کتاب طاعون

کتاب طاعون نوشتهٔ آلبر کامو و ترجمهٔ سمیرا بیات است. انتشارات باران خرد این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب طاعون

رمان طاعون، داستان شیوع یک بیماری مهلک را در اوران، شهری بزرگ در الجزایر، روایت می کند. هزاران موش در ماه آوریل، به بیماری مبتلا شده و می‌میرند. یکی از همکاران دکتر ریو به نام کاستل، مطمئن می شود که این بیماری، طاعون است. رمان طاعون را می‌توان یک اثر کلاسیک هستی‌گرایانه دانست. لحن راوی کتاب، با جملاتی ساده اما چندوجهی و داستانی تمثیلی که بیشتر مواقع، اشاره به ذهن و خودآگاهی بشر دارد، مخاطب را به یاد آثار کافکا، به‌خصوص رمان محاکمه، می اندازد.

خواندن کتاب طاعون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ رمان‌های مشهور جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ در خانواده‌ای فقیر در الجزایر متولد شد. آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود. پدرش کارگری فقیر بود و مادرش خدمتکار بود. آن‌ها صاحب ۲ فرزند به نام «لوسین» و «آلبر» بودند. پدرش در جنگ کشته شد. مسئولیت نگهداری ۲ بچه بر عهدهٔ مادرش افتاده بود. کامو به‌خاطر خانواده‌اش مدرسه را رها کرد و به کارگری مشغول شد. معلمش به استعداد او پی برد و او را به ادامهٔ تحصیل تشویق و کمک کرد تا بتواند بورسیهٔ تحصیلی شود. با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم است، همواره این برچسب خاص را رد می‌کرد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود، دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. کامو در بعدازظهر چهارم ژانویهٔ ۱۹۶۰ و در ۴۷سالگی بر اثر سانحهٔ تصادف نزدیک سن در شهر ویل‌بلویل درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده‌نشده پیدا شد. ابتدا قرار بود با قطار و همراه با همسر و فرزندانش به سفر برود، ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. رانندهٔ اتومبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو نیز در این حادثه کشته شدند. آلبر کامو در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.

پس از مرگ آلبر کامو، همسر و فرزندانش حق تکثیر آثار او را در اختیار گرفتند و ۲ اثر باقی‌ماندهٔ او را منتشر کردند. اولین آن‌ها کتاب «مرگ شاد» بود که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. دومین کتابی که پس از مرگ کامو منتشر شد یک اثر ناتمام به نام «آدم اول» بود که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. آدم اول یک خودزندگی‌نامه دربارهٔ دوران کودکی نویسنده در الجزایر است. از دیگر آثار این نویسندهٔ مشهور می‌توان به رمان‌های «بیگانه»، «سقوط»، «طاعون»، نمایشنامه‌های «کالیگولا»، «سوءتفاهم»، «حکومت نظامی» و کتاب نظریِ «افسانهٔ سیزیف» اشاره کرد.

بخشی از کتاب طاعون

«تصور کنید درحالی‌که افراد زیادی در کافه‌ها نشسته‌اند، با تلفن حرف می‌زنند، از حمل‌ونقل عمومی چندش‌آور استفاده می‌کنند یا صورت‌حساب‌های هنگفت پرداخت می‌کنند، مردی در حال مرگ پشت صدها دیوار گیر افتاده است که از گرما ترک برداشته‌اند، چقدر دردآور است؟ بعدها مشخص خواهد شد چه ناامیدی‌هایی باعث مرگ می‌شوند، حتی در مرگ جدید هم این شرایط کمین کرده‌اند و منتظر فرصت هستند.

مشاهدات اتفاقی ممکن است تصوری عادلانه از شهر ما به شما بدهند، با این‌حال نباید مبالغه کنیم. تنها چیزی که باید درواقع تشریح می‌شد، ظاهر شهر و زندگی در آن بود. در این‌صورت وقتی بتوانید روزها را بدون مشکل سپری کنید، زمانی است که به عادت‌ها انس پیدا کرده‌اید و ازآنجاکه این عادت‌ها دقیقاً همان چیزی هستند که شهر ما برای رسیدن به آن شما را تشویق می‌کند، درنتیجه همه چیز تعریف خاص خود را خواهد داشت. اگر از این زاویه بنگریم، زندگی در آنجا زیاد جالب نیست و باید این را بپذیریم. در این حالت کمترین آشفتگی اجتماعی بین ما امری ناآشناست و مردم شریف و زحمتکش شهر ما همیشه رفتار خوبی با مهمانان داشته‌اند.»