آشنایی با بهترین کتاب های هرمان هسه

سیدارتها ماجرای فرزند عالم بزرگ برهمایی، برهمن فرزانه است که از کودکی مانند پدرش زندگی کرده است. در ناز و نعمت زندگی کرده و چیزی از سختی‌های زندگی نمی‌داند. همه‌ی مردم سیدارتها را ستایش می‌کردند. اما سیدارتها از درون احساس خوبی نداشت.

سیدارتها از درون مدام فکر می‌کرد که شادی‌های اطرافش ابدی نیستند و روزی تمام می شوند. برای همین تصمیم گرفت سفری طولانی را آغاز کند تا دنیا را از زاویه‌ی جدیدی ببیند. در این راه او به محرومیت خودخواسته چنگ می‌اندازد تا طعم فقر را بچشد. پس از این وارد دنیای لذت‌های خودخواسته می‌شود تا روح و ذهنش رنج زیاد را تجربه کنند. در نهایت او به وحدتی خودخواسته می‌رسد.

پدر و مادر هرمان هسه در هندوستان از مبلغان مذهبی بودند. برای همین او از طریق آن‌ها با تفکرات فلسفی هند دست پیدا کرد. به همین دلیل در رمان سیدارتها می‌تواند خیلی دقیق شخصیت‌پردازی کند.

هرمان هسه داستان سلوک به سوی صبح را در سال ۱۹۳۲ نوشت. داستانی که شخصی‌ترین و در عین حال پر رمز و راز ترین کتاب هرمان هسه به شمار می‌رود. کتاب شرح سفر معنوی فردی به نام ه.ه به سوی صبح معرفت است. به گونه‌ای که می‌توان آن را زندگی‌نامه‌ی نمادین خودش دانست.

ه.ه در سال‌های پس از جنگ به حلقه‌ی سالکان راه صبح می‌پیوندد تا در این سفر شرکت کند. اما این سفر نیمه‌کاره باقی می‌ماند. چرا که در میانه سفر خدمتکار گروه که منشور گروه را در دست داشته گم می‌شود. با رفتن او سستی و تردید که از مدت‌ها قبل در گروه رخنه کرده بود، بیشتر می‌شود.

حالا راوی از گروه دور می‌افتد و سعی می‌کند درباره گروه و هدفش و سرگذشتشان چیزی بنویسد و از این راه بود که دوباره خودش را می‌شناسد.

داستان رمان گرترود درباره یک مثلث عشقی و به روایت مردی به نام کان است. هاینریش موث خواننده اپرا رابطه‌ای عاشقانه با گرترود را آغاز می‌کند. در عین حال کان هم عاشق گرترود است. هاینریش و گرترود با یکدیگر ازدواج می‌کنند و این موضوع باعث ایجاد رنج و درد بسیار در کان می‌شود.

زندگی آن دو نفر خوب پیش نمی‌رود و بعد از مدتی از یکدیگر جدا می‌شوند. این شکست هر دوی آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما همه‌ی این ماجراها منبع الهامی می‌شود برای کان تا بتواند بهترین اجرای اپرای خودش را انجام دهد.

در این رمان هم هرمان هسه درباره‌ی رشد و تکامل انسان‌ها بعد از تحمل رنج‌ها صحبت کرده است.

داستان دوست من ماجرای شخصی به اسم کنولپ است. او آدم زیرکی است و آزاد بودن را انتخاب کرده و سفر و صحراگردی را به یکجانشینی ترجیح داده است. او در لحظه زندگی می‌کند و در مجموع آدم شادی است. در این رمان ماجرای مواجهه او با افراد مختلف را می‌خوانیم.

این کتاب به همه‌ی جوانانی که مدام از زندگی خودشان شکایت می‌کنند و در مجموع زندگی شادی ندارند، توصیه می‌کنیم. چرا که با خواندن این کتاب دید جدیدی نسبت به زندگی پیدا می‌کنیم. می فهمیم شاید مشکل از تعریف ما درباره موفقیت و زندگی خوب است.

بازگشت زرتشت مجموعه نامه‌هایی است که هرمان هسه نوشته است. محتوای اصلی این نامه‌ها نقد صنعتی شدن شهرها و گرایش مردم به شهرنشینی است. هسه در این نامه‌ها سعی می‌کند به کمک ادبیات جهان‌بینی روح‌گرایانه خودش را به همه نشان دهد. هسه در این نامه‌ها تفکر ضد جنگ و ناسیونال خودش را در قالب کلمات به نمایش کشیده است.

