کتاب آزادی و خیانت به آزادی

کتاب آزادی و خیانت به آزادی نوشته آیزایا برلین است که با ترجمه عزت‌الله فولادوند منتشر شده است. در کتاب آزادی و خیانت به آزادی، آیزایا برلین شش دشمن آزادی بشر را معرفی می‌کند.

درباره کتاب آزادی و خیانت به آزادی

این کتاب مجموعه شش سخنرانی آیزایا برلین در برنامه سوم رادیو بی‌بی‌سی در سال ۱۹۵۱ است که با توجه و حمایت مخاطبان روبه‌رو شد. 

برلین یکی از برجسته‌ترین متفکران این روزگار است، و اقبال به او در جهان، چه در میان متخصصان و روشنفکران و چه از سوی خوانندگان عمومی، در دهه‌های اخیر پیوسته رو به فزونی بوده است. نوشته‌هایش راه‌گشای ما در فهم و دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلاتی در عالم سیاست و جامعه و فرهنگ است که بدون حل یا دست‌کم درک عمیق‌تر آنها، تلاشمان برای رسیدن به آینده‌ای روشن‌تر بیهوده خواهد بود و همچنان اسیر کج‌فهمی‌ها و تعصبات موروثی خواهیم ماند. ازاین‌رو، به منظور آشنایی بهتر خوانندگان با زندگی و آثار و اندیشه‌های برلین، مترجم بخشی در ابتدای کتاب افزوده است که نوع تفکر و زندگی برلین را بررسب می‌کند.

متن اصلی کتاب به آرا و نظرات شش متفکر پرداخته است، هِلوِسیوس، روسو، فیشته، هگل، سن‌سیمون، و دومِسْتْر  که در زمان‌هایی نه بسیار دور از یکدیگر درباره موضوعات نزدیک به هم صحبت کرده‌اند، این کتاب مجموعه‌ای از نظرات و دیدگاه‌های نویسنده درباره آثار این اندیشمندان درباره آزادی است.

خواندن کتاب آزادی و خیانت به آزادی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آیزایا برلین

آیزایا برلین در ۱۹۰۹ در ریگا، پایتخت لتونی، که در آن هنگام بخشی از امپراتوری روسیه بود چشم به جهان گشود.  او فیلسوف و اندیشه‌نگار و نظریه‌پرداز سیاسی و استاد دانشگاه و جستارنویسی بریتانیایی بود. آوازه بلندش در بیشتر عمر مرهون گفت‌وگوهای درخشان، دفاع از لیبرالیسم، حمله به تندروی سیاسی، تعصب و تحجر روشنفکری و نوشته‌های قابل فهم و پرتلألؤ وی در زمینه تاریخ سیر اندیشه‌ها بود. نوشته او، «دو مفهوم آزادی» (۱۹۵۸)، در تجدید علاقه به سیاست نظری در جهان انگلیسی‌زبان سهم بسزا داشت، و هنوز یکی از پرتأثیرترین متنها در این حوزه و موضوع بحثهای بس گسترده است. ستایندگان و منتقدان همداستانند که فرقی که برلین میان آزادی مثبت و آزادی منفی گذاشت، خواه و ناخواه، همچنان نقطه آغازی اساسی برای بحث‌های نظری درباره معنا و ارزش آزادی سیاسی است. مقارن با اواخر عمر، آثار متعددش بیشتر در دسترس قرار گرفت و باعث علاقه روزافزون دانشوران به کارهای وی، به‌ویژه به مسأله چندگانگی ارزش‌ها شد.

