کتاب فلسفه به مثابه علم متقن

کتاب الکترونیکی فلسفه به مثابه علم متقن نوشتۀ ادموند هوسرل با ترجمۀ بهنام آقایی و سیاوش مسلمی در نشر مرکز چاپ شده است. این کتاب از آثار مهم فلسفی در حوزه پدیدارشناسی است.

درباره کتاب فلسفه به مثابه علم متقن

«فلسفه به مثابه علم متقن» یکی از آثار کلیدی ادموند هوسرل است که در آن به بررسی ماهیت فلسفه و جایگاه آن در میان علوم می‌پردازد. هوسرل در این اثر تلاش می‌کند تا جایگاه فلسفه را به عنوان یک علم دقیق و متقن تبیین کند. در این کتاب، هوسرل به نقد رویکردهای علمی و فلسفی موجود می‌پردازد و درصدد است تا روشی دقیق و عینی برای مطالعه تجربیات انسانی ارائه دهد. او معتقد است که فلسفه باید از روش‌های علمی دقیق برخوردار باشد و بتواند واقعیت‌های بنیادین تجربه انسانی را مورد مطالعه قرار دهد.

ادموند هوسرل فیلسوف آلمانی و بنیانگذار مکتب پدیدارشناسی است. او از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم محسوب می‌شود که تأثیر عمیقی بر فلسفه معاصر گذاشته است. آثار او در حوزه‌های معرفت‌شناسی، پدیدارشناسی و فلسفه ذهن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پدیدارشناسی هوسرل در این اثر به عنوان روشی برای مطالعه مستقیم تجربیات آگاهی مطرح می‌شود. او تلاش می‌کند تا فاصله میان علوم طبیعی و علوم انسانی را پر کند و روشی منطقی برای درک عمیق تجربیات انسانی ارائه دهد. این کتاب از آثار تأثیرگذار در حوزه فلسفه قرن بیستم محسوب می‌شود و بر بسیاری از فیلسوفان و متفکران پس از خود تأثیر گذاشته است.

کتاب فلسفه به مثابه علم متقن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان فلسفه، پژوهشگران حوزه معرفت‌شناسی، علاقه‌مندان به پدیدارشناسی و کسانی که به مباحث عمیق فلسفی علاقه دارند، مناسب است.

درباره ادموند هوسرل

ادموند هوسرل (Edmund Husserl) در ۸ آوریل ۱۸۵۹ به دنیا آمد. او فیلسوف بزرگ آلمانی و برجسته‌ترین چهرهٔ سنت پدیدارشناسی و بنیان‌گذار آن است. این فیلسوف در دانشگاه‌های گوتینگن و فرایبورگ در سمت استاد فلسفه تدریس کرد و کوشید مانند برتراند راسل، برای فلسفه یک مبنای ریاضی پیدا کند. برای این منظور از منطق «فرانتس برانتانو» کمک گرفت. در سال ۱۸۷۸ به برلین رفت و در سخنرانی‌های «کارل وایراشتراس» و «لئوپولد کرونکر» شرکت کرد. در سال ۱۸۸۲ رسالهٔ دکتری خود را در ریاضیات محض و تحت‌عنوان «مقدمه‌ای بر نظریهٔ محاسبهٔ متغیرها» زیر نظر لئوپولد کرونکر به پایان رساند. در طول سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۶ در وین در کلاس‌های درس فرانتس برنتانو شرکت کرد. در سال ۱۸۹۱ نخستین کتاب خود به نام «فلسفهٔ حساب: پژوهش‌های روان‌شناختی و منطقی» را که به برنتانو تقدیم کرده بود، به چاپ رساند. در طول سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۰ با «گوتلوب فرگه» آشنا شد که انتقادات او از دیدگاه‌های هوسرل در فلسفهٔ حساب در تغییر توجه هوسرل، منجر به چاپ پژوهش‌های منطقی در سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۱ شد. هوسرل در سال ۱۹۱۶ به دانشگاه فرایبورگ رفت و در آنجا صاحب کرسی فلسفه و جایگزین «هانریش ریکرت» شد. «ادیت اشتاین» و مارتین هایدگر در خلال این سال‌ها به‌عنوان دستیار با او کار کردند. کتاب «تأملات دکارتی: مقدمه‌ای بر پدیدارشناسی» بر اساس سخنرانی هوسرل در دانشگاه سوربن پاریس و در تالار دکارت، با عنوان «درآمدی بر پدیدارشناسی استعلایی» در ۲۳ و ۲۵ فوریهٔ سال ۱۹۲۹ نوشته شده است. ادموند هوسرل در ۲۷ آوریل ۱۹۳۸ در فرایبورگ درگذشت. کتاب «پژوهش‌های منطقی» یکی دیگر از آثار مکتوب او است.

بخشی از کتاب فلسفه به مثابه علم متقن

«فلسفه در هیچ دورانی از تحول خود نتوانسته است این ادعا، یعنی علم متقن بودن را، برآورده سازد، حتی در دوران اخیر که به رغم تمام چندگانگی و تضاد جهت‌گیری‌های فلسفی، مسیر ماهیتاً یکسانی از تحول را از رنسانس تا حال حاضر پیموده است. در واقع اکنون این خصلت غالب فلسفهٔ عصر جدید است که فلسفه بجای اینکه خود را یکسره به طور خام وقف انگیزهٔ فلسفی کند، در عوض می‌خواهد به وسیلهٔ تأمل انتقادی و بواسطهٔ پژوهش‌های همواره عمیق وضروری دربارهٔ روش، خود را به عنوان علم متقن بنیان کند. با این حال تنها ثمرهٔ بارور این کوشش‌ها، استوارسازی۳ و استقلال‌بخشی به علوم طبیعی و انسانی متقن و هم‌چنین نظام‌های جدید صرفاً ریاضی بود. [در حالی که] خود فلسفه در معنای ویژه‌ای که تنها اکنون متمایز شده، هم‌چنان فاقد ویژگی علم متقن بود. حتی معنای این تمایز بدون تعینی که به لحاظ علمی معتبر و قطعی باشد باقی ماند. اینکه فلسفه چه نسبتی با علوم طبیعی و انسانی دارد و آیا امر به طورخاص فلسفی در کار فلسفه که ماهیتاً با طبیعت و روح مرتبط است، به طور بنیادی نیازمند رویکردهای جدیدی است که همراه با آنها به گونه‌ای اساسی اهداف و روش‌های ویژه‌ای ارائه می‌شوند، هم‌چنین این که بنابراین آیا امر فلسفی ما را در عین حال به یک بُعد جدید هدایت می‌کند یا این که با علوم تجربی مربوط به طبیعت و حیات روح در سطح یکسانی قرار می‌گیرند، همهٔ این‌ها تا به امروز محل مناقشه است و این خود نشان می‌دهد که حتی معنای واقعی مسائل فلسفی وضوح علمی نیافته است.»