کتاب ابله
معرفی کتاب ابله
کتاب ابله با عنوان اصلی Идиот و به انگلیسی The Idiot نوشته‌ی فئودور داستایفسکی، با ترجمه‌ی نسرین مجیدی از انتشارات روزگار، از مهم‌ترین رمان‌های روسی با رویکرد روان‌شناختی در ادبیات کلاسیک جهان است. داستان کتاب درباره‌ی شاهزاده میشکین است؛ مردی مهربان، ساده‌دل و حقیقت‌جو که پس از درمان صرع در سوئیس، به سن‌پترزبورگ بازمی‌گردد و وارد دنیای پرآشوب طبقه‌ی اشراف می‌شود. داستایفسکی با این رمان، تعارض میان نیت پاک درونی و دنیای پرزرق‌وبرق، فریب‌کار و پرتنش اجتماعی را به تصویر می‌کشد. ابله ترکیبی از عشق، اخلاق، دیوانگی و فلسفه است؛ اثری که با دغدغه‌های جدی اما زبانی روان و درگیرکننده، مخاطب را تا صفحه‌ی آخر همراه می‌کند. شما می‌توانید نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را از طاقچه خرید و دانلود کنید.
درباره کتاب ابله داستایوفسکی
رمان ابله نوشته‌ی فئودور داستایفسکی نخستین بار در سال ۱۸۶۹ به زبان روسی منتشر شد. داستایفسکی در این اثر کوشیده است تا چهره‌ای آرمانی از انسان نیک‌سرشت و پاک‌دل را به تصویر بکشد؛ انسانی که درونش نوعی مسیح‌گونگی دارد، اما در دنیای واقعی، ساده‌لوح و حتی ابله به نظر می‌رسد. این ویژگی‌ها در شخصیت شاهزاده میشکین متمرکز شده است؛ مردی صادق، مهربان و بدون نیت بد که در مواجهه با جامعه‌ای خودمحور، فریب‌کار و بی‌رحم گویی از جهانی دیگر آمده است.
الگوی این شخصیت، متأثر از ایده‌های مسیحی و آمال اخلاقی است و برخی منتقدان در رفتار و منش او نوعی آرمان‌گرایی خاص و مبارزه با سختی‌های دنیا را دیده‌اند؛ ویژگی‌هایی که باعث می‌شود او با دنیای اطراف خود ناهمخوان باشد و در عین حال، به گونه‌ای انسانی و تأثیرگذار باقی بماند. داستایفسکی در داستان متأخرتر خود، یعنی برادران کارامازوف، بازتابی از همین انسان نیک‌سرشت را در شخصیت آلیوشا نشان می‌دهد.
یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی ابله، چندصدایی بودن آن است؛ هر شخصیت صدای مستقلی دارد و جهان‌بینی خاص خود را بیان می‌کند، بدون اینکه نویسنده قضاوتی یک‌جانبه داشته باشد. ناستازیا، راگوژین، آگلایا و دیگر شخصیت‌ها نماینده‌ی گرایش‌های متضاد در عشق، اخلاق، عقل و اراده هستند که تضاد و تعامل میان آن‌ها داستانی عمیق و انسانی می‌سازد.
رمان ابله همچنین پرسشی بنیادین را مطرح می‌کند: اگر خوبی هیچ پاداشی نداشته باشد، آیا باز هم ارزش دارد خوب بود؟ اگر وعده‌ی رستگاری نباشد، آیا ایمان و نیک‌کرداری معنایی خواهد داشت؟
خلاصه‌ی داستان ابله
رمان ابله با بازگشت شاهزاده لِونیکولایویچ میشکین از سوئیس به سن‌پترزبورگ آغاز می‌شود. او که مدتی را برای درمان صرع تحت مراقبت بوده، حالا به روسیه بازگشته تا با خویشاوندان اشرافی‌اش دیدار کند و خیلی زود وارد دنیایی پر از تظاهر، رقابت و احساسات پیچیده می‌شود.
