کتاب در اوج تاریکی

کتاب الکترونیکی در اوج تاریکی نوشتۀ پرفسور روری اوکانر با ترجمهٔ مصلح میرزایی، مینو میری و محسن رضائیان در گروه انتشاراتی ققنوس چاپ شده است. این کتاب دربارۀ اینکه چرا افراد خودکشی می‌کنند و برای پیشگیری از آن چه می‌توان کرد، براساس تجربیات علمی و میدانی نویسنده، شواهد علمی موجود و مرور مطالعات گسترده در حوزه روان‌شناسی سلامت تنظیم شده است.

درباره کتاب در اوج تاریکی

«در اوج تاریکی» اثری است که با رویکردی علمی و انسانی به یکی از پیچیده‌ترین معضلات اجتماعی، یعنی خودکشی، می‌پردازد. پرفسور روری اوکانر، متخصص روان‌شناسی سلامت که از سال ۲۵ سال پیش تحقیقات خود را در زمینه خودکشی و پیشگیری از آن آغاز کرده، در این کتاب سعی دارد تا علل روانی، اجتماعی و فرهنگی پشت این پدیده را تحلیل کند. او که در سال ۱۹۷۳ به دنیا آمده و از سال ۲۰۱۳ عضو هیئت‌علمی دانشگاه گلاسکو و از سال ۲۰۲۱ به رياست انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی انتخاب شده است، با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و مطالعات میدانی، به بررسی عواملی مانند احساس تنهایی، از دست دادن عزیزان، فشارهای اجتماعی و شرایط زندگی در موقعیت‌های سخت و دردناک می‌پردازد.

در این کتاب، نویسنده نه تنها به بیان علل و انگیزه‌های پشت خودکشی می‌پردازد، بلکه راهکارهایی کاربردی جهت پیشگیری از آن ارائه می‌دهد. مطالب کتاب شامل تحلیل‌های روانشناختی دقیق، مرور شواهد علمی و بررسی نمونه‌های واقعی از شرایطی است که افراد به خودکشی گرایش پیدا می‌کنند. علاوه بر این، نظرات و ارزیابی‌های کارشناسان برجسته‌ای همچون پرفسور تانيا بايرون که این اثر را «باور نکردنی» خوانده و بیان کرده که با مطالعه آن گریه کرده و یاد گرفته است، و پرفسور استيو پيترز که کتاب را دلسوزانه، انسانی و تأمل‌برانگیز توصیف کرده‌اند، بر اهمیت اثر افزوده است.

پیشگفتار مترجم نیز به بیان تلاش‌های فراوان در تهیه و ارائهٔ ترجمه‌ای دقیق و قابل فهم از مطالب این اثر اختصاص دارد. در سال ۱۴۰۰، هنگامی که نویسنده هنوز رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران بود، تصمیم به ترجمه کتاب گرفته شد. این اقدام با همکاری و تلاش‌های مستمر جناب آقای مصلح میرزایی و خانم دکتر میری صورت پذیرفت و جناب آقای حمید رجبی، مترجم محترم، با ارائهٔ بازخوانی و بازخوردهای سازنده سهم ارزشمندی در ارتقای کیفیت ترجمه داشتند. مسئولان انتشارات ققنوس نیز در مراحل انتشار کتاب با محبت و مهربانی همکاری کردند.

کتاب در اوج تاریکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای متخصصان و پژوهشگران حوزه روان‌شناسی سلامت، مشاوران و درمانگران، دانشجویان رشته‌های روانشناسی و علوم انسانی و همچنین سیاست‌گذاران و مسئولان حوزه سلامت عمومی مناسب است. همچنین افرادی که به درک عمیق علل خودکشی و راهکارهای پیشگیرانه علاقمندند، می‌توانند از مطالب این اثر بهره‌مند شوند.

درباره روری اوکانر

پرفسور روری اوکانر، متولد ۱۹۷۳، متخصص روان‌شناسی سلامت است که با بیش از دو دهه تحقیق در زمینه خودکشی و پیشگیری از آن، یکی از چهره‌های برجسته در این حوزه به‌شمار می‌آید. او از سال ۲۰۱۳ عضو هیئت‌علمی دانشگاه گلاسکو و از سال ۲۰۲۱ به رياست انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی انتخاب شده است.

بخشی از کتاب در اوج تاریکی

«در هر چهل ثانيه يك نفر بر اثر خودكشی در نقطه‌ای از جهان جان می‌بازد. هر مرگ با خودكشی تراژدی تحمل‌ناپذيری است كه امواج بسيار گسترده آن فراتر از نزديكان درجه‌يك ما می‌رود. تعداد زيادی از كودكان والدينشان را از دست می‌دهند، همسران بی‌شماری تنها می‌مانند، دوستان و همكاران بسياری متأثر می‌شوند. در مدارس، محل‌های كار و جامعه، افراد هر روز با از دست دادن وابستگانشان مات و مبهوت می‌شوند. تا مدت‌ها فرض بر اين بود كه به ازای هر فردی كه خودكشی می‌كند، شش نفر به طور بالقوه و شخصاً تحت تأثير آن مرگ قرار می‌گيرند. با اين حال، اين عدد همچنان برآورد دقيقی نيست. در سال ۲۰۱۸، يك مطالعه در آمريكا با هدايت روان‌شناس بالينی جولی سرل۴ كه موج هشتگ #نات_ سيكس را دررسانه‌های اجتماعی به راه انداخت، نشان داد ۱۳۵ نفر فردی را كه خودكشی می‌كند می‌شناسند. اگرچه اين تعداد شامل آشنايان اجتماعی دورتر هم می‌شود كه بسياری از آن‌ها شخصاً داغدار نشده‌اند، باز هم دامنه وسيع تأثيرات خودكشی را نمايان می‌كند. تأثير هر خودكشی شبيه انفجار بمبی اجتماعی است كه برآورد ميزان ويرانی آن ناممكن است.

اولين مرتبه‌ای كه با خودكشی مواجه شدم اوايل دهه نود بود، هنگامی كه به‌تازگی وارد دانشگاه شده بودم و يكی از همكلاس‌هايم پسرعمويش را بر اثر خودكشی از دست داد. پسرعمويش، يك ماه پيش از مرگ، تولد بيست و يك‌سالگی‌اش را جشن گرفته بود و در شب مرگش به‌ظاهر با روحيه خوب بيرون از خانه با ديگران وقت گذرانده بود. با اين حال، همان شب به خانه رفت و كمی پس از گفتن شب‌بخير به دوستانش، خودش را كُشت. به خاطر دارم كه از مرگش مبهوت مانده بودم، چراكه برايم غيرمنتظره بود، اما در آن زمان زياد به آن فكر نكردم. متأسفانه، در آن زمان، كه خودكشی مردانِ جوان رو به افزايش بود، مرگ او در ايرلند شمالی اصلاً غيرعادی نبود. هرچند شخصاً سوگوار نشدم، تحت تأثير آن اتفاق قرار گرفتم و تا حدی با دوستم احساس همدردی كردم. اين مرگِ عضوی از يك خانواده در يك كشور بود. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، سالانه حداقل ۰۰۰,۸۰۰ نفر بر اثر خودكشی در سرتاسر جهان جان می‌بازند. اين آمار را می‌توان اين‌گونه تفسير كرد كه سالانه ۱۰۸ميليون نفر در معرض خطر خودكشی‌اند. اين تعداد يك و نيم برابر بيشتر از جمعيت بريتانيا يا يك‌سوم جمعيت ايالات متحده آمريكاست.»