کتاب نوآفرینی

کتاب الکترونیکی «نوآفرینی» نوشتهٔ آدام گرانت با ترجمهٔ رضا رایان‌راد و محمدعلی شفیعا در انتشارات آریانا قلم چاپ شده است.  پروفسور آدام گرانت، استاد سی‌وپنج‌سالۀ مدرسۀ مدیریت کسب‌وکار وارتونِ دانشگاه پنسیلوانیاست. او پنج سال پیوسته به‌عنوان استاد برتر در مدرسۀ وارتون انتخاب، و نیز به‌عنوان یکی از بیست‌وپنج متفکر برتر حوزۀ مدیریت در دنیا برگزیده شده است. همچنین، پروفسور گرانت به‌عنوان جوان‌ترین استادتمام مدرسۀ وارتون (قدیمی‌ترین مدرسۀ کسب‌وکار دنیا) فعالیت می‌کند. ترجمۀ این کتاب بر عهدۀ دو نفر از استادان دانشگاه‌های کشور بوده است. این دو درمجموع بیش از شصت سال تجربۀ تدریس و مشاوره درزمینۀ مدیریت در صنایع مختلف کشور دارند، و در تهیۀ اولین دورۀ کارشناسی ارشد مدیریت کسب‌وکار کشور، که در سال ۱۳۸۴ در دانشگاه علم و صنعت ایران به‌صورت الکترونیکی ارائه شد، نقشی اساسی داشته‌اند.

درباره کتاب نوآفرینی

نوآفرینی کتابی است که به بررسی روان‌شناسانۀ مباحث خلاقیت و نوآوری می‌پردازد. نوآوری آن‌گونه که پیتر دراکر، پدر علم مدیریت جدید، از آن یاد کرده است در کنار بازاریابی، دو کارکرد اصلی هر کسب‌وکاری است. این کتاب، با بررسی مثال‌های گوناگون از زندگی و احوالات افراد متعدد فعال در کارآفرینی، ورزش، نویسندگی، سیاست، و غیره، مسائل روان‌شناختی‌ای را که افراد خلاق و نوآفرین پیش رو دارند مطرح می‌کند. شناخت این عوامل مرتبط با نوآفرینی برای افرادی که قصد دارند با خلاقیت و نوآوری زمینه‌ساز تغییراتی در دنیای پیرامون خویش شوند بسیار راهگشا خواهد بود. داشتن خلاقیت و نوآوری در راه‌اندازی هر کسب‌وکاری می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد مزیت رقابتی شود، که خود شاخصی مهم برای موفقیت در این زمینه است.

کتاب نوآفرینی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مخاطبان کتاب نوآفرینی سه گروه اصلی‌اند. نخست، دانش آموزان سه سال آخر دبیرستان که می‌خواهند، در کنار منابع درسی رسمی خود، مهارت‌های مرتبط با خلاقیت و نوآوری خویش را توسعه دهند و با توجه به مشکلات نوجوانی، بیش از سایر افراد با مسائل روان‌شناختی درگیرند. توسعۀ خلاقیت و نوآوری در این افراد می‌تواند دریچه‌های جدیدی را در آیندۀ تحصیلی و شغلی آنها بگشاید. دوم، کلیۀ دانشجویانی که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌های کشور را محدود و ناکافی می‌یابند و قصد دارند با گسترش مهارت‌های فردی، در کنار تحصیل، به راه‌اندازی کسب‌وکار (استارتآپ) یا کارآفرینی بپردازند. کتاب با بررسی مثال‌هایی از زندگی واقعی گروهی از دانشجویانی که چنین چالشی داشته‌اند آغاز می‌شود و نشان می‌دهد چگونه بررسی هوشمندانۀ یک نیاز عمومی به همراه خلاقیتﹾزمینه‌ساز آفرینش کسب‌وکاری چند صد میلیون دلاری می‌شود. سوم، کلیۀ مدیران و کارکنان سازمان‌هایی که قصد دارند با نوآفرینی سرمنشأ تحولی اساسی در زندگی خود و یا سازمان خویش شوند. کتاب مملو از بررسی‌های موشکافانۀ احوالات افراد مختلف فعال در مشاغل گوناگون است. مطالعۀ دسته‌جمعی و گفت‌وگو دربارۀ تجربیات مشترک در این بخش یک روش یادگیری مؤثر برای عملی‌سازی نوآفرینی در زندگی این گروه از مخاطبان است.

