کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول)

کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول) نوشتهٔ آیزاک آسیموف و ترجمهٔ سعید سیمرغ است. انتشارات کتابسرای تندیس این رمان معمایی آمریکایی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول)

کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول) یکی از کتاب‌های مجموعهٔ «داستان‌های بیوه مردان سیاه» است. در این رمان، با شش مرد حرفه‌ای و پیشخدمتشان همراه می‌شوید. این شش نفر، ماهی یک بار در رستوران میلانو جمع می‌شوند تا غذای خوبی بخورند و گپ خوبی بزنند، ولی این اواخر، سرگرمی جدیدی هم برای نشست‌هایشان پیدا کرده‌اند. آن‌ها شروع به حل معمای جنایت‌ها و توطئه‌ها با ابعادی ظاهراً ناممکن کرده‌اند. این شش نفر، همراه با پیشخدمت همیشه وفادارشان، «هنری» و با ترکیبی از توانایی‌های شرلوک هولمز و هرکول پوارو، پرونده‌هایی را به چالش می‌کشند که ممکن است با ذائقهٔ کارآگاهی‌ شما تا آخرین حد ممکن جور دربیاید و تا انتهای هر داستان شما را همچنان به حدس و گمانه‌زنی وادار کند. با کارآگاه‌بازی آن‌ها همراه شوید و لذت ببرید.

خواندن کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر آمریکا و قالب رمان معمایی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آیزاک آسیموف

آیزاک آسیموف در ۲ ژانویهٔ ۱۹۲۰ به دنیا آمد و در ۶ آوریل ۱۹۹۲ میلادی از دنیا رفت. او نویسنده‌ای آمریکایی - روسی‌تبار بود که داستان‌هایی در گونه‌های علمی، علمی - تخیلی، خیال‌پردازانه و وحشت می‌نوشت. این نویسنده در استان اسمالنسک در شوروی در خانوادهٔ آسیابانی یهودی متولد شد. در پنج‌سالگی خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کردند. ازآنجاکه در خانه با او به زبان‌های ییدیش (زبان یهودیان اروپای شرقی) و انگلیسی صحبت می‌کردند، به هر دو زبان روان سخن می‌گفت، اما روسی نیاموخت. خواندن را از پنج‌سالگی آموخت و از آن هنگام در امور ادارهٔ مغازهٔ لبنیات فروشی به خانواده کمک کرد. در همان مغازه مجله‌های علمی - تخیلی هم فروخته می‌شد و آیزاک کوچک آن‌ها را می‌خواند. او در حدود یازده‌سالگی شروع به نوشتن داستان کرد و چند سالی بیشتر نگذشته بود که توانست داستان‌هایش را به مجله‌های عامه‌پسند بفروشد. در هجده‌سالگی نخستین داستانش را به نام «گشتی در حوالی سیارک وستا» نوشت که در شمارهٔ اکتبر ۱۹۳۸ مجلهٔ «داستان‌های حیرت‌آور» چاپ شد. سه سال بعد در سال ۱۹۴۱، داستان دیگری با عنوان «شبانگاه» به مجلهٔ یادشده فروخت که در آن زمان برترین مجله در این عرصه بود. او با نگارش «قوانین سه‌گانهٔ رباتیک» مشهور شد. دانشنامهٔ بریتانیکا این نویسنده را واضع واژهٔ رباتیک در زبان انگلیسی می‌شناسد. آیزاک آسیموف بیش از ۵۰۰ عنوان کتاب در تمام دسته‌های اصلی رده‌بندی دوی (به‌جز فلسفه) دارد و سیارک «آسیموف ۵۰۲۰» به افتخار او نام‌گذاری شده است.

بخشی از کتاب بیوه مردان سیاه (کتاب اول)

«سکوت کنونی با همهمهٔ معمولی که جزء ویژگی‌های معمول شام بیوه مردان سیاه بود، برای گوردون به هیچ وجه قابل قیاس نبود. از هیچ راهی نمی‌توانست بداند چقدر غیر معمول است که امانیوئل روبین به این شکل فرا طبیعی احتیاط پیشه کرده و حتی یک بار هم با کسی مخالفت نکرده، این‌که صدای ترامبول، حتی وقتی از آن استفاده می‌کرد هم رام و آرام شده، این‌که جفری اولان عملاً دومین جام نوشیدنی‌اش را هم به آخر رسانده، این‌که جیمز دریک دو بار سیگارش را پیش از آن‌که به فیلتر برسد له کرده، این‌که راجر هالستد تکه کاغذ تاشده‌ای که روی آن لیمریکی را که بر اساس سرود پنجم ایلیاد نوشته شده بود باز کرده، صرفاً نگاهی به آن انداخته، پیشانی بلندش را چین انداخته و کاغذ را کنار گذاشته.

درواقع انگار گوردون فقط به هنری علاقه‌مند شده بود. با چشمانش پیشخدمت را دنبال می‌کرد، و نوعی برق کنجکاوی در آن‌ها می‌درخشید که نمی‌شد آن را با چیز دیگری اشتباه گرفت. هنری که معمولاً کارش را بی‌عیب و نقص انجام می‌داد، میان وحشت همگی یک لیوان آب را روی میز برگرداند. استخوان‌های گونه‌اش انگار از صورت صافش بیرون زده بود.

ترامبول با حالتی خودنمایانه بلند شد و به‌سوی سرویس بهداشتی راه افتاد. اشاره‌ای کرد که چندان آشکار نبود، ولی رنگی از فوریت داشت و یک دقیقهٔ بعد، گونزالو هم میز را ترک کرد.

در سرویس بهداشتی، ترامبول با زمزمه‌ای خشن گفت: «واسهٔ چی اون یارو رو برداشتی آوردی؟»

گونزالو در دفاع از خودش گفت: «آدم جالبیه. تازه امتیاز میزبان هم هست. می‌تونم هر کی رو دلم می‌خواد با خودم بیارم.»

«اون یه پلیسه.»

«لباس شخصیه.»

«فرقش چیه؟ می‌شناسیش، یا اومدنش به اینجا دلیل شغلی داره؟»»