ژان گروندن

ژان گروندن (Jean Grondin) نویسنده‌ای کانادایی است که آثار فلسفی متعددی به زبان‌های آلمانی، فرانسوی و انگلیسی دارد. او کتاب «درآمدی به هرمنوتیک فلسفی» را در سال ۱۹۹۱ میلادی و در آلمان منتشر کرد. این اثر در زمان کوتاهی با استقبال شایانی در محافل آکادمیک روبه‌رو شد؛ چراکه با پرداختن به «پیش‌تاریخِ» هرمنوتیک و طرحِ عمده‌ترین مباحثِ هرمنوتیک از گادامر به بعد، زمینهٔ خوبی را برای معرفی هرمنوتیک به علاقه‌مندان این رویکرد مهمِ فلسفی فراهم کرد. ژان گروندن علاوه‌بر تسلط به چند زبان و داشتن قلمی رسا، به‌دلیل آشنایی عمیق با این رویکرد به ابعاد و زوایایی از هرمنوتیک و پیشینه‌ٔ تاریخی آن توجه کرده بود که تا آن روزها در نوشته‌ای منسجم، کمتر دیده شده بود. آشنایی گروندن با این رویکرد به‌دلیل مراودهٔ طولانی او با هانس   گئورگ گادامر (۲۰۰۲ - ۱۹۰۰) بود که می‌توان او را پایه‌گذار هرمنوتیک فلسفی دانست. گروندن در سال ۱۹۸۲ رسالهٔ دکتری خود را در دانشگاه توبینگن به راهنمایی گادامر در باب مفهومِ حقیقت در هرمنوتیک نوشت. از دیگر آثار مکتوب او می‌توان به «درآمدی بر متافیزیک» و «از هایدگر تا گادامر در مسیر هرمنویتیک» اشاره کرد.