اسکات فیتز جرالد

فرانسیس اسکات کی فیتزجرالد (۱۹۴۰ – ۱۸۹۶)، معروف به اف. اسکات فیتزجرالد، نویسنده آمریکایی و از آن گروه نویسندگان معاصری است که در زمان زندگی‌شان کمتر مورد توجه بودند، ولی پس از مرگ مورد توجه منتقدان قرار گرفتند.

فرانسیس فیتزجرالد در خانواده‌ای نسبتا مرفه رشد کرد و دوران کودکی‌اش را در چند مدرسه کاتولیک گذراند. او در آن زمان از خود هوش زیاد و علاقه چشمگیری به ادبیات بروز می‌داد. او در دوره دبیرستان نخستین نمود‌های نویسندگی‌اش را در قالب داستان‌های کوتاه با درونمایه پلیسی عرضه کرد.

فیتزجرالد سپس به دانشگاه پرینستون رفت و در گروه‌های نویسندگی این دانشگاه عضو شد. پس از دانشگاه مدتی نیز به ارتش پیوست و در طول این دوران نیز به ترجمه و نوشتن داستان‌های کوتاه می‌پرداخت. فیتزجرالد به سبب سبک زندگی پرخرجی که از دوران کودکی‌اش به ارث برده بود، هزینه‌های درمان همسر بیمارش و فروش کم کتاب‌هایش، شرایط سخت مالی را تجربه می‌کرد. این فشارها او را به بیماری‌های روحی و جسمی مبتلا کرد و به سوی اعتیاد به الکل کشاند. تصویری از این بخش از زندگی فیتزجرالد، در زندگی قهرمان داستان «زیبا و ملعون» که دومین رمان اوست، منعکس شده است. مجموعه همین بیماری‌ها موجب دو حمله قلبی و سرانجام مرگ این نویسنده آمریکایی در سن ۴۴ سالگی شد.

مشهورترین اثر او «گتسبی بزرگ» نام دارد که اکنون آن را شاهکار فیتزجرالد می‌دانند. اما حتی این کتاب نیز تا پیش از مرگش، فروش زیادی نکرد و این داستان‌های کوتاه فیتزجرالد بودند که درآمد وی از نویسندگی را تامین می‌کردند.

بر روی سنگ قبر مشترک او و همسرش، آخرین جمله رمان «گتسبی بزرگ» نوشته شده است: «ما سوار بر قایق‌هایی بر خلاف جریان آب هستیم و در روندی بی‌پایان، به سوی گذشته پارو می‌زنیم.»