دانلود و خرید کتاب صوتی تاملات و مجادلات

کتاب صوتی تاملات و مجادلات نوشتهٔ فئودور داستایفسکی و ترجمهٔ عبدالمجید احمدی و با صدای تایماز رضوانی است و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است. تاملات و مجادلات مقالاتی در باب هنر و ادبیات از داستایفسکی است. شما در این کتاب صوتی با کتابی غیرداستانی از این نویسندهٔ بزرگ مواجه هستید.

درباره کتاب صوتی تاملات و مجادلات

کتاب صوتی تاملات و مجادلات پنجره‌ای است بی‌واسطه به دنیای افکار و آرای داستایفسکی درباره‌ٔ پاره‌ای از موضوعات حیاتی و فضای ادبی قرن نوزدهم روسیه که بسیاری از نویسندگان مشهور و محبوب روس در آن شاهکارهای خود را به نگارش درآوردند. بسیاری از ویژگی‌هایی که داستایفسکی برای روح روسی و مردم روسیه برمی‌شمرد، بعد از گذشت یکصدوشصت سال همچنان پابرجاست. مسائلی چون تقابل «اسلاوگرایی» و «غرب‌گرایی» همواره در طول دویست سال گذشته وجود داشته‌است و دارد. بسیاری از مطالب مطرح‌شده در این کتاب صوتی، مسئله‌ٔ امروز فرهنگ، هنر، ادبیات و سیاست نیز به شمار می‌آید و جالب است که دیدگاه‌های داستایفسکی درباره‌ٔ این مسائل، بسیار راه‌گشا و عملی می‌نماید.

درواقع این نویسنده و متفکر بزرگ روس فقط داستان‌نویس نیست؛ او در نوشته‌های غیر داستانی، گزارش‌ها، جستارها و نقدهای ادبی و هنری‌اش هم با زبان خاص خودش به پدید‌ها و مسائل پیرامونش عکس‌العمل نشان می‌داد. کتاب تاملات و مجادلات مجموعه‌ای از پنج مقاله‌ٔ مهم و درخشان فئودور داستایفسکی‌ است که هم‌چون منقد و محققی تیزبