کتاب الینکای عزیز و چند داستان‌ دیگر

آنتوان چخوف (1904-1860)، نویسنده روس است. در یکی از داستان‌های کوتاه آمده در این کتاب به نام «وانکا» می‌خوانیم: «وانکا ژوکف پسربچه‌ی نُه‌ساله‌یی که سه‌ماه پیش به شاگردی کفش‌دوزی آلیاخین سپرده بودند، شب جشن تولد مسیح خواب‌اش نمی‌برد؛ برای همین صبر کرد تا صاحب دکان و زن و کارگران‌اش برای دعای شب عید به کلیسا رفتند؛ آن‌وقت از گنجه‌ی صاحب دکان، شیشه‌یی مرکب و قلم و سرقلمی زنگ‌زده برداشت و صفحه‌ی کاغذ مچاله‌یی را باز کرد و شروع به نوشتن کرد. قبل از این‌که کلمه‌یی بنویسد، چندبار به در و پنجره نگاهی انداخت. از گوشه‌ی چشم به شمایل تیره‌ی مسیح که اطراف‌اش قفسه و قالب کفش بود نگاه کرد و بریده‌بریده نفس می‌کشید. کاغذ روی نیم‌کت باز بود و پسرک جلوی آن زانو زده بود و می‌نوشت: «بابابزرگ عزیز، کنستانتین ماکاریچ، من به تو نامه می‌نویسم. عید شما مبارک، خدا همه‌چیز به شما بدهد! من که ننه/بابایی ندارم، تنها شما برام باقی ماند‌ه‌اید.» وانکا نگاهی به پنجره‌ی تاریک که نور شمع در آن انعکاس می‌یافت، انداخت و پدربزرگ‌اش را که با شغل نگهبان شبانه در خانواده‌ی ژیوارف خدمت می‌کرد به نظر آورد. پدربزرگ‌اش پیرمردی شصت‌وپنج ساله، کوتاه و لاغر، اما فوق‌العاده چابک و فرز بود. صورتی همیشه خندان و چشم‌هایی مست داشت. روزها یا در اتاق خدمت‌کاران می‌خوابید یا به شوخی با کلفت‌ها می‌گذراند. شب‌ها پوستین گشادی می‌پوشید، دور خانه و باغ اربابی می‌گشت و قاشقک چوبی‌اش را به صدا درمی‌آورد. دو سگ: یکی پیر به نام «کاشتانکا» (بلوطی) و دیگری به واسطه‌ی رنگ سیاه‌اش «مشکی» سر به زیر به دنبال‌اش می‌رفتند؛ مشکی بسیار محترم و مهربان بود. به خودی و بیگانه به چشم مهر و محبت نگاه می‌کرد، ولی کسی این خصلت‌اش را جدی نمی‌گرفت؛ چون در پشت این احترام‌گزاری سخت‌ترین گزندگی فریب‌گرانه پنهان بود.»