کتاب مارکسیست ها

کتاب مارکسیست ها نوشته سی. رایت میلز و ترجمه خشایار دیهیمی، پیش درآمدی است بر فلسفه این مکتب سیاسی و اجتماعی و مخاطبان را با اندیشه مارکسیسم، اهداف، انواع آن آشنا می‌کند. 

به طور کلی کتاب مارکسیست ها پاسخ تمام سوالاتتان را درباب این موضوع می‌دهد و کمکتان می‌کند تا گامی به سوی عهده‌دار شدن وظایف شهروندی بردارید.

درباره کتاب مارکسیست ها

مارکسیسم (Marxism)، مکتبی سیاسی و اجتماعی است که توسط کارل مارکس فیلسوف و انقلابی آلمانی، در اواخر قرن نوزدهم بنیان نهاده شد. مکتبی که تا امروز، بارها و بارها مورد تاویل‌ها و تفسیرهای غلط قرار گرفته است و شاید هنوز، آنگونه که شایسته است شناخته نشده است. 

فردریش انگلس، فیلسوف آلمانی و دوست و همکار مارکس، نیز یکی دیگر از افرادی بود که در شکل دادن به این اندیشه نقش مهمی ایفا کرد. کارل مارکس و انگلس اساس مارکسیسم را در کتاب مانیفست کمونیست اینطور بیان کرده‌اند: تاریخ جوامع، تا کنون، تاریخ مبارزه طبقاتی بوده‌ است و در دنیای حاضر، دو طبقه‌ بورژوازی (سرمایه‌داران) و پرولتاریا (مزدبگیران اقتصادی) وجود دارند و کشمکش‌های این دو، تاریخ را رقم خواهد زد.

هرچند این اساس مارکسیسم است، اما در میان مارکسیست‌های مختلف، برداشت‌های متفاوتی از مارکسیستم وجود دارد. اما تنها چیزی که همه بر آن توافق دارند این است: «واژگونی نظام سرمایه‌داری از طریق انقلاب کارگران و لغو مالکیت خصوصی بر ابزار تولید و لغو کار مزدی و ایجاد جامعه‌ای بی طبقه با مردمی آزاد و برابر و در نتیجه، پایان ازخودبیگانگی انسان».

مطالعات مارکسیستی، عبارت‌اند از: فلسفه مارکسیستی، اقتصاد سیاسی، سوسیالیسم علمی.

سی. رایت میلز در کتاب مارکسیست ها مخاطبانش را با انواع مارکسیسم آشنا می‌کند و این فلسفه را به طور کامل برایشان می‌گشاید. 

کتاب مارکسیست ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

مارکسیست‌ ها شما را با انواع مارکسیسم آشنا می‌کند و درباره این فلسفه و مکتب سیاسی توضیحاتی کامل به شما می‌دهد. بنابراین اگر به مطالعاتی از این دست علاقه دارید و یا دوست دارید با این اندیشه آشنا شوید، این کتاب را فراموش نکنید.

درباره سی. رایت میلز

چارلز رایت میلز (Charles Wright Mills) که عموما با نام سی. رایت میلز شناخته می‌شود ۲۸ آگوست ۱۹۱۶ به دنیا آمد. او جامعه‌شناس آمریکایی و استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه کلمبیا بود. از سال ۱۹۴۶ به این کار مشغول شد و تا زمان مرگش، در این مقام باقی ماند. 

از سی. رایت میلز تا به حال کتاب‌ها و مقالات متعددی در نشریات معتبر منتشر شده است. مشهورترین کتاب او، نخبگان قدرت است که کتابی درباره توصیف روابط و اتحاد طبقاتی در میان نخبگان سیاسی، نظامی و اقتصادی ایالات متحده است. از میان کتاب‌های دیگر او می‌توان به منش فرد و ساختار اجتماعی، کتاب بینش جامعه شناختی؛ نقدی بر جامعه‌شناسی آمریکایی و کتاب مارکسیست ها اشاره کرد. همچنین تعلق خاطر میلز به ماکس وبر موجب شد تا با همکاری هانس گرث مجموعه‌ای از آثار وبر را به انگلیسی ترجمه کند.

او در تاریخ ۲۰ مارس ۱۹۶۲ چشم از دنیا فروبست.

درباره خشایار دیهیمی

خشایار دیهیمی ۲۰ آبان‌ ۱۳۳۴ در تبریز چشم به جهان گشود. پدر او، نصرالله دیهیمی، دانش‌آموخته تعلیم و تربیت، استاد دانشگاه و مترجم بود و برادرش، ایرج دیهیمی، پزشک است. او با رویا رضوانی که مترجم است ازداوج کرد و دخترشان، نازنین دیهیمی، هم مترجم و ویراستار بود. نازنین دیهیمی در سال ۱۳۹۶ از دنیا رفت.

خشایار دیهیمی بیش از ‌صد و بیست ترجمه و ویراستاری انجام داده است. او به تدریس فلسفه سیاسی مشغول است و همکاری نزدیکی با نشریات و مجله‌ها دارد. او همچنین عضو کانون نویسندگان ایران است و به فعالیت‌های مدنی و اجتماعی مشغول است. در چهارمین جشن ملی مترجمان، دیهیمی از سوی مخاطب‌های فلسفه و ادبیات به عنوان مترجم محبوب معرفی شد. 

بخشی از کتاب مارکسیست ها

در دوره‌های مختلف و در جوامع مختلف تمامی این مصائب برای انواع فلسفه‌های سیاسی لیبرالی و مارکسیستی پیش آمده است. اما باید این را هم بپرسیم که وقتی پیروان یک فلسفه سیاسی را در حالی‌که هنوز به فلسفه خویش مؤمنند، تاریخ کنار می‌گذارد و به صورت گروه‌هایی فاقد قدرت درمی‌آیند چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

در این حالت خود فلسفه تمایل می‌یابد که صرفآ در ارتباط با آرمانهایش باقی بماند و تبدیل به یک دیدگاه اخلاقی شود و نه چیزی بیش از آن. به عنوان مثال این مسأله در مورد بسیاری از گروه‌های رادیکال سابق که موضعی شدیدآ ضدشوروی داشتند، اما همچنان در اعتقادشان به «سوسیالیسم» پابرجا بودند، اتفاق افتاده است. اینان با بی‌میلی از هر نوع ایدئولوژی کناره می‌گیرند، از نظریه‌های گسترده بیزارند و نه یک عامل اجرایی دارند و نه در صدد پی‌ریختن آن هستند، فقط به تغییرات تدریجی و آنچه پیش می‌آید دل خوش می‌دارند. آنها ممکن است بر واقعیاتی صحه گذارند، اما تنها به صورت متفرق و پراکنده؛ آنها با یکدیگر و با نظریه‌های جامع‌تر و مطمئنآ با برنامه‌های مشخص سروکاری ندارند. این همان چیزی است که در دوران نسل ما در مورد بسیاری از محافل لیبرال و سوسیالیست کشورهای ناتو اتفاق افتاده است.

حوادث دیگری هم اتفاق افتاده است. در کلیه اردوگاه‌های ایدئولوژیکی، از نظر سیاسی مفیدترین و در عین‌حال مخدوش‌کننده‌ترین وجه دستوری، «وجه تمنایی» است: از آنچه افراد آرزو دارند طوری صحبت می‌شود که گویی حقیقتآ هم در عمل چنان است. در میان گروه‌های فاقد قدرت این احساس اغلب با به‌کارگیری وسیع فریباترین واژه در فرهنگ لغات سیاسی بیان می‌شود: این واژه البته جز «ما» نیست. در میان گروه‌های صاحب قدرت نیز این احساس اغلب به شکل ادغام ایدئولوژیکی آرمان و نظریه بروز می‌کند.

بنابراین فیلسوف سیاسی همواره در قماری شرکت می‌کند که برد ندارد. موفقیت و شکست هر دو برای فلسفه سیاسی مصیبت‌آمیز هستند.

این البته نقش فلسفه سیاسی است و بدین معناست که فلسفه سیاسی به عنوان یک وظیفه توأمان اخلاقی و فکری پایانی ندارد یا حداقل تا زمانی که بشر در صدد جهت‌گیری سیاسی است نمی‌تواند پایان یابد. البته بسیاری از افراد به دنبال جهت‌گیری سیاسی نیستند، آنها فرهنگ قوی جاری را، چه مارکسیستی باشد و چه لیبرالی، هر طور که دست تصادف محل جغرافیایی تولدشان را تعیین کرده باشد، دربست می‌پذیرند.