کتاب دختر کشیش

این رمان متفاوت جرج اورول (۱۹۰۳-۱۹۵۰) اولین بار در سال ۱۹۳۵ میلادی به چاپ رسید. کتابی با دنیایی متفاوت و نگارشی ساده‌تر از هر چیز که اورول نوشته‌است؛ اما مانند دیگر آثارش داستانی انتقادی که ذهن خواننده را به چالش می‌کشاند. «دختر کشیش» زندگی «دوروتی»، تک‌دختر یک کشیش متحجر را به تصویر می‌کشد که هرچند تا حدودی روحیه‌ی منحصر به فردی دارد، از کودکی تحت تعلیمات خشک و تحجرگرایانه‌ی پدرش رشد کرده‌است. «اورول» در کاری بسیار خاص، حدود یک‌سوم از صفحات کتاب را صرف توصیف یک روز از زندگی «دوروتی» با تمام جزئیات و اعتقاداتش، برای مهیا ساختن زمینه‌های ادامه‌ی داستان نموده و بعد از آماده‌شدن ذهن مخاطب باقی ماجراها را به راحتی نگاشته؛ کاری بی‌نظیر که تندی و کندی آن را در جاهای مختلف خیلی خوب کنترل کرده‌است. «دوروتی» با آن‌که خود را فوق‌العاده انسان باایمانی پنداشته و البته هرگز سستی و تنبلی در کار عبادت و کلیسا نداشته و تمام سختی‌ها، فقر و بی‌مسئولیتی‌های پدرش را بر دوش کشیده و حتی به خیلی از مردم فقیر و... کمک می‌کند، زمانی‌که به علت دچارشدن به فراموشی مقطعی چند روزی به خانه نمی‌آید، از طرف پدر نیز همچون دیگر مردم دهکده طرد و به یک ولگرد بی‌خانمان تبدیل می‌شود: دوروتی از میان تصویرهای مختلف عابرینی که در آینه منعکس بود، تصویر خود را مشاهده نمود. سریع حس کرد این تصویر به خودش تعلق دارد، با این وجود نمی‌توانست بگوید که این تصویر خودش است. اصلاً یادش نمی‌آمد که در گذشته این تصویر را دیده است. در آینه تصویر یک زن جوان را می‌دید که لاغر بود و فوق‌العاده بور و در اطراف چشمانش چروک‌هایی افتاده بود و تا حدودی نامرتب و کثیف به‌نظر می‌آمد. یک کلاه مشکی کهنه‌ای روی سرش قرار داده بود، البته خیلی بی‌دقت و نامرتب و قست زیادی از موهایش را پوشانده بود. این چهره‌ی در آینه اصلاً برایش آشنا نبود، ولی تعجب هم نداشت. تا این لحظه می‌دانست که باید انتظار چه چهره‌ای در آینه را داشته باشد، ولی اکنون که آن را نگاه می‌کرد می‌دانست که این همان چهره‌ای است که می‌توانست با دوروتی مطابقت داشته باشد، درست خود او بود و با چیزی در درون دوروتی مطابقت داشت.