کتاب وای ویلیام!

کتاب وای ویلیام! نوشته‌ی الیزابت استراوت و با ترجمه‌ی پژند سلیمانی، اثری در حوزه رمان و ادبیات جهان است که گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. این کتاب روایتی است از زندگی، روابط و خاطرات لوسی بارتون، نویسنده‌ای که به گذشته و حال خود و اطرافیانش بازمی‌گردد تا معنای پیوندها، جدایی‌ها و زخم‌های عمیق خانوادگی را جست‌وجو کند. محوریت داستان بر شوهر اول لوسی، ویلیام، و رابطه پیچیده و چندلایه آن‌هاست؛ رابطه‌ای که پس از طلاق نیز همچنان ادامه دارد و در بستر اتفاقات تلخ و شیرین زندگی، بارها بازتعریف می‌شود. استراوت با نگاهی موشکافانه و صادقانه، تجربه‌های زیسته شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد و از خلال روایت‌های روزمره، به لایه‌های پنهان احساسات و خاطرات می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب وای ویلیام!

وای ویلیام! رمانی است که با صدای اول‌شخص لوسی بارتون روایت می‌شود؛ زنی نویسنده که پس از سال‌ها از جدایی با شوهر اولش، ویلیام، هنوز پیوندی عمیق و پیچیده با او دارد. داستان در فضای معاصر نیویورک و آمریکا می‌گذرد و با نگاهی جزئی‌نگر، به زندگی خانوادگی، خاطرات کودکی، فقر، مهاجرت، و تأثیرات گذشته بر اکنون می‌پردازد. استراوت در این کتاب، ساختاری روایی و غیرخطی را برگزیده است؛ روایت‌ها و خاطرات لوسی به‌صورت تکه‌تکه و درهم‌تنیده ارائه می‌شوند و هر بخش، دریچه‌ای تازه به روابط انسانی، آسیب‌ها و امیدها باز می‌کند. محور اصلی کتاب، رابطه لوسی و ویلیام است؛ رابطه‌ای که با وجود جدایی، همچنان با دوستی، وابستگی و حتی نوعی مراقبت متقابل ادامه دارد. در کنار این خط اصلی، روایت‌هایی از خانواده، فرزندان، ازدواج‌های بعدی، و گذشته‌های پنهان شخصیت‌ها نیز مطرح می‌شود. استراوت با زبانی ساده اما عمیق، به دغدغه‌هایی چون تنهایی، ترس، اندوه، و جست‌وجوی هویت می‌پردازد و تصویری ملموس از زندگی زنان و مردان میانسال ارائه می‌دهد. این رمان، بیش از آن‌که صرفاً داستانی درباره یک ازدواج یا جدایی باشد، تلاشی است برای فهمیدن خود و دیگری در بستر خاطرات و واقعیت‌های زندگی.

خلاصه داستان وای ویلیام!

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان وای ویلیام! با صدای لوسی بارتون آغاز می‌شود؛ زنی نویسنده که تصمیم گرفته درباره شوهر اولش، ویلیام، بنویسد. ویلیام مردی هفتاد و یک‌ساله است که پس از پشت سر گذاشتن حوادث تلخ، از جمله مرگ همسر دوم لوسی (دیوید) و مادرش، با ترس‌ها و وحشت‌های شبانه دست‌وپنجه نرم می‌کند. لوسی و ویلیام سال‌ها پیش از هم جدا شده‌اند اما همچنان رابطه‌ای دوستانه و پیچیده دارند و دو دختر بزرگ دارند که هرکدام دغدغه‌ها و زندگی خود را دارند. در روایت لوسی، گذشته و حال درهم‌آمیخته‌اند: از کودکی فقیرانه و پرآسیب لوسی در ایلینوی تا سال‌های دانشگاه، ازدواج با ویلیام، تولد دختران، جدایی، و ازدواج‌های بعدی ویلیام با جوآن و استل. ویلیام دانشمند و استاد دانشگاه است و با وجود ظاهر آرام و موفقش، درونی پر از اضطراب و زخم‌های خانوادگی دارد. وحشت‌های شبانه او ریشه در رابطه با مادرش، گذشته پدرش (که اسیر جنگی آلمانی بوده)، و ترس از مرگ و تنهایی دارد. در طول داستان، لوسی به خاطرات مشترک، لحظات تلخ و شیرین، و رازهای خانوادگی بازمی‌گردد. یکی از نقاط عطف، کشف این است که مادر ویلیام پیش از او فرزندی داشته که هرگز درباره‌اش صحبت نکرده است؛ موضوعی که گذشته خانواده را زیر سؤال می‌برد و لایه‌های پنهان روابط را آشکار می‌کند. روایت لوسی سرشار از تأمل درباره هویت، احساس نامرئی‌بودن، تأثیر فقر و خشونت خانوادگی، و تلاش برای یافتن جایگاه خود در جهان است. در کنار این‌ها، رابطه لوسی با دخترانش، سوگواری برای همسر دومش، و تعاملاتش با همسران بعدی ویلیام، تصویری چندوجهی از زندگی یک زن میانسال را ترسیم می‌کند.

