کتاب رود راوی

کتاب رود راوی نوشتهٔ ابوتراب خسروی است. نشر نیماژ این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این رمان در سال ۱۳۸۲ برنده‌ٔ چهارمین دوره‌ٔ جایزه‌ٔ «هوشنگ گلشیری» شد.

درباره کتاب رود راوی

کتاب رود راوی را می‌توان مفصل‌ترین اثر ابوتراب خسروی دانست. او در این رمان داستان فرزند یکی از رهبران فرقه‌ای مذهبی و غیررسمی را که برای تحصیل پزشکی به شهر لاهور می‌رود، روایت می‌کند. هدف او از رفتن به لاهور در اصل رساندن خدمات به سایر اعضای فرقه است، اما او به‌جای تحصیل، به فرقهٔ مخالف می‌پیوندد. ادامهٔ داستان زندگی او چه می‌شود؟ بخوانید تا بدانید. ابوتراب خسروی در این رمان با نگاهی غیرقهرمان‌پرور، روایتی انتقادی ارائه می‌دهد و در ساختار داستانی، درد جامعه‌ را روایت می‌کند. او ساخت داستان را بر بی‌اعتباری زمان استوار کرده است و از عناصر و اندیشه برای مقابله با زمان استفاده کرده است. خسروی زمان را در آثارش می‌شکند و انسان را به صبوری و تفکر در کلمه فرا می‌خواند.

خواندن کتاب رود راوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌ ایرانی و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ابوتراب خسروی

ابوتراب خسروی در اول فروردین سال ۱۳۳۵ در شهرستان فسا زاده شد. او از نویسندگان معاصر ایرانی است که با قلم منحصربه‌فردش در دنیای داستان‌نویسی ایران شناخته می‌شود. کتاب «رود راوی» از مهم‌ترین آثار اوست که برنده‌ٔ چهارمین دوره‌ٔ جایزه‌ٔ «هوشنگ گلشیری» شده است. انتخاب سبک سوررئال و آمیختگی فضای داستانی با اساطیر کهن ایرانی از مهم‌ترین ویژگی‌های داستان‌نویسی این نویسنده است. ابوتراب خسروی مدرک کارشناسی آموزش ابتدایی دارد و سال‌ها در شیراز به کودکان عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش می‌داد؛ سپس بازنشسته شد. از جمله آثار او می‌توان به «مجموعهٔ داستان هاویه»، «مجموعهٔ داستان دیوان سومنات»، «اسفار کاتبان»، « مجموعهٔ داستان کتاب ویران»، «رمان ملکان عذاب» و «رمان آواز پر جبرئیل» اشاره کرد.

بخشی از کتاب رود راوی

«بعد از این دعا عمو خطابهٔ غرایش را با این جمله آغاز نمود که همیشه معاندان مفتاحیه سعی در پنهان کردن نقش مفتاحیه در تلطیف زندگانی آدم ابوالبشر داشته‌اند و عین فتوای حضرت مفتاح را دربارهٔ مقام تسعیر خواند که تسعیر در عرف مفتاحیهٔ ارتقاء آدمی، این ذرهٔ ناچیز به‌سمت تعالی است. بازیابی زر وجود آدمی در بین خس و خاشاک معاصی است و این مختص هرکس نیست که صرفاً احقاق حق از برای ذریات مفتاحیه است. مکانتی می‌باشد که دارالمفتاح به همهٔ فرزندانش از جمله اولادان ناخلفش می‌دهد. ولو آنکه به جِد از قفا به اولیاء مفتاحیه خیانت ورزیده باشند. یا همزبانی با اشقیای حربی کرده و به اولیاء مفتاحیه لعنت فرستاده باشند تا ذات آدمی را از حیات منکر و نفی کرده باشند. بنابراین تعزیر در مقام تسعیر تاوانی است که دارالمفتاح حتی از ذریات محبوب خود نیز می‌گیرد و در عوض به‌ازای آن بهایی جان‌افزا به آنان می‌بخشد. و این سعهٔ صدر دارالمفتاح تا بدان حد است که فرزندی از فرزندان مفتاحیه را که ایامی از حیات خود را با متخاصمان حربی مفتاحیه همعهد بوده و مقامات نفی اصول مقدس مفتاحیه را آموخته، در تسعیری فرخنده تطهیر می‌نماید تا دیگر باره احیا شود. هرچند که چنان که قصد احقاق حق و اجراء قضا باشد، سزایی به‌جز ازالهٔ او از روی ارض نیست. ولی دارالمفتاح بنا به اعتقاد به اصل تبدل ماهوی شقی به سعید به شرط تنبه، اولاد شقی خود را به شرط اظهار اعتقاد فلاح مفتاحی، مدد می‌نماید تا ملزم به تطهیر گردد. تا فرزندی که با مایملک مفتاحی به قصد احراز علم از رونیز دارالمفتاح دور شده و لکن به ارادهٔ خود گمراه گردیده و طعمهٔ اشقیای حربی گردیده بار گناهان الیم را در مقام تسعیر در برابر چشمان مؤمنین مفتاحیه بر زمین گذاشته و مبرا شود از هر گناه خفیه‌ای که به واسطهٔ آن جهل خودخواسته مرتکب گردیده است. و عین دست خط مبارک حضرت مفتاح را بر حاشیهٔ فتوای تسعیر خواند که مرقوم فرموده بودند: کیا ای فرزند مفتاحیه، جسم تو پاره‌ای از جسم واحدهٔ مؤمنین دارالمفتاح می‌باشد، کلام حکمتی که از زبان خصم حربی ما آموختی کذب محض است. حیاتی که دارالمفتاح به تو می‌بخشد در هیچ یک از اصول جماعات معاند نیست. زیرا که مفتاحیه ایمان به رنج دارد و رنج را نطفهٔ حیات می‌داند. و ما به‌دلیل آنکه لذات حیات را بشناسی، شکلی از درد را بر جسمیت تو تقریر می‌کنیم تا آنکه رد درد را تنها در اجساد یا علائم مجرد کلمات جست‌وجو نکنی تا که عین سیر درد را بر پوست و گوشت و استخوانت تجربه کنی تا لذت حیات را بشناسی. این‌گونه مفهوم درد را عینی‌تر از طریق حکمتی که مدعی به چنگ آوردن آن هستی، تجربه خواهی کرد. و هم آنکه در فقدان لذات آن را خواهی یافت. ما دعا می‌کنیم که ابودجانهٔ اکبر شدت رنج تسعیر را به لذتی وافر بدل نماید و لهذا رعشهٔ دردی که بر تو نازل خواهد گشت، تنها بر جسم تو فرود نمی‌آید که بر شانه‌های همهٔ مؤمنان مفتاحیه فرود خواهد آمد.»