کتاب کار همچون زندگی

کار همچون زندگی یا چگونه می‌توانید کاری را که برای آن زاده شده‌اید کشف کنید و به رضایت خاطر برسید؟ کتابی نوشته تامس مور، استاد روان‌شناسی و مطالعات دینی دانشگاه‌های آمریکا است.

 درباره کتاب کار همچون زندگی

در کتاب کار همچون زندگی، مور به اِعمال و تطبیقِ نظریه و طرحِ کلی خود را درخصوصِ یکی از ساحتهای زندگی، یعنی ساحتِ شغل و حرفه، دست می‌زند. به‌عبارتِ دیگر، درصدد است که همان روح، و همان عمق و قداست را که باید به همهٔ زندگی ما بازگردد، به ساحتِ شغل و حرفه، نیز، بازگرداند. به این لحاظ، این کتاب به زیرمجموعه‌ای از نظریّه و طرحِ کتاب مراقبتِ نَفْس یا تیمارِ جان می‌پردازد.

تامس مور با رویکردی معنوی و روحی به کار در این کتاب، قصد دارد این موضوع را به ما یادآوری کند که شغل و حرفه، ما را به سرنوشت و تقدیرمان، و به زندگی که از طریق ما جریان می‌یابد و هدفی برای ما دارد، پیوند می‌زند. او یکی از راه‌های مراقبت از روح و اعتلای آن را یافتن کاری مناسب و انجام  آن با اشتیاق اندیشمندانه می‌داند. او عقیده دارد کار کردن در شغل و حرفه نیز به معنای کار کردن در عمیق‌ترین بخش وجود ماست. همهٔ اوقاتی که برای کار خود صرف می‌کنیم، بر کیفیت تفکر و شکل‌گیری ارزش‌ها و منش ما تأثیر دارد.

درون‌مایهٔ فلسفهٔ تامس مور دربارهٔ «کار» در کتاب کار همچون زندگی، مبتنی بر تمثیلی از هنرِ کیمیاگری است و ریشه در سنت سده‌های پیشین دارد. او برای تبیین اندیشهٔ خود، پاره‌ای مفاهیم، واژه‌ها، و استعاره‌های کلیدی از کیمیاگری وام می‌گیرد و یا خود می‌آفریند. 

 خواندن کتاب کار همچون زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 همه علاقه‌مندان به کتاب‌های روان‌شناسی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

 درباره تامس مور

تامس مور در ۸ اکتبر ۱۹۴۰ در خانواده‌ای کاتولیک و ایرلندی، در شهر دیترویت ایالت میشیگان ایالات متحد امریکا به دنیا آمد. در سیزده‌سالگی وارد مدرسهٔ مقدماتی علمیهٔ سروایت شد. پس از سیزده سال، یعنی درست پیش از کسب مقام کشیشی، مدرسهٔ علمیه را رها کرد.

تامس مور، در رشته‌های آهنگسازی، موسیقی‌شناسی، الاهیات، مطالعات دینی، و روان‌درمانگری تحصیل کرده است. او سال‌ها در زمینه‌های دین‌شناسی و روان‌شناسی در دانشگاه‌های امریکا تدریس کرده و نیز در طی این سال‌ها، به عنوان روان‌درمانگر، به ارائهٔ مشاوره به مراجعه‌کنندگان پرداخته است. از ۱۹۹۰ تاکنون، فعالیت‌های مور، در سه زمینهٔ سخنرانی و نویسندگی دربارهٔ مسائل روح و معنویت، و مشاوره در امور روان‌درمانگری متمرکز بوده است.

از ۱۹۹۰ تاکنون، فعالیت‌های مور، در سه زمینهٔ سخنرانی و نویسندگی دربارهٔ مسائل روح و معنویت، و مشاوره در امور روان‌درمانگری متمرکز بوده است. انتشار موفقیت‌آمیز کتاب «مراقبت روح» در ۱۹۹۲ مور را به نویسنده‌ای تمام‌وقت بدل کرد. این کتاب با فروش بیش از سه میلیون نسخه، در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌ها در امریکا قرار گرفت.

مور تاکنون بیش از سی جلد کتاب و ده‌ها مقاله منتشر کرده است. خودش می‌گوید در همهٔ فعالیت‌هایش، اعم از نویسندگی و سخنرانی و مشاوره، در پی همراه کردن «روح» با زندگی شخصی و فرهنگ جامعه است، و برای این منظور، معنویت، اسطوره‌شناسی، روان‌شناسی ژرفا، و هنر را با هم به‌کار می‌گیرد. به همین دلیل، شاید بتوان تامس مور را روان‌درمانگر «روح» شمرد.

 بخشی از کتاب کار همچون زندگی

هنگامی‌که می‌خواهیم به کیمیاگری «کار همچون زندگی» خویش بپردازیم، باید درون ظرف نگه‌دارندهٔ مواد خام زندگی‌مان را واکاوی کنیم. می‌توانیم خاطرات دردناک‌مان را در این ظرف بیابیم: آدم‌هایی که سر راهمان قرار گرفتند، آزمون‌هایی که در آنها با ناکامی روبه‌رو شدیم، امیدها و وعده‌هایی که تحقق نیافتند، زیان‌ها و شکست‌ها، وازدگی‌ها، و حرفه‌های ناتمام.

همهٔ این چیزهای «بد» گذشته مانند کود است. باید اینها را جمع‌آوری کنیم و در گوشه‌ای نگه داریم تا از آنها مانند منبعی سیاه برای کیمیاگری‌مان استفاده کنیم. یونگ می‌گفت اگر مجموعه‌ای از مواد فاسد ندارید که با آن کار کنید، باید بروید و آن را پیدا کنید. بیشتر ما لازم نیست راه دوری برویم. زیرا به‌گونهٔ دردناکی به لحظات تاریک بی‌شماری در سرگذشت کاری‌مان آگاه هستیم. مشکل ما بیشتر، بی‌تمایلی برای دوباره مطرح کردن و نگاه نو به این تجارب تاریک است، تا اینکه اندوخته‌مان خالی از چنین تجاربی باشد. کیمیاگران به این مرحله از «کار» به نام نیگردو۹۷، به معنای «سیاه‌شدگی» اشاره می‌کردند. در آزمایشگاه، کیمیاگر با حرارت طولانی و شدیدی که به مواد درون ظرف می‌دهد، مایهٔ تیره شدن و یا نیم‌سوز شدن ظاهری مواد می‌شود. به بیانی استعاری، مواد خام زندگی‌مان اکنون به دلیل حرارت برآمده از وارسی‌های تشویش‌آمیز خاطرات‌مان و تحلیل آنها، سیاهی و تاریکی و تلخی و غم‌انگیز بودن خود را نشان می‌دهد.

این زمانی است که می‌توان مشاهده کرد چگونه تمام آن خاطرات قدیمی، سایه‌های تاریک گوناگون خود را نشان می‌دهند و ما عواطف تلخ آنها را احساس می‌کنیم و تأثیر نومیدکننده‌شان را به یاد می‌آوریم. همان‌گونه که می‌توانید تصور کنید، کیمیاگری، حرفه‌ای بدبو بوده است؛ هنگامی که زندگی‌تان را کیمیاگری می‌کنید بوی متعفّن خاطراتِ بد را حس می‌کنید.

تمام این کار پُرزحمت به‌راستی مناسب و سودمند است: بازگو کردن داستان‌های ناشاد، زنده کردن خاطراتی که شاید ترجیح دهید فراموش شوند، و به‌یاد آوردن آدم‌هایی که در مسیر زندگی‌تان کمکی به شما نکرده‌اند. همهٔ اینها ارزشمند است. تجارب بد همچون تجارب خوب، بخشی از شماست و برای حضور کامل در کار کنونی‌تان، باید تجارب بد را هم در نظر آورید. این فقط یک مرحله است؛ پس از آن، تمرکزتان به زمینه‌های درخشان‌تری معطوف خواهد شد. اما نمی‌توانید به دلیل تمایل عاطفی به سویهٔ درخشان امور، مرحلهٔ سیاه‌شدگی را حذف کنید. چنانچه مواد تاریک گذشته‌تان را نادیده بگیرید، کیمیای زندگی هیچ‌گاه به‌راستی تحقق نمی‌یابد.