چرا باید کتاب وای ویلیام! را بخوانیم؟

وای ویلیام! با روایتی صمیمی و بی‌پرده، به لایه‌های پنهان روابط انسانی و تأثیر گذشته بر اکنون می‌پردازد. این کتاب نه‌تنها داستان یک ازدواج و جدایی، بلکه بازتابی از دغدغه‌های عمیق‌تر مانند ترس، اندوه، هویت و جست‌وجوی معنا در زندگی است. استراوت با جزئی‌نگری و صداقت، تجربه‌های زیسته شخصیت‌ها را به تصویر کشیده و نشان داده است که حتی پس از پایان یک رابطه، پیوندها و تأثیرات آن همچنان ادامه می‌یابد. خواندن این کتاب فرصتی است برای همدلی با شخصیت‌هایی که با آسیب‌ها، امیدها و تناقض‌های خود روبه‌رو هستند و در عین حال، به بازاندیشی درباره خانواده، خاطرات و نقش آن‌ها در شکل‌گیری شخصیت می‌انجامد. این اثر برای کسانی که به روایت‌های انسانی و صادقانه علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن وای ویلیام! به کسانی پیشنهاد می‌شود که به رمان‌های شخصیت‌محور، روایت‌های خانوادگی، و داستان‌هایی درباره روابط پیچیده و تأثیر گذشته بر زندگی امروز علاقه دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر، کسانی که با دغدغه‌هایی چون جدایی، سوگواری، هویت و خاطرات خانوادگی درگیرند، این کتاب می‌تواند الهام‌بخش و همدلانه باشد.

بخشی از کتاب وای ویلیام!

«دلم می‌خواهد چیزهایی راجع به شوهر اولم ویلیام بگویم. اخیرا ویلیام حوادث بسیار غم‌انگیزی پشت سر گذاشته ــ بسیاری از ما پشت سر گذاشته‌ایم ــ اما دلم می‌خواهد به این حوادث اشاره کنم، یک جورهایی مجبورم به‌شان اشاره کنم؛ ویلیام الآن هفتاد و یک‌ساله است. شوهر دومم، دیوید، سال گذشته درگذشت و در اندوه از دست دادنش برای ویلیام هم اندوهگین شده‌ام. اندوه این‌گونه است ــ خدای من، امری فردی است؛ فکر می‌کنم برای همین هم ترسناک است. مثل این است که وقتی کسی نمی‌بیندت، از بیرونِ ساختمانِ شیشه‌ای بسیار بلندی سُر بخوری پایین. اما این‌جا می‌خواهم راجع به ویلیام حرف بزنم. اسمش ویلیام گرهارت است. زمانی که با هم ازدواج کردیم، نام خانوادگی‌اش را گرفتم، اگرچه آن زمان‌ها این کار مد نبود. هم‌اتاقم در دانشگاه گفت: «لوسی، اسم شوهرت رو می‌گیری؟ فکر می‌کردم فمینیستی.» به‌ش گفتم که به فمینیست بودن اهمیتی نمی‌دهم؛ به‌ش گفتم که دیگر نمی‌خواهم خودم باشم. آن زمان احساس می‌کردم که از خودم بودن خسته شده‌ام، تمام زندگی‌ام را صرف این کرده بودم که خودم نباشم ــ این چیزی بود که آن موقع فکر می‌کردم ــ و بنابراین نام خانوادگی ویلیام را گرفتم و یازده سال لوسی گرهارت شدم، اما نشد. هیچ‌وقت احساس خوبی به‌م نداد، و تقریبا بلافاصله پس از مرگ مادر ویلیام به اداره راهنمایی و رانندگی رفتم تا نام خانوادگی خودم را توی گواهینامه رانندگی‌ام برگردانم به همان نام خانوادگی قبلی، با این‌که این کار سخت‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کردم. مجبور شدم برگردم و چند مدرک رسمی ببرم؛ ولی این کار را کردم. دوباره شدم لوسی بارتون. تقریبا بیست سال قبل از این‌که ویلیام را ترک کنم زن و شوهر بودیم، و ما دو دختر داریم و مدت زیادی است که با هم دوست هستیم ــ دقیقا مطمئن نیستم چطوری، ولی دوست هستیم. داستان‌های وحشتناک زیادی درباره طلاق و جدایی وجود دارد، اما بجز خودِ جدایی، داستان ما یکی از آن‌ها نیست. گاهی فکر می‌کردم از درد جدایی‌مان می‌میرم. از دردی که جدایی من و ویلیام برای دخترانم ایجاد کرده می‌میرم، اما نمردم و این‌جا هستم، ویلیام هم همین‌طور.»