کتاب زبان از یاد رفته

کتاب زبان از یاد رفته نوشتهٔ اریک فروم و ترجمهٔ ابراهیم امانت است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب زبان از یاد رفته

کتاب زبان از یاد رفته بر مبنای سخنرانی‌هایی است که اریک فروم طی یک دورهٔ مقدماتی برای دانشجویان عالی مؤسسهٔ روان‌پزشکی »ویلیام وایت» و نیز دانشجویان «بنینگتن» ادا کرده بود، تنظیم شده است، ولی علاوه‌بر دانشجویان روان‌پزشکی و روان‌شناسی مردم عادی نیز می‌توانند از آن استفاده کنند. بحث نویسنده در این اثر مقدمه‌ای است در درک و فهم زبان سمبلیک. به همین دلیل در مورد بسیاری از مسائل پیچیده و مشکل این رشته که توضیح آن از حوصلهٔ یک کتاب مقدماتی خارج است، سخنی گفته نشده است. نظریهٔ فروید صرفاً در سطح کتاب تعبیر رؤیا مورد بحث قرار گرفته و به مفاهیم مشکل‌تری که در نوشته‌های بعدی او مطرح شده است توجهی نشده است. همچنین از شرح و توصیف آن دسته از وجوه زبان سمبلیک که گرچه برای درک کامل مسائل مطرح‌شده لازم هستند، ولی مستلزم اطلاعات بیشتری از آنچه در صفحات این کتاب کوشش شده است بیان شود هستند، صرف‌نظر شده است. عنوان فصل‌های کتاب حاضر عبارت است از «مقدمه»، «ماهیت زبان سمبلیک»، «ماهیت رؤیاها»، «فروید و یونگ»، «تاریخچهٔ تعبیر رؤیا»، «هنر تعبیر رؤیا» و «زبان سمبلیک در اساطیر، قصه‌های کودکان، مراسم مذهبی و داستان‌ها».

خواندن کتاب زبان از یاد رفته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌‌کاوی و رو روان‌شناسی علاقه‌مندان به آثار اریک فروم پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اریک فروم

اریش فروم (اریک فروم) در ۲۳ مارس ۱۹۰۰ به دنیا آمد. او روان‌کاو و جامعه‌شناس آمریکایی - آلمانی‌تبار، روان‌شناس اجتماعی در مکتب فرانکفورت و همچنین یک سوسیال‌دموکرات و از برجسته‌ترین فیلسوفان مکتب اومانیستی است. فروم در آثارش کوشید تا ارتباط میان روان‌شناسی و جامعه را شرح دهد. او معتقد بود که با به‌کاربستن اصول روانکاوی به‌عنوان علاج مشکلات و بیماری‌های فرهنگیِ انسان، راهی به‌سوی تحقق یک «جامعهٔ معقول» و متعادل از لحاظ روانی خواهیم یافت. بعضی از مشهورترین کتاب‌های این نویسنده عبارتند از «سرشت راستین انسان»، «هنر عشق‌ورزیدن»، «گریز از آزادی»، «روانکاوی و دین»، «انسان برای خویشتن»، «پژوهشی در روان‌شناسی اخلاق»، «هنر بودن»، «انقلاب امید: در ریشه‌های عوامل غیراومانیستی و اومانیستی جامعه صنعتی». اریک فروم در ۱۸ مارس ۱۹۸۰ درگذشت.

بخشی از کتاب زبان از یاد رفته

«برای روشن‌کردن بیشتر موضوع نمونهٔ زیر را بررسی کنیم: زنی را در نظر بگیرید که هر موقع شیئی را لمس می‌کند به وسواس شستن دست دچار می‌شود. پرواضح است این علامت نوروتیک رنج و عذاب زیادی برای او ایجاد کرده، فعالیت عادی و روزمرهٔ او را مختل می‌سازد و بدتر از همه نمی‌داند چرا چنین علامتی به وجود آمده است و چرا باید به چنین کاری ادامه دهد. فقط یک نکته برای او روشن است و آن این‌که، اگر سعی کند از شستن دست‌هایش خودداری کند، دچار اضطراب و تشویش زیاد خواهد شد. چه زبونی و بدبختی بالاتر از این‌که انسان خود را بردهٔ یک انگیزهٔ حرکتی بی‌دلیل بداند و مجبور باشد بدون چون و چرا از آن فرمانبرداری کند. تحلیل تخیلات و تداعی معانی این خانم احساس خشم زیادی را در درون او نشان می‌دهد و عملاً نیز کسالت او هنگامی شروع شده که شوهرش با زن دیگری روابط عاشقانه برقرار کرده و وی را با خشونت و بدون اطلاع قبلی ترک کرده است. این خانم همیشه به شوهر خود وابسته بوده و در عین حال جرئت انتقاد و یا مخالفت با او را نداشته است و حتی در موقع اطلاع از روابط شوهرش با زنی دیگر نتوانسته است یک کلمه حرف بزند و سرزنش، بدگویی و یا خشمی از خود نشان دهد. تحلیل بیشتر زندگی بیمار نشان می‌دهد که پدر او نیز مردی خشن و سلطه‌گر بوده و بیمار هیچ‌گاه جرئت انتقاد و یا سرزنش پدر را به دست نیاورده است. البته فرمانبرداری و تسلیم ظاهری بیمار دلیل فقدان عاطفهٔ خشم در او نیست و به عکس زیر نقاب رفتار ظاهری او عصبانیت و خشم به‌شدت روی هم انباشته شده و صرفاً در تخیلات او به صورت مرگ پدر، کشته شدن پدر، و یا عاجر و ناتوان شدن پدر تظاهر کرده است. میل این خانم به انتقام و درجهٔ تنفرش نسبت به پدر و بعدها نسبت به شوهر روز به روز قوی‌تر شده است ولی احساس ترس و نیز دستورهای وجدان او را مجبور ساخته است تا تمایلات خشمگینانه و انتقامجویانهٔ خود را سرکوب کرده، و تقریباً به نحو کاملی واپس بزند. رفتار اخیر شوهرش این خشم کهنه را دامن زده و آتش آن را از زیر خاکسترهای فراموشی بیرون کشیده است ولی باز به عادت قدیم بیمار نتوانسته است این خشم زیاد را ابراز و یا حتی احساس کند. اگر این خانم می‌توانست نسبت به عصبانیت زیاد خود، آگاهی پیدا کند میل به نابود کردن و یا حداقل صدمه زدن به شوهرش در او پیدا می‌شد و شاید در چنین وضعی علامت نوروتیک وسواس در او به وجود نمی‌آمد.»