بریده‌هایی از کتاب آشفته حالان بیدار بخت

«اما شراب‌خوراش دو دسته‌ن. یه دسته شرابو با کباب می‌خورن و یه دسته که کباب ندارن، شرابو با شراب می‌خورن. یعنی پولداراش اول شراب می‌خوردن و بعد کباب، و پول‌نداراش اول شراب می‌خورن و بعدم شراب. نتیجه این‌که پول ندارا دو برابر پول‌دارا خوشن.»

گفته بود تنهاست، در دنیا کسی را ندارد و از این بابت ککش هم نمی‌گزد

من در عالم مستی هم می‌فهمم چی می‌گم. ولی تو در عالم هوشیاری در خواب بودی.

گاهی مردن، خود شعری زیباست.

بیماری، بیماری نه، آشفتگی وحشتناک روحی، نه رابرت را، که هر آدمی را به بازی‌های غریبی وامی‌دارد.

وقتی کسی وجود خارجی ندارد، تهمت زدن به او هم گناه حساب نمی‌شود

اگر سیگار هم‌دیگر را آتش نزنیم پس چه خاکی بر سر بریزیم؟

و فکر می‌کند که از حالا به بعد دیگر نباید شعر بنویسد و بهتر این است که بمیرد، گاهی مردن، خود شعری زیباست.

هیچ یک از آن سه مرده‌شور در طول سال‌های متمادی زندگی هیچ‌وقت گل‌خند عشق را ندیده‌‌اند، و نه درباره‌اش چیزی شنیده‌اند. آخر متولیان مرگ را با عشق، بله با عشق چه‌کار؟ گل‌های زیبای قبرستان نیز برای آن‌ها جزء ابزار و اسباب کفن و دفن است. گل‌فروشی نیز به این دلیل باید وجود داشته باشد که مؤسسات کفن و دفن وجود دارند. این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. یعنی گل‌فروشی و مرده‌شوری. هرچه کاروبار مرده‌شور بالا بگیرد، گل‌فروش، نیز زندگی خوبی خواهد داشت.