بخشی از کتاب نوآفرینی

اگر تاکنون از «کسی که توی حلقتان حرف بزند» شاکی شده‌اید، یک آدم اهل مهمانی رفتن را متهم کرده‌اید که «چیپسِ‌دهنی‌تویِ‌ماست‌کُن» است، این عبارت را بیان کرده‌اید که «نه اینکه مشکلی داشته باشه ها» یا با گفتن «به تو سوپ نمی‌رسه» چیزی را از کسی دریغ کرده باشید، از عبارت‌هایی استفاده کرده‌اید که در این برنامه ابداع شده است. چرا مدیران شبکه تا این حد به سریال ساینفِلد کم‌اعتماد بودند؟

وقتی از نبود نوآفرینی در دنیا افسوس می‌خوریم، آن را به گردن نبود خلاقیت می‌اندازیم. اگر فقط می‌شد که افراد ایده‌های تازه‌تری خلق کنند، اوضاع همه‌مان بهتر می‌بود. اما در واقعیت، بزرگ‌ترین مانع نوآفرینی خلق ایده نیست - برگزیدن ایده است. در یک تحلیل، وقتی افزون بر دویست نفر بیش از یک هزار ایده را برای سرمایه‌گذاری‌های پرمخاطره و محصولات جدید پدید آوردند، ۸۷ درصد آنها کاملاً منحصربه‌‌فرد بود. شرکت‌ها، اجتماعات و کشورهای ما لزوماً دچار کمبود ایده‌های تازه نیستند. قیدوبند آنها کمبود افرادی است که در انتخاب ایده‌های تازهٔ مناسب تبحر داشته باشند. سِگوِی یک ایدهٔ مثبت کاذب بود: پیش‌بینی شده بود که موفقیت چشمگیری داشته باشد اما معلوم شد که به خطا رفته‌اند. ساینفلد یک ایدۀ منفی کاذب بود: احتمال می‌رفت ناکام شود اما در نهایت گُل کرد.

این فصل به موانع و بهترین شیوه‌ها در انتخاب ایده‌می‌پردازد. برای سر درآوردن از اینکه چگونه روی موارد ضعیف کمتر شرط ببندیم، به دنبال پیش‌بینی‌کننده‌های خبره‌ای رفتم که آموخته بودند از ریسک‌های مثبت‌کاذب و ریسک‌های منفی کاذب اجتناب کنند. با دو سرمایه‌گذار ریسک‌پذیر آشنا خواهید شد که شکست سِگوِی را پیش‌بینی کردند، و مدیر شبکهٔ ان‌بی‌سی که حتی درزمینهٔ کمدی کار نمی‌کرد اما چنان درموردِ قسمت آزمایشی ساینفلد اشتیاق داشت که خود را به زحمت انداخت تا بودجهٔ آن را تهیه کند. شیوه‌های این افرادْ خرد مرسوم را دربارۀ اهمیت نسبی دریافت درونی و تحلیل در ارزیابی ایده‌ها و اینکه چگونه باید در ارزیابی پدیدآورندگان آن ایده‌ها شوروشوق را بسنجیم زیر سؤال می‌بَرد. خواهید دید چرا تا این حد برای مدیران شبکه و تماشاگران آزمایشی دشوار است که ارزیابی دقیقی از ایده‌های جدید داشته باشند، و اینکه چگونه می‌توانیم هنگامی‌که به بخت و اقبال متوسل می‌شویم، تصمیم‌های‌بهتری بگیریم.