‌ها اهمیت دارند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سینما، ادبیات، نظریه‌پردازی هنر و مطالعات میان‌رشته‌ای مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ نسبت میان نوشتن و تصویرسازی، یا تجربه‌های هنری نوآورانه دارند، مطالعهٔ این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب گفت و گوی دوراس / گدار

«گدار: اگر ازت بخواهم که فیلمی، چیزی برای تلویزیون بسازی، قبول می‌کنی؟ دوراس: اگر خواستِ تو باشد، بله. خواستِ من؟ چه‌طور؟ یعنی بر اساس شناختی که از من داری یا ... دوراس: شناختی که از تو و از فیلم‌هات دارم، هردو. گدار: به هر حال، فعلاً در مورد فیلم، چندان کاری در دست ندارم. دوراس: خب بله، ولی کم هم کار نکرده‌ای. گدار: من و تو مثل خواهر ـ برادرهایی هستیم که با هم درمی‌افتند. من به گمانم، لابد به خطا، با نوشتار سرِ جنگ دارم، البته نه نوشتارِ صرف، بلکه آن نوعی که سر بزنگاه، و شاید هم همیشه، سروکله‌اش پیدا می‌شود... حال آن که تو نمی‌توانی بدون آن... ــ اسمش را بگذارم نوشتار یا متن؟ نمی‌دانم... دوراس: نوشته. یا شاید هم متن. یا همان نوشته. گدار: خب، به هر حال، تصویر هم هست، آدم تا حدی نیاز دارد... دوراس: من به هردو نیاز دارم، روی پردهٔ سینما، بدون این که خللی وارد شود به آنچه اسمش، به زعم من، «گسترهٔ کلام» است. در کل، به گمانم تمام یا تقریباً تمامِ تصویرها مخلّ متن‌اند، نمی‌گذارند متن مسموع باشد. من در پی راه‌حلی هستم که متن سیری روان پیدا کند. مشکل من در کل همین است. برای همین بود که در فیلم آوای هند از صدای خارج از کادر استفاده کردم. گدار: که متن سیری روان پیدا کند، که محمل تصویر باشد، بله؟ مثل کشتی باری که حامل بار است. دوراس: بله، مثل کامیونی که حامل بار است.»