کتاب راه و رسم جهان

کتاب راه و رسم جهان نوشتهٔ دیوید فرامکین و ترجمهٔ سوگند رجبی نسب است. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی شرحی بر تاریخ جهان از آغاز تمدن تا طلوع سدهٔ ۲۱.

درباره کتاب راه و رسم جهان

کتاب راه و رسم جهان یکی از آثار دیوید فرامکین، نویسندهٔ کتاب‌هایی همچون «صلحی که همهٔ صلح‌ها را بر باد داد» (۱۹۸۹) و «آخرین تابستان اروپا» (۲۰۰۴) است. این کتاب در سال ۱۹۹۸ و به‌عنوان مروری مختصر بر تاریخ حیات بشر از آغاز تکامل (و حتی از مه‌بانگ) تا آیندهٔ پیش رو به رشتهٔ تحریر درآمد. کتاب :راه‌و‌رسم جهان را می‌توان نمونه‌ای از نظراتی تلقی کرد که در تلاش برای پاسخ به پرسش مشهور «از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود...» ارائه شده‌اند. کتاب به سه بخش گذشته، حال، و آینده تقسیم شده که در دو بخش نخست به هشت مرحله‌ای اشاره می‌شود که انسان را به این نقطه از زمان حال (چه از نظر علمی و چه از نظر فرهنگی) رسانده‌اند. در بخش آخر (آینده) فرامکین به پیش‌بینی رویدادهای پیش‌رو در مسیر کنونی بشر می‌پردازد. این اثر به بیان جزئیات حوادث تاریخی و علت و معلول آن‌ها نمی‌پردازد و از این‌رو مطالعهٔ جانبی مناسبی برای افراد علاقه‌مند و آشنا با تاریخ تمدن به شمار می‌رود. نویسنده حدس و گمان‌های خود را معطوف سدهٔ بیست‌ویکم و رویدادهایی را پیش‌بینی کرده که بسیاری از آن‌ها در عصر ما به وقوع پیوسته‌اند.

خواندن کتاب راه و رسم جهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دیوید فرامکین

دیوید فرامکین زادهٔ ۱۹۳۲، نویسنده، مورخ و وکیل آمریکایی است که در ایالت ویسکانسین متولد شد. او در دانشگاه شیکاگو درس خوانده و در دانشگاه بوستن به تدریس تاریخ و روابط بین‌الملل پرداخته است. دیوید فرامکین سال‌ها عضو شورای روابط خارجی و مدیر مرکز آینده‌پژوهی «فردریک پادری» بود. شهرت دیوید فرامکین برای نوشتن کتاب «صلحی که همه‎‌ی صلح‌ها را بر باد داد است»، اما او در مجموع هفت کتاب  منتشر کرده است که آخرین آن‌ها به نام «پادشاه و گاوچران؛ تئودور روزوولت و ادوارد هفتم، همکاران مخفی» در سال ۲۰۰۷ منتشر شد. از میان کتاب‌های دیگر این نویسنده می‌توان به «آخرین تابستان اروپا؛ چه کسی جنگ بزرگ را سال ۱۹۱۴ آغاز کرد»، «راه و رسم جهان» و «انگلستان، فرانسه و توافقات دیپلماتیک» اشاره کرد. دیوید فرامکین سال ۲۰۱۷ در نیویورک از دنیا رفت.

بخشی از کتاب راه و رسم جهان

«درست مانندیک‌رشته زمین‌لرزهٔ مرگبار، مراحل مختلف جنگ سدهٔ بیستم ساختار سیاسی جهان را خارج از نیمکرهٔ غربی تغییر داد. ویژگی‌های سیاست جهانی که ایالات متحد همیشه با آن مخالف بود نیز در میان همان آرمان‌هایی قرار داشتند که در سدهٔ بیستم از بین رفتند. این موضوع فراموش نخواهد شد که در آغاز سده و جنگ، وودرو ویلسون اعلام کرد که جهان باید با ویژگی‌های سیاسی امریکا بازسازی شود تا به صلح دست یابد. در طول سده، جهان با سبک امریکایی شکل گرفت. نظم سابق اروپا و جهان از بین رفت. اصول موروثی قوانین به دور انداخته شد. پادشاهان سرنگون شدند و آن تعداد اندکی که تاج‌وتخت خود را حفظ کردند، صرفاً قدرتی پوشالی داشتند و دست‌نشانده‌ای بیش نبودند. اشراف‌زاده‌ها در پی سلسله‌های خود به زباله‌دان تاریخ پیوستند. امپراتوری‌ها تجزیه شدند، مستعمرات استقلال پیدا کردند. قوانین اساسی تصویب شد. پارلمان‌ها شکل گرفتند. بازارها باز شدند. انتخابات برگزار شد. تا پایان سدهٔ بیستم، به‌جز چین تمام ابرقدرت‌ها تبدیل به دموکراسی‌های پارلمانی شدند. به طور کلی، دیگر مردم بر خود حکومت می‌کردند.

جهان امروز همان دنیایی است که امریکا می‌خواست، اما آن جهانی نیست که امریکا آن را ساخته باشد. ایالات متحد پادشاهان را سرنگون و مستعمرات را آزاد نکرد. اوضاع همان‌طور پیش رفت که ویلسون و هم‌وطنانش می‌خواستند. شاید آن‌ها خوش‌شانسی آوردند. شاید هم علت این بود که آن کشور با جریان مدرن‌سازی همراه است و هنگامی که انقلاب‌های مدرن در جهان رخ دادند اوضاع مطابق میل آن‌ها پیش رفت.

اما هنوز آزمونی مهم پیش روست. ایالات متحد در حوزهٔ امور بین‌الملل کشوری فوق‌العاده و خواهان صلح پایدار است. انقلاب مدرن‌سازی ـ یا حداقل بسیاری از مردم این‌طور باور دارند ـ صلح را میان قدرت‌های صنعتی برقرار می‌کند: اگر سلاح‌های بیولوژیکی، شیمیایی و هسته‌ای با خشم به‌کار گرفته شوند، می‌توانند حیات روی زمین را به پایان برسانند.

طبق معمول، امریکا همان چیزی را می‌خواهد که انقلاب علمی‌‌صنعتی‌‌فناوری به آن نیاز دارد. اما آیا چنین چیزی ممکن است؟ آیا کشورهای مستقل می‌توانند در کمال صلح کنار یکدیگر زندگی کنند؟ پس تمایل ذاتی گروه‌ها به نفرت و تلاش برای نابودی یکدیگر چه می‌شود؟»