کتاب تاریک ترین لحظه ها

کتاب تاریک ترین لحظه ها (چرا آدم‌ها بر اثر خودکشی می‌میرند و چطور می‌توانیم از این اتفاق پیشگیری کنیم؟) نوشته روری اوکانر و با ترجمه شیدا علی‌پور و ویراستاری آیدا قویدل توسط نشر اندیشه مولانا منتشر شده است. این کتاب اثری پژوهشی و روایی درباره‌ی پدیده‌ی خودکشی است. نویسنده که کارشناس بین‌المللی پیشگیری از خودکشی است، با ترکیب تجربه‌های شخصی و یافته‌های علمی، به بررسی علل، پیامدها و راه‌های پیشگیری از خودکشی پرداخته است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تاریک ترین لحظه ها

کتاب تاریک‌ترین لحظه‌ها با رویکردی تلفیقی از روایت شخصی و پژوهش علمی، به یکی از مهم‌ترین بحران‌های سلامت روان در جهان می‌پردازد. روری اوکانر که سال‌ها در حوزه‌ی رفتارهای خودکشی‌گرایانه تحقیق کرده، در این اثر تلاش می‌کند پیچیدگی‌های خودکشی را از منظر فردی، اجتماعی و فرهنگی واکاوی کند. کتاب در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه‌های مربوط به سلامت روان و تأثیرات بحران‌هایی مانند همه‌گیری کووید-۱۹ بر افزایش آسیب‌پذیری افراد نسبت به خودکشی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. 

روری اوکانر با اشاره به تجربه‌های شخصی خود و روایت‌هایی از افراد مختلف، سعی دارد تابوی صحبت درباره‌ی خودکشی را بشکند و راه‌هایی برای همدلی، حمایت و پیشگیری ارائه دهد. کتاب به‌جای ارائه‌ی فهرستی از عوامل خطر یا راهبردهای پیشگیری، بر درک عمیق‌تر رنج انسانی و اهمیت ارتباط اجتماعی تأکید می‌کند و با زبانی صریح، به افسانه‌ها و کج‌فهمی‌های رایج درباره‌ی خودکشی می‌پردازد.

خلاصه کتاب تاریک ترین لحظه ها

این کتاب با شرح تجربه‌های شخصی نویسنده و روایت‌هایی از افراد داغ‌دیده یا کسانی که با بحران خودکشی دست‌وپنجه نرم کرده‌اند، به بررسی این پرسش می‌پردازد که چرا برخی افراد به خودکشی فکر می‌کنند یا دست به این کار می‌زنند. نویسنده توضیح می‌دهد که خودکشی اغلب نه از میل به مرگ، بلکه از آرزوی پایان دادن به رنج روانی تحمل‌ناپذیر ناشی می‌شود. در بخش‌های مختلف کتاب، به عوامل زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر خودکشی اشاره می‌شود و نقش نابرابری‌های اجتماعی، بحران‌های اقتصادی و همه‌گیری‌ها در افزایش خطر خودکشی بررسی می‌شود. 

نویسنده تأکید می‌کند که خودکشی پدیده‌ای پیچیده و چندعاملی است و هیچ‌کس در برابر آن مصون نیست؛ همچنین اهمیت زبان و نحوه‌ی صحبت درباره‌ی خودکشی، نقش ارتباط اجتماعی و حمایت اطرافیان، و ضرورت توجه به نشانه‌های هشداردهنده از دیگر محورهای کتاب است. نویسنده با روایت داستان‌هایی واقعی، نشان می‌دهد که چگونه احساس گیر افتادن، بی‌ارزشی و سربار بودن می‌تواند افراد را به سمت خودکشی سوق دهد و بر اهمیت همدلی و حمایت تأکید می‌کند.

چرا باید کتاب تاریک ترین لحظه ها را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت‌های شخصی و یافته‌های علمی، تصویری چندلایه از پدیده‌ی خودکشی ارائه می‌دهد و به خواننده کمک می‌کند تا پیچیدگی‌های این بحران را بهتر درک کند. اثر حاضر نه‌تنها به بررسی علل و پیامدهای خودکشی می‌پردازد، بلکه راه‌هایی برای گفت‌وگو، همدلی و حمایت از افراد آسیب‌پذیر پیشنهاد می‌دهد. مطالعه‌ی این کتاب می‌تواند آگاهی فردی و جمعی را درباره‌ی سلامت روان افزایش دهد و به کاهش انگ و تابوی صحبت درباره‌ی خودکشی کمک کند.

خواندن کتاب تاریک ترین لحظه ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب برای افرادی مناسب است که دغدغه‌ی سلامت روان دارند، با بحران خودکشی در اطرافیان یا خود مواجه بوده‌اند، یا در حوزه‌های روان‌شناسی، مددکاری و آموزش فعالیت می‌کنند؛ همچنین برای خانواده‌ها، دوستان و هر کسی که می‌خواهد درباره‌ی پیشگیری از خودکشی و حمایت از افراد آسیب‌پذیر بیشتر بداند، مفید است.

بخشی از کتاب تاریک ترین لحظه ها

«بیست و پنج سال قبل، وقتی طرح دکترای خود را درباره‌ی خودکشی شروع کردم از نخستین چیزهایی که مادرم به من گفت این بود: «تو که قرار نیست خودت رو بکشی، نه؟» او نگران عوارض عاطفی‌ای بود که پژوهش در زمینه‌ی خودکشی بر من داشت و مرتباً حواسش بود که مطمئن شود من از سلامت روانم مراقبت می‌کنم. جواب دادم: «معلومه که نه.» فشار آورد و به‌دنبال تأیید بیشتر بود: «مطمئنی؟» صادقانه بگویم؛ نمی‌دانستم به پرسشش چطور پاسخ دهم. خیلی به این چیزها فکر نکرده بودم. در جایگاه جوانی بیست‌ویک ساله، فکر می‌کردم فناناپذیرم و هیچ‌وقت واقعاً زمان زیادی را به مراقبت از سلامت روانم اختصاص نداده بودم؛ همچنین در آن مرحله اصلاً با خودکشی برخورد مستقیم نداشتم. من همیشه شیفته‌ی سلامت روان بودم. اما تصمیمم برای مطالعه‌ی خودکشی برنامه‌ریزی نشده بود؛ بلکه به‌نحوی توفیق اجباری بود. من که دانشجوی کارشناسی روان‌شناسی از دانشگاه کوئینز بلفاست بودم، درباره‌ی افسردگی پژوهش می‌کردم و قصد داشتم این کار را تا دکتری ادامه بدهم. با وجود این، در تابستان سال ۱۹۹۴ درست بعد از فارغ‌التحصیلی خیلی غیرمنتظره، یکی از استادانم به اسم نوئل با من تماس گرفت و پرسید آیا به پژوهش درباره‌ی خودکشی برای دوره‌ی دکتری علاقه دارم یا خیر. بی‌معطلی قبول کردم. خوب که فکر کردم، دیدم مسلماً قدم بعدی من همین بود. خودکشی تکان‌دهنده‌ترین پیامد افسردگی است.»