در ۱۹۵۷ برلین در آکسفورد به استادی کرسی چیچلی در نظریات اجتماعی و سیاسی انتخاب شد و ملکه او را به لقب «سِر» مفتخر ساخت. ده سال بعد به ریاست کالج وولف‌سن در آکسفورد رسید که خود عمدتآ در تأسیس آن کوشیده بود، و همزمان بالاترین نشان کشوری بریتانیا (Order of Merit) نصیب او گشت. مجموعه آثار او رفته‌رفته از ۱۹۷۸ به کوشش هنری هاردی انتشار یافت و تاکنون ۱۳ جلد از آن  و نخستین جلد از مجلدات سه‌گانه نامه‌های وی منتشر شده است. او در سال ۱۹۹۷ از دنیا رفت. 

بخشی از کتاب آزادی و خیانت به آزادی

کلودآدرین هِلوِسیوس فرانسوی آلمانی‌تباری بود که در ۱۷۱۵ به‌دنیا آمد. نام خانوادگی‌اش در اصل شوایتسر بود که «هِلوِسیوس» ترجمه آن به لاتینی است. پدرش پزشک ملکه فرانسه، و او خود جوانی ثروتمند و بااستعداد بود که از طریق پدر و سایر ارتباطها توجه و پشتیبانی بعضی از برجسته‌ترین و هوشمندترین مردان آن عصر مانند ولتر و منتسکیو و فونتنل را جلب کرد. شغل او جمع‌آوری و بهره‌برداری از مالیات و عوارض ناحیه‌ای معین از کشور در ازای پرداخت مبلغی ثابت بود که، به این جهت، نقشی بسیار مهم در اداره امور مالی فرانسه و سودی کلان نصیب او می‌کرد. هِلوِسیوس مردی نیک‌محضر با خلق‌وخویی دوست‌داشتنی بود و دوستان صمیمی فراوان داشت، و در روزگار خود به مقام یکی از سران نهضتی رسید که به روشنگری معروف شد. مهمترین اثر او کتابی است به نام درباره روان۲۳ که در ۱۷۵۸ انتشار یافت، ولی حاوی آنچنان مطالب الحادی و ارتدادی تندی تشخیص داده شد که کلیسا و دولت هر دو حکم به محکومیت آن دادند و چنانکه رسم آن روزگار بودمأمور رسمی اعدام نسخه‌های آن را به آتش سوزانید، و هِلوِسیوس ناگزیر سه بار به دفعات مختلف آنچه را نوشته بود پس گرفت و از آن برائت جست. ولی کاملا روشن است که به‌رغم سرفرودآوردن در برابر مقامات در پاسخ به التماسهای همسر و مادرزن که عمیقآ از آن رویداد پریشان بودند، هِلوِسیوس آراء خود را تغییر نداد. هنگامی که دومین کتاب او، درباره انسان، در ۱۷۷۷ پس از مرگش به چاپ رسید، دیده شد که کمابیش دقیقآ حاوی همان نظریات خلاف دین است.

هِلوِسیوس در زمان حیات بسیار بلندآوازه بود؛ به خارج از فرانسه سفر می‌کرد، و جرج دوم پادشاه انگلستان و فریدریش کبیر پادشاه پروسبه گرمی او را می‌پذیرفتند، زیرا در مقام یکی از رهبران بزرگ نهضت جدید روشن‌اندیشی در آن عصر بسیار ارج و احترام داشت. هدف او در سراسر عمر جُستن اصلی بود که با همان قاطعیت و سندیت علمی که نیوتن در قلمرو فیزیک به کشف آن کامیاب شده بود، اساس اخلاق را تعریف کند، و درباره اینکه جامعه چگونه باید پی‌ریزی شود و انسان باید چگونه زندگی کند و کجا برود و چه رفتاری داشته باشد، واقعآ به پرسشها پاسخ دهد. هِلوِسیوس تصور می‌کرد چنین اصلی را یافته است و، بنابراین، خود را بنیادگذار علم بزرگ جدیدی می‌پنداشت که به یاری آن می‌توانست در این هرج‌ومرج عظیم اخلاقی و سیاسی نظم برقرار کند. مختصر آنکه او خود را نیوتنِ عالم سیاست می‌انگاشت.