در مسیر داستان، دو شخصیت محوری وارد زندگی او می‌شوند: راگوژین، مردی پرشور و وسواسی که دل‌باخته‌ی ناستازیا فیلیپونا است، و ناستازیا، زنی جذاب و آسیب‌دیده که میان خواست‌های متناقض، نگاه دیگران و تمایل به رهایی در نوسان است. در کنار این دو، آگلایا، دختری از طبقه‌ی اشراف، علاقه‌ای متفاوت به میشکین نشان می‌دهد. این روابط به شکل‌گیری یک مثلث عاطفی و کشمکش‌های درونی عمیق منتهی می‌شوند.
درباره‌ی فئودور داستایفسکی؛ نویسنده‌ی این کتاب
فئودور میخاییلوویچ داستایفسکی در سال ۱۸۲۱ در مسکو متولد شد و در خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط، تحت تأثیر فضایی ادبی و پزشکی بزرگ شد. او هرچند وارد دانشکده‌ی مهندسی نظامی شد، اما خیلی زود علاقه‌اش به ادبیات مسیر زندگی‌اش را تغییر داد. شخصیت‌آفرینی و نقد اجتماعی کم‌کم الهام‌بخش مسیر زندگی‌اش شد. علاقه‌اش به عدالت اجتماعی و مخالفت با سرکوب، او را به جمع اصلاح‌طلبان آن روزگار کشاند؛ چیزی که در نهایت باعث محکومیتش به زندان و تبعید اجباری در سیبری شد.
بازگشت او به روسیه، پس از این تجربه‌ی عمیق، تحول مهمی در آثارش ایجاد کرد. در جنایت و مکافات، مخاطب را با مفاهیم گناه، شرارت و رستگاری روبه‌رو می‌کند و در برادران کارامازوف، به موضوعات ایمان و شک، اخلاق و قدرت می‌پردازد. این تجربه‌ها باعث شده تا در ابله هم سراغ شخصیتی برود که با نیت پاک و روحیه‌ای تقریباً مسیح‌گون، وارد یک دنیای پیچیده و سرد می‌شود؛ کسی که بیش از هر چیزی، متکی به وجدان و مهر است.
داستایفسکی ذائقه‌ای روان‌شناختی و فلسفی در خلق شخصیت دارد و آثارش، از عمق درون انسان تا تاریکی اجتماع را زیر ذره‌بین می‌برد. او خود بارها در موقعیت تنگنا و تنهایی قرار گرفت، و این تجربیات، زبان و فضاهای رمان‌هایش را پر از تضادهای درونی واقعی می‌کند.
چرا باید این کتاب را بخوانیم؟
داستایفسکی با روایت چندصدایی، دیالوگ‌های پرتنش و لحن‌های متغیر، به هر شخصیت جهان‌بینی خاص خودش را می‌بخشد. در نتیجه، ابله به داستانی فلسفی، انسانی و روان‌شناختی تبدیل می‌شود که در آن مرزهای میان نیک‌خواهی، نادانی، عشق و جنون دائماً جابه‌جا می‌شود. در کنار این ویژگی‌ها، نباید فراموش کرد که ابله از معدود رمان‌هایی است که مخاطب را به تجربه‌ای درونی از اخلاق و ایمان می‌کشاند، بی‌آنکه آموزنده یا شعارزده باشد. شخصیت‌پردازی‌های چندلایه، گفت‌وگوهای سرشار از تعلیق روانی، و فقدان قضاوت مطلق، باعث شده‌اند تا این رمان نه‌تنها یک اثر داستانی، بلکه فضایی برای تفکر، تردید و بازاندیشی در مفاهیم آشنایی چون خوبی، عشق و عقلانیت باشد.
چرا رمان ابله را با ترجمه‌ی نسرین مجیدی بخوانیم؟
ترجمه‌ی نسرین مجیدی از ابله فیودور داستایفسکی با زبانی روان، امروزی و روان‌شناسانه، یکی از دقیق‌ترین ترجمه‌های غیرمستقیم فارسی است. او موفق شده تعادل ظریفی میان انتقال لحن اصلی داستایوسکی و حفظ شیوه‌ی امروزین فارسی ایجاد کند، بدون آنکه متن خشک یا کهنه شود. نکته‌ی برجسته در این ترجمه، پانویس‌های روشن و کوتاه اما مفیدی است که خواننده را با بستر تاریخی یا اصطلاحات روسی آشنا می‌کند و حس بیگانگی را کاهش می‌دهد. همچنین، پیش‌درآمدی از والتر بنیامین در ابتدای کتاب قرار گرفته که زمینه‌ی فکری و فلسفی متن را پیش از شروع داستان به مخاطب معرفی می‌کند؛ چیزی که کمتر در سایر ترجمه‌ها دیده می‌شود. مجیدی پیش‌تر نیز آثاری از داستایفسکی، از جمله جنایت و مکافات و بیچارگان را ترجمه کرده و با پیچیدگی‌های زبان و جهان فکری این نویسنده آشناست.
خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟
ابله را به کسانی پیشنهاد می‌کنیم که از ادبیات روان‌شناختی و شخصیت‌محور لذت می‌برند و به بررسی لایه‌های درونی انسان‌ها علاقه دارند. این رمان به‌ویژه برای خوانندگانی جذاب است که دغدغه‌ی فهم متقابل میان نیت‌های خالص فردی و واکنش‌های گاه بی‌رحمانه‌ی جامعه را دارند. اگر به‌دنبال رمانی هستید که تنها روایت‌گر یک ماجرا نباشد، بلکه امکان تأمل، مقایسه و گاهی همدلی عمیق با دیدگاه‌های متضاد را فراهم کند، ابله انتخابی پُرمایه و متفاوت است.
برای علاقه‌مندان به کتاب‌های داستایفسکی مثل جنایت و مکافات یا برادران کارامازوف، این رمان چهره‌ی تازه‌ای از دغدغه‌های همیشگی او را نمایان می‌کند: تنهایی، عدالت، ایمان، و جست‌وجوی حقیقت در جهانی پرآشوب.
نظرات افراد مشهور درباره‌ی کتاب ابله داستایوفسکی
در طول دهه‌ها، ابله بارها سوژه‌ی واکاوی اندیشمندانی از حوزه‌های گوناگون بوده است؛ از فلسفه و روان‌کاوی گرفته تا ادبیات و سینما. هرمان هسه این رمان را تصویری از رنج پنهان و تنهایی انسان معصوم می‌دانست. والتر بنیامین آن را در زمره‌ی آثاری قرار می‌دهد که پیوندی جدی با مسئله‌ی ایمان، اخلاق و بحران مدرنیته برقرار می‌کنند. میخائیل باختین در نظریه‌ی معروف خود درباره‌ی رمان چندصدایی، از ابله به‌عنوان یکی از نمونه‌های بارز یاد می‌کند. آکیرا کوروساوا نیز در سال ۱۹۵۱ اقتباسی آزاد از این رمان، در بسترِ فرهنگیِ ژاپن ساخته است. همچنین ژولیا کریستوا و اسلاوی ژیژک از منظر روان‌کاوی و اخلاقی به شخصیت پرنس میشکین پرداخته‌اند.
جوایز و افتخارات کتاب ابله
اگرچه رمان ابله در زمانه‌ای پیش از پیدایش جوایز ادبیِ مدرن نوشته شد، در گذر زمان، به یکی از آثار مرجع در ادبیات جهان بدل شد. این اثر تاکنون به بیشتر زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده و در بسیاری از فهرست‌های معتبر ادبی، از جمله ۱۰۰ کتاب برتر تاریخ توسط نشریاتی چون گاردین جای دارد. اقتباس‌های هنری در تئاتر، رادیو، تلویزیون و سینما، از دیگر نشانه‌های جایگاه فرهنگیِ این اثر هستند. نفوذ اندیشه‌های رمان در نظریه‌پردازی‌های فلسفی، روان‌کاوانه و روایت‌شناختی، ارزش دیرپای آن را در تاریخ اندیشه تأیید می‌کند.
بخشی از کتاب ابله
ایوان پتروویچ پتیتسین می‌گفت: «می‌دانید آفانسی ایوانوویچ، می‌گویند در میان ژاپنی‌ها رسم است که وقتی کسی مورد توهین قرار می‌گیرد نزد توهین‌کننده می‌رود و می‌گوید تو به من اهانت کرده‌ای و به همین دلیل آمده‌ام تا شکمم را جلوی چشمانت پاره کنم و با این کلمات واقعاً شکمش را جلوی نزد توهین‌کننده پاره می‌کند و احتمالاً از این کار احساس رضایت می‌کند، در این جهان آدمهای عجیب و غریبی وجود دارند آفانسی ایوانوویچ.»
آفانسی ایوانوویچ با لبخند جواب داد: «و حالا فکر می‌کنید ماجرایی که امشب دیدیم شباهتی به آن دارد؟ مقایسه‌ی بسیار زیرکانه‌ای است. اما خودتان دیدید ایوان‌پتروویچ عزیز، من هر کاری از دستم برمی‌آمد برای او انجام دادم. چه کسی است که مجذوب چنین زنی نشود و دل و دین از دست ندهد؟ ببینید، همان راگوژین دهاتی یک‌صدهزار روبل به پایش ریخت! باید بگویم همه‌ی اتفاقات امشب زودگذر، شاعرانه و غیرقابل پیش‌بینی بود اما از زیبایی و رنگ خاصی برخوردار بود. علیرغم همه سختی‌ها تلاش من در راه تحصیل او به هدر رفت، آه خدای من این زیبایی و احساسات چه‌ها که نمی‌توانست بکند. بارها گفتم که الماسی بود پرداخت نشده...»
حجم
۷۵۰٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۹
تعداد صفحه‌ها
۹۲۰ صفحه
حجم
۷۵۰٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۸۹
تعداد صفحه‌ها
۹۲۰ صفحه
نظرات کاربران
شاهزاده میشکین جوان ساده دلیه که سال ها به بیماری صرع مبتلا بوده و در سوییس درحال مداوا بوده. به علت بیماری و ساده دلی بیش از حد به عنوان ابله شناخته میشه. بعد از سال ها به روسیه برمیگرده
اولین نکته اینه که تقریبا نود درصد منتقدا این کتابو "بزرگ ترین کتابِ یکی از بزرگ ترین نویسنده های دنیا" میدونن...! و فقط "این نکته کوچیک" میتونه قشنگ این رمانو شرح بده! خوندن ابله به طور کامل میشه گفت "ملال آور" ه
درباره این اثر درخشان چه می توان گفت به جز اینکه خواننده با یک شاهکار تاثیرگذار، قصه ای ملموس و توصیفی، روایتی تلخ و غم انگیز سرنوشت آدمی یکرنگ و محترم و با اصول در میان جماعت درندگان انسان نما،
ابله اولین آشنایی من با داستایوفسکی است. به طوری مجذوب شده ام که در صددم همه ی آثار این نویسنده را بخوانم... متن انقدر کامله که هرازگاهی آدم تعجب می کنه که چجوری تونسته همچین داستانی را بنویسه؟... خیلی قوی
داستان ابتدا پرکشش بود اما آخراش پر از بحثها و سخنرانیهای خسته کننده و مبهم بود که فقط دوست داشتم ازشون بگذرم البته شاید بخاطر ترجمه نه چندان خوبش باشه، شخصیت اصلی داستان متفاوت و جالبه اما حال و هوای
به نظر من این رمان میخواد بگه که آدم خیلی خوب و روراست هم بدرد نمیخوره و باعث آسیب رسیدن به اطرافیانش میشه و همچنین روی دیگر این موضوع این است که جامعه قادر به هضم و پذیرش انسان کاملا صادق
من این کتابو با ترجمه ی سروش حبیبی خوندم ترجمه ی خیلی روانی داشت بدون هیچ اشتباه تایپی مفهوم کتاب فوق العاده بود
داستانی پر از شخصیت که اولش سرگیجه می‌گیرید از این همه اسم! قهرمان اصلی داستان شاهزاده میشکین است. سابقهٔ حملات صرع باعث شده بود که او ابله به نظر برسد. او پس از یک دورهٔ درمانی در سوییس پس از
زیبا و عمیق ، روح و روان ادمو جلا میده وقتی شروع کردم با خودم میگفتم شاید دیگه نخونم . فکر نمیکردم تمومش کنم ولی اینقدر حس خوبی داره که تا اخرش خوندم هر چند خوندنش طول کشید ولی خوش
خوندنش نزدیک یک ماه طول کشید ولی واقعا از بهترین کتابایی بود که خوندم بطوری که یجورایی وابسته شدم به شخصیتای داستان و پایانش باعث شد کمی احساس ناراحتی کنم.