کتاب آشفته حالان بیدار بخت
معرفی کتاب آشفته حالان بیدار بخت
کتاب آشفته حالان بیداربخت مجموعه‌ای است از ده داستان کوتاه غلامحسین ساعدی. غلامحسین ساعدی در (۱۳۱۴) در تبریز دیده به جهان گشود، او با نام مستعار گوهر مراد بیشتر آثار نمایشی خود را به چاپ سپرد. در دانشگاه های تبریز و تهران پزشکی و روان‌پزشکی خواند. با درک خاصی از شخصیت‌های روان‌پریش و آشفته ذهن و کشف دردها و آسیب‌های روانی آنان، توانست به خوبی از این کارکترها در داستانهای خود بهره‌گیرد. فضای داستانها و نمایشنامه‌هایش آکنده از درهم آمیختگی کابوس و واقعیت است که فضایی وهمناک به آثارش می‌دهد. اولین مجموعه داستانش در (۱۳۲۹) به نام شب نشینی باشکوه منتشر شد. در مجموعه داستان به هم پیوسته عزاداران بیل (۱۳۴۲)، توپ و ترس و لرز (۱۳۴۶) از بدویت جغرافیایی برای ترسیم فضایی شگفتی آفرین و ترسناک به خوبی بهره می‌جوید. ساعدی در ۱۳۶۴ در فرانسه در گذشت و در جوار صادق هدایت به خاک سپرده شد.
غلامحسین ساعدی (۱۳۱۴ - ۱۳۶۴ )، معروف به گوهر مراد، از نویسندگان معاصر ایرانی است. او در نوجوانی به سازمان جوانان فرقه دموکرات آذربایجان پیوست و در هفده سالگی مسئولیت انتشار روزنامه‌های «فریاد»، «صعود» و «جوانان آذربایجان» را بر عهده گرفت.
حجم
۱۹۶٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۸
تعداد صفحه‌ها
۲۷۲ صفحه
حجم
۱۹۶٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۸
تعداد صفحه‌ها
۲۷۲ صفحه
نظرات کاربران
دست مریزاد به این نویسنده.حیف که دیگه در میان مانیستند و خیلی هم زود ایشونو از دست دادیم.حتما جاشون توی بهشته❤❤❤❤ کتاب رو خیلی دوست داشتم.حتما توصیه میکنم بخونید.
داستان ها بیشتر نمودار فضای سیاسی ایست که نویسنده در اون زندگی می کرده. از ویژگی های قشنگش توجه به حالات و وسواس های فکریه شخصیت های داستانه. بدون شک ارزش خوندن داره. مخصوصا آخرین داستانش!!!
انگار داشتم کافکا میخوندم..😌 اسم مجموعه رو میشد گذاشت "تمیزکردن"، خیلی کلمه ی کلیدی و مهمی توی این کتابه که هی هم تکرار میشه، همه ی داستانها رو هم میشه یه جوری به این عبارت ربط داد. چندتا داستان آخر رئالیستی
من سه تا داستانش رو دوست داشتم خیلی زیبا بود. بقیشم دوست داشتم ولی سه تاش خیلی خیلی خوب بودن. کلا غلامحسین ساعدی قلم زیبا و قوی ای داره. ی‌کی از مفاخر نویسندگی ما هستن نمیشه دوسش نداشت.
کتاب عالیه، فقط غلط های املائی زیادی داره ، عالی
سلام.😊 ببخشید فاطمه جان مضمونش چیه؟ممنون میشم بگید
تا اینجای کار که خوندم (هنوز تمومش نکردم) داستان «ای وای، تو هم» رو بیشتر همه دوست داشتم. داستانهای «اسکندر و سمندر» و «بازی تمام شد» هم خیلی خوب بودن.
در داستانهای این کتاب همچنان شاهد قلم خاص و مختص به خود جناب ساعدی هستیم. داستانها سبک رئال و سورئال دارند و هر کدام از داستانها دنیای خاص خود را دارند؛ اما به نظر من مضامین و مفاهیمی مشترک و
عالی