بازی مهره شیشه‌ای داستانی است که جایزهٔ نوبل ادبیات را نصیب هرمان هسه کرد. اتفاقات این رمان در قرن بیست و سوم میلادی می‌گذرد و هسه خواننده را با خود به سرزمین کمال مطلوب که نام آن را کاستالیا گذاشته، می‌‌برد. در این سرزمین مشتاقان عالم معنا، دور از غوغای جهان سکونت دارند. در این سرزمین فلسفهٔ غرب با عرفان شرق، زیبایی با افسون و فرمول‌های دقیق علمی با ترنم موسیقی تلفیق پیدا می‌کنند. قهرمان کتاب گویی خود هسه است. این قهرمان سرگذشتی دارد که هسه خود آرزوی آن را در سر می‌پروراند. هسه معتقد است بشر در هیچ مرحله‌ای از زندگی نباید عقب بماند و پیوسته باید در دایره‌ای جدید نفوذ کند، همچنان که در «بازی مهرهٔ شیشه‌ای» مهره‌ها باید پیوسته پیش بروند؛ زیرا سرشت توقف را نمی‌شناسند. نوشتن این داستان سال ۱۹۴۲ به پایان رسید؛ یعنی دقیقاً در دوران حیات نازیسم در آلمان. هرمان هسه نگاهی ضد فاشیستی داشت و می‌خواست در داستانش نقدی به وضعیت جامعهٔ خودش داشته باشد. به همین دلیل، نتوانست کتابش را در همان سال‌ها منتشر کند و نخسین بار در سال ۱۹۴۳ در سوئیس انتشار یافت.

دلتنگی‌ها و پرسه‌ها، یکی از کتابهای دوست‌داشتنی هرمان هسه است. در این کتاب، هسه راهبی‌ست معتکف در دیرِ طبیعت. او این کتاب را در سال ۱۹۲۰ پس از آنکه در دل کوههای تیسینو در دهکدۀ مونتانولای سوییس ساکن شد، منتشر کرد. این کتاب، در واقع مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانۀ هسه به طبیعت است. بنابراین، این کتاب را می‌توان عاشقانه‌های هسه نامید. نثر بی‌پیرایه و عاری از تکلّفِ کتاب، تغزّلِ نابِ آن، بصیرتِ گستردۀ نویسنده و علاقۀ شدیدش به آب و خاک و گیاه و پرنده و آدمها، همه و همه، دلتنگی‌ها و پرسه‌ها را به یک نغمۀ عاشقانه و دلنواز تبدیل کرده‌اند. در واقع، فصلهای گوناگونِ این کتاب، موومانهای یک سمفونی ژرفِ معنوی‌اند.

هرمان هسه برای نوشتن رمان گرگ بیابان از عناصر روان‌شناسی و داستانی استفاده کرده است و اثری خواندنی و قابل تامل آفریده است. گرگ بیابان خودنوشته‌های مردی است که خودش را نیمه‌گرگ نیمه‌انسان می‌پندارد. گرگ بیابان نوشته‌های هری هالر است. هری هالر مردی غم انگیز و تنهاست، او یک روشنفکر متجدد است که زندگی برایش لذتی ندارد. هری سخت تلاش می‌کند و می‌خواهد دو نیمه‌ی وجودش، گرگ وحشی و انسان عقلانی را با هم آشتی بدهد بدون اینکه تسلیم ارزشهای بورژوازی شود که مورد تحقیر اوست. زندگی هری هالر زمانی تغییر می‌کند که او با زنی به نام هرمین ملاقات می‌کند.

این کتاب شامل پنج داستان با نام‌های جوانی زیباست، دوستان، یادی از دوران کودکی، سه زیزفون، مردی با کتاب‌های بسیار است. دو داستان اول نسبت به بقیه داستان‌ها طولانی‌تر هستند و جزئیات بیشتری دارند. هرمان هسه نسبت به زندگی بدبین است و این ویژگی‌ها در بیشتر آثارش می‌توان دید از طرف دیگر او علاقه بسیاری به شرق به‌ویژه هند دارد زیرا مادرش متولد هند بود و اجدادش مبلغان دینی در هند بودند.