کتاب فرهنگ عامیانه مردم ایران

کتاب الکترونیکی «فرهنگ عامیانه مردم ایران» اثری از صادق هدایت است که به کوشش جهانگیر هدایت در نشر چشمه چاپ شده است. این اثر شامل کتاب‌ نیرنگستان، اوسانه، ترانه‌ها، آثار تحقیقی و آثار چاپ نشدهٔ صادق هدایت است.

درباره کتاب فرهنگ عامیانه مردم ایران

در کتاب نیرنگستان بسیاری از سنت‌ها، آداب و رسوم، خرافات و خرده‌فرهنگ‌های مردم ایران آورده شده است. «اوسانه» نیز از تعداد قابل‌توجهی لالایی و ترانهٔ کودکانه تشکیل شده است. کتاب فرهنگ عامیانه مردم ایران از اولین کتاب‌هایی است که به موضوع فرهنگ عامیانه و زبان مردم کوچه و بازار می‌پردازد. صادق هدایت در طول سال‌ها مطالعه و تحقیق و بررسی توانسته این مطالب مهم را گردآوری کند. او حتی زمانی که در فرانسه بود نیز این مطالعات را پی گرفت و پس از بازگشت به ایران، ترانه‌ها و اشعار عامیانهٔ مردم ایران را که گردآوری کرده بود به چاپ رسانید. هدف هدایت از این کار حفظ این آثار شفاهی و جلوگیری از فراموشی و ازبین‌رفتن آن‌ها بود. در این مجموعه می‌توان ابعاد جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، ادبیات، موسیقی و سایر جنبه‌های زندگی مردم ایران را دید. به عقیدهٔ هدایت این موضوعات که کمتر به آن‌ها پرداخته شده است گنجینه‌ای ارزشمند است و باید بیشتر به آن‌ها پرداخت. چراکه از‌دست‌دادن آن‌‌ها آسیبی فرهنگی است که قابل جبران نیست.

کتاب فرهنگ عامیانه مردم ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران مطالعه در موضوعات جامعه‌شناسی و فرهنگ پیشنهاد می‌شود.

درباره صادق هدایت

صادق هدایت در ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ در تهران متولد شد. این نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی را از بنیان‌گذران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند. صادق هدایت تحصیل در دورهٔ متوسطه را در دبیرستان دارالفنون آغاز کرد، اما به‌علت درد چشم مجبور شد که یک سال مدرسهٔ متوسطه را ترک کند و پس از آن به مدرسهٔ سن‌لویی که مدرسهٔ فرانسوی‌ها بود رفت. تحصیل در این مدرسه زمینهٔ آشنایی هدایت با ادبیات جهانی را فراهم کرد. او از نوجوانی نوشتن در روزنامه‌ها را آغاز کرد. نخستین کتاب صادق هدایت «انسان و حیوان» نام دارد که درمورد مهربانی با حیوانات است. هدایت در سال ۱۳۰۵ با اولین گروه دانش‌آموزان اعزامی به خارج، راهی بلژیک شد و در رشتهٔ ریاضیات محض به تحصیل پرداخت. در همین سال داستان کوتاه «مرگ» را در مجلهٔ ایرانشهر که در آلمان منتشر می‌شد به چاپ رساند و مقاله‌ای به فرانسوی به نام «جادوگری در ایران» در مجلهٔ له‌ویل دلیس نوشت. هدایت از وضع تحصیل و رشته‌اش در بلژیک راضی نبود و می‌خواست خود را به فرانسه و در آنجا به پاریس که آن زمانْ مرکز تمدن غرب بود، برساند. سرانجام در اسفند ۱۳۰۵ پس از تغییر رشته و دوندگی فراوان به پاریس منتقل شد.

هدایت در سال ۱۳۰۹، بی‌آنکه تحصیلاتش را به پایان رسانده باشد، به تهران بازگشت و در بانک ملی مشغول به کار شد، اما از وضع کارش راضی نبود. با این وجود سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۴ برای هدایت دورانی پربار محسوب می‌شود. او در این مدت، آثار تحقیقی و داستانی بسیاری انتشار داد؛ از جملهٔ این آثار می‌توان به مجموعهٔ «انیران»، مجموعه داستان‌های کوتاه «سایه‌روشن»، نمایشنامهٔ «مازیار» با مقدمهٔ مجتبی مینوی، «کتاب مستطاب وغ‌وغ ساهاب» با همکاری مسعود فرزاد، مجموعه داستان‌های کوتاه «سه قطره خون» و چندین داستان کوتاه دیگر نظیر «گرداب»، «دون ژوان کرج»، «مردی که نفسش را کشت»، «صورتک‌ها»، «چنگال»، «لاله»، «آفرینگان»، «طلب آمرزش»، «محلل»، «مرده‌خورها»، «عروسک پشت پرده»، چاپ نخست «علویه‌خانم» و همچنین سفرنامهٔ «اصفهان نصف جهان» اشاره کرد.

صادق هدایت در دوران اقامت خود در بمبئی در هند، اثر معروف خود «بوف کور» را که در پاریس نوشته بود، پس از اندکی دگرگونی، با دست بر روی کاغذ استنسیل نوشته و به‌صورت پلی‌کپی در ۵۰ نسخه منتشر کرد. این نویسندهٔ سرشناس ایرانی سرانجام در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ در آپارتمان اجاره‌ای‌اش در خیابان شامپیونه، واقع در پاریس، با گاز خودکشی کرد.

درباره درونمایه داستان‌های صادق هدایت بیشتر بخوانید.