نظرات کاربران درباره کتاب شب‌های روشن

سلام بر همه ی دوستان. شاید بار اول ده سال پیش خوندمش یه نسخه ی خیلی قدیمی تو کتاخونه ی مادرم...زیاد نفهمیدمش. فیلمشو دیدم و،هنوزم میکم یکی از بهترین اقتباس هاست از یه کتاب...هم اثر فرزاد موتمن با بازی فوق العاده ی مهدی احمدی، و هم اثر ویسکونتی که به زبان ایتالیایی بود و زیرنویس نداشت و تازگیا پیداش کردم. راستش بعدها ترجمه سروش حبیبی رو خوندم که خیلی بهتر بود از اولین تجربه ام... فوق العاده.....شبهای روشن و نازک دل... بقول مهدی احمدی: اینجا نمیشه به کسی نزدیک شد،آدمها از دوردوست داشتنی ترند...

داستانی عاشقانه ،متفاوت با آنچه که قبلا از عشق دیدیم و خواندیم ...☺ عاشقانه ای زیبا و در عین حال غم انگیز بود که وجوه تنهایی انسان ها را دقیق و شاعرانه و روانشناسانه به تصویر می کشید 👌 (شب های روشن ) ماجرای 4 شب متوالی از زندگی مرد تنها و رویاپردازی است که تمام زندگی اش در رویا و خیال پردازی میگذرد و به طور اتفاقی با دختری به نام ناستنکا آشنا می شود و و احساساتی که در هر دو به وجود می آید و اتفاقاتی که رخ می دهد روند داستان را شکل می دهد...☺🌹

برای فهم داستایوسکی باید شخصیت پردازی و روانکاوی آنها را فهمید. گاهی حس میکنم این شیوه روایی و تلاش برای شناساندن یک شخصیت از طریق زیستن لحظه هایی که در داستان سپری میکند، از حوصله مخاطب دوران مدرن خارج است. اما همین ویژگی هاست که به اثری کلاسیک تاریخچه و جاودانگی میبخشد.

"شب عجیبی بود خواننده عزیز!شبی که ممکن است تنها در جوانی برایمان پیش بیاید" یک شروع خوب👌 آسمان پرستاره و روشنه اونقدر که نمیشه تصور کرد آدمای بوالهوس و بدخلق زیرش زندگی کنند(شب مثل شب های دیگه ست ولی این جمله خبر میده تغییراتی درحال رخ دادن در فضای فکری فرد هست) .‌.. در ادامه فضایی توصیف میشه که نشون میده تن ها حتی جمع هم بشن ولی تنها میمونن چون برای هم زندگی میکنن نه خودشون و اونوقته که پناه میبرن به خود رو زندگی کردن در سرزمین خیالی! اونجا با اشیا هم راحت حرف میزنن و حتی عاشق میشن("تنها کارم این است که خیال می کنم روزی با یک نفر آشنا می شوم.اوه،اگر بدانی چقدر اینگونه عاشق شده ام!") فردی که به دو کلمه هم صحبتی هم راضی ست ولی ترس از رنجاندن دیگری و یا طرد شدن و... مانع اوست اما یک شب روشن در جوانی یکی را میبیند که گویا سالها با او آشناست و اعتمادی که ناگهان ایجاد میشود(به نظرم گاهی دلیلش رو هم شاید ندونی ولی به بعضیا اعتماد میکنی) و حرف زدن و رازگویی را آسان می کند. ... در ادامه فضای فکری و احساسی زن و مرد رااحساس میکنین با جادوی قلم داستایوفسکی! ... به سوال های مطرح شده در کتاب از زبان هر دو نفر فکر کنین ... "خدای مهربان!یک لحظه شادی!آیا برای تمام عمر یک انسان کافی نیست؟!" جمله ی پایانی خوب از خوندنش لذت ببرین🌿

من این کتاب رو با ترجمه دیگه ای خوندم یک عاشقانه ی جدید و موقر و مثل غالب آثار داستایوفسکی عمیق و به دور از هیایو های زائد . به نظرم مهمترین نکته در مورد آثار داستایوفسکی اینه که حقیقت بی پرده ی انسان و جامعه رو نشون میده مخصوصا برای ماهایی که توی جامعه ای پر از نقاب و ریا و تعارف زندگی میکنیم با این که ایرانیزه کردن این داستان کار مشکلیه ولی فیلم شب های روشن فرزاد موتمن خیلی خوب از آب دراومده روح نوشته های داستایوفسکی در فیلم کاملا جریان داره

ترجمه خیلی خوب بود

کوتاه و خواندنی. داستان مردی که غرق در رویای آینده، از پذیرفتن زندگی در دنیای واقعی امتناع می کند و دختر جوانی که به گذشته سنجاق شده است. هر دو برای سه شب، با هم کلام شدن، به تاریکی تنهایی خودساخته شان روشنی می بخشند. کمی طول کشید تا با روال داستان ارتباط برقرار کنم و این خاصیت نوسیندگان روس هست. ولی بعد، از همراهی با شخصیتها لذت بردم و خواندنش رو توصیه میکنم.

واقعا داستان قشنگ بود، درواقع عشق از روی نیاز رو نشون میداد

واقعا جادوگر عجیبی هست داستایفسکی لذت سفر و تخیلی زیبا با این نویسنده دوست داشتنی

چقدر قشنگ بود😢

یک داستان کوتاه و بسیار جذاب حتما بخونید پشیمون نمیشین

این داستان را به سفارش دوست عزیزی خواندم که شاید مرد داستان کمی یادآور او بود و خیلی هم یادآور خودم. اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خواندم و قطعا آخرین نخواهد بود. رنج تنهایی را آنچنان خوب به تصویر کشیده بود که لحظه ای احساس کردم آنقدر ها هم تنها نیستم ،گویا داستایوفسکی مرا می فهمد و چه چیزی از این بهتر!

این کتاب نشون میده که‌ میشه داستان ساده ای رو روایت کرد اما زیبا نوشت من که دوسش داشتم فقط کم بود دوست داشتم ادامه داشت

ترجمه خوب بود موضوع ش هم فوق العاده جذاب و البته غمگین 😢😢

من با ترجمه سروش حبیبی خوندمش , داستان ساده و دلنشینی بود

ناستنکا آرزو میکنم که آسمان سعادتت همیشه نورانی باشدو لبخند شیرینت همیشه روشن و مصفا باشد و تو را برای آن دقیقه ی شادی و سعادتی که به دلی تنها و قدر شناس بخشیدی دعا میکنم. . خدای من یک دقیقه ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟

خوشم نیومد....

خوب بود

خیلی کتاب خوبیه من خیلی خوب تونستم باهاش ارنباط برقرار‌کنم حتما بخونین

چقدر ساده و چقدر خوب.

خیلی غمگین بود دلم گرفت 😢

کتاب خیلی خیلی دلنشین و زیبا و دوست داشتنی بود. فیلمی هم به اقتباس از این کتاب توسط فرزاد موتمن ساخته شده که خیلی زیباست.

اوایل بسیار خسته کننده اما در پایان گیرایی بسیار زیادی داشت

به نظر خیلی ها شاید یک اثر با پایان عجیب و گاه به شدت غمگین باشه.اما حقیقتا انسان هایی که درکش می‌کنند و لحظه به لحظه اش را تجربه کرداند آنرا غمگین تر می‌دانند و داغ دلشان را زنده می‌کند. داستایفسکی خیلی خوب توانسته به قلب خواننده نفوذ کند و غم جدایی و دلشکستگی را در اعماق آن بکارد. یک شاهکار تاثیر گذار که واقعیت عشق های بی سرانجام بسیاری است که فقط باید درک شود.

در اینکه قلم داستایفسکی واقعا قوی هست و شخصیت پردازی عالی داره هیچ شکی نیست. اما داستان... داستان به شدت ضعیف.. نمیدونم اگر اسم داستایفسکی روی کتاب نبود باز هم این کتاب اینقدر معروف میشد؟!

'گویا خورشیدی که به همه‌جای شهر میتابد ؛ حتی دزدکی هم که شده به این‌ طرف‌ها سری نمی‌زند!'.. . . ‌. عاشقانه‌ای متفاوت همراه با پایانی غیر منتظره. داستان خیلی خوب دیدگاه انسان‌های تنها و خیالباف رو روایت میکنه و توصیف جزئیِ احساس کاراکتر اصلی باعث برقراری ارتباط بهتر مخاطب با داستان میشه. اگر قصد شروع مطالعه آثار داستایفسکی رو دارید 'شبهای‌روشن' رو پیشنهاد میکنم.

چاپی شو خوندم به عنوان اولین اثر از داستایفسکی که خوندم خوشم نیومد شخص اول داستان احمق بود و گذاشت که دختره با احساساتش بازی کنه دختره هم دائما نظرش فرق می‌کرد و تصمیم هاشو عوض می‌کرد انتظار داشتم رمان قشنگی باشه اما به دلم ننشست

یک شاهکار واقعی! اثری متفاوت از داستایوفسکی! کتاب خیلی زیبا ، لطیف و آهنگین نوشته شده و قلب رو پر از احساسات ظریف می کنه! به همه کتاب دوستان خواندن این داستان رو پیشنهاد می کنم!

یک عاشقانه ی کوتاه و لطیف_شب های تاریکی که با حضور یک دوست، یک همدم، روشن میشن!...

کتاب کوتاهی بود با یه داستان جذاب. احتمالا از خوندش هیجان زده بشید.

خوبه اما جذاب نبود.

کتاب که بی نظیره ، ولی من یه ترجمه ی بهترو ازش خوندم ، از نشر ماهی . اگه تونستین بذاریدش . ممنون

خوب بود ترجمه اش هم اوکی بود

دوسش نداشتم

خیلی قشنگ بود،مخصوصا جمله آخر! حرف نداشت واقعا. درسته غمگین بود ولی غم چیز بدی نیست به همون اندازه شادی میتونه خوب باشه.

اولین اثری بود که از داستایفسکی خوندم. داستانش خیلی روون بود و به راحتی آدم رو با خودش همراه می‌کرد. نویسنده خیلی قصه رو شلوغ نکرده و داستان رو بیشتر بر اساس گفت و گوی دو شخصیت اصلی داستان پیش می‌برد. داستان مردی بود که بیشتر توی ذهن خودش زندگی میکرد تا در دنیای واقعی(در بخشی از داستان آستنکا ازش درباره سرگذشتش میپرسه و مرد جواب میده که هیچ سرگذشتی نداره) و در شبی به طور اتفاقی با دختری آشنا میشه و به سبب دوستی صمیمانه ای که بینشون پیش میاد شروع به درد و دل کردن و صحبت کردن باهم می کنند. خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم و به نظرم درونگراها ارتباط بهتری با کتاب برقرار می‌کنند. هشدار اسپویل: چند نکته درباره کتاب به نظرم اومد که به اشتراک میذارم: ۱. اونجایی که مرد داشت درباره خودش و خیالاتی که در ذهنش میگذشت، تعریف می‌کرد یه جورایی بهم ریخته بود و خیلی فهمیده نمیشد که چی داره میگه یا حداقل من خوب درک نمیکردم ۲. به نظرم عشق به خوبی به تصویر کشیده شد از جانب شخصیت اصلی به طوری که هر حرکتی که میکرد یا حرفی که میزد فقط معشوقه اش رو در نظر میگرفت و در آخر هم هیچ گله یا شکایتی از آستنکا نکرد و حتی بابت اندک شادی که در او به وجود آورده بود قدردان بود ۳. روند داستان جوری پیشرفت که آخرش قابل حدس بود که چه اتفاقی قراره بیفته.

بعضی کتاب‌ها هستن که در ظاهر خیلی ساده‌ن، نه پیچیدگی ساختاری دارن، نه کلی شخصیت و گره‌ی داستانی. ولی وقتی می‌خونی‌شون، انگار یکی دست گذاشته روی یه قسمت خیلی خاص توی وجودت. برای من شب‌های روشن همین‌طوری بود. ماجرای یه مرد تنهای رؤیاپرداز، که سال‌هاست هیچ دوستی نداره، هیچ گفت‌وگوی واقعی‌ای نداشته، یه شب وسط خیابون با دختری آشنا می‌شه که اونم توی رابطه‌ی عجیبی گیر کرده. چهار شب، فقط چهار شب، باهم حرف می‌زنن… ولی این حرف‌ها، عمیق‌ترین دردای زندگیشون رو بیرون می‌کشه. ⸻ 🩵 دو تا تنها، وسط یه شهر پر از آدم کتاب بیشتر از اینکه درباره‌ی عشق باشه، درباره‌ی تنهاییه. اون تنهاییِ تاریکی که آدم رو می‌بلعه و فقط یه مکالمه، یه نگاه، یه دل شنوا، می‌تونه ازش بیرون بکشتت. راوی داستان کسیه که تمام زندگیش رو در خیال گذرونده. تا اینکه ناستنکا رو می‌بینه و یه جرقه‌ای از امید توش روشن می‌شه. اما این جرقه، یه آتیش بزرگ نمی‌شه. بلکه می‌سوزه، نور می‌ده، و خاموش می‌شه. و به جای باقی گذاشتن خاکستر، یه جور رشد توی دلش می‌مونه. ⸻ 🌱 یاد گرفتنی‌ترین بخشش برای من؟ اینکه حتی رابطه‌ای کوتاه، حتی چند شب، حتی یه گفت‌وگوی ساده تو خیابون، ممکنه اون‌قدر معنا داشته باشه که تو رو برای همیشه تغییر بده. اینکه بعضی آدما قرار نیست بمونن. قرار نیست برگردن. قرار نیست دوستت داشته باشن. ولی با حضور موقت‌شون، یه چیزی توی تو رو بیدار می‌کنن. و شاید همین بیداری، کافی باشه. ⸻ 📌 نقاط قوت کتاب: • نثر بسیار روان و شاعرانه در ترجمه‌ی سروش حبیبی • فضای احساسی عمیق بدون سانتی‌مانتالیسم • شخصیت‌پردازی دقیق راوی و ناستنکا • مضمون اگزیستانسیال: تنهایی، عشق، رؤیا و بیداری 📍 نقاط ضعف؟ – گاهی ممکنه برای کسانی که داستان‌های پرکشش دوست دارن، روند آرومی داشته باشه – پایان ناگهانی ممکنه احساس تلخی زیادی به مخاطب بده (هرچند همین تلخی بخشی از زیبایی داستانه) ⸻ 📌 پیشنهادش می‌کنم؟ قطعاً! ولی اگه دنبال یه داستان با اتفاقات زیاد و فراز و فرود تند هستی، شاید برات کند بیاد. اما اگه دلت یه کتاب آروم، عمیق، و پر از حرف‌های نگفته می‌خواد، شب‌های روشن برای توئه. داستایوفسکی توی همین داستان کوتاه، بهت نشون می‌ده که «ارتباط انسانی»، چقدر می‌تونه مقدس و تغییر‌دهنده باشه، حتی اگه فقط برای چهار شب باشه.

چقدر این کتاب جذاب و قشنگ بود.

اولین کتابی که از آثار داستایفسکی مطالعه کردم هر شب ، یک شب از داستان را خواندم درست زمانی که همه خوابن و خانه در سکوت و تاریکی غرق میشد ، تجربه جالبی بود . شما هم میتونید امتحان کنید . داستان تا حدی جالب بود اما نه در حدی که میخکوبم کنه احتمالا کتاب های دیگر نویسنده را هم مطالعه کنم سبک خوبی داره . اعتراف : و اینکه چقدر داستان زندگی ماست ، ما انسان های تنها ، ما انسان های درون‌گرا . ما درونگراها با تخیلاتمون زندگی مون میگذرونیم 🫠 درست مثل شخصیت اصلی داستان و از درد تنهایی هجوم میاریم به کتاب 🙂

یک تست شخصیت انجام دادم که نشون می داد شخصیت کدوم کتاب رو داری بهم گفت تو راوی شب های روشن هستی بنابراین این کتاب خوندم و فهمید واقعا خیلی شبیه هستم😂 در کل کتاب خوبی هست و توصیه اش میکنم.

زیبا ولی غمگین (:

توصیف‌گری از احساسات شخصیت‌ها در این کتاب بی‌نظیره، به نوعی امضای کار داستایوفسکی هستش. فکر میکنم این توصیف‌گری‌ها باعث همزادپنداری و درک شخصیت‌های کتاب برای خواننده میشه، احتمالا هم به همین دلیل داستایوفسکی برای اهالی هنر انقدر نویسنده محبوبی هستش. خواندنش پیشنهاد میشه.

خیلی چرت و بی معنی بود مزخرف ترین عاشقانه ی تاریخ بود اصلا پیشنهاد نمیشه واقعا حیف وقت که روش بزاری هیچ نتیجه گیری خاصی هم نداشت.

خیلی دوستش داشتم... چقدر فهم این رمان کوتاه ساده بود.... یک سادگی دردآور🖤 رمان کوتاه و جالبی که در بعضی جملاتش توقفی طولانی با حلقه زدن اشک در چشم همراه بود.... چقدر با شادی کوتاه نقش پسر همزادپنداری کردم و جمله پایانی اش: خدای مهربان! یک لحظه شادی! آیا برای تمام عمر یک انسان کافی نیست؟

واقعا فوق العاده است.

کوتاه ولی فوق العااااااده

خوب بود و داستان عاشقانه ایی بود ولی میشد حدس زد که چه اتفاقی خواهد افتاد. جمله اخرش خیلی خوب بود.

شب های روشنی که به تاریکی تبدیل شدند.

به شدت میتونم با این کتاب همزادپنداری کنم

قشنگ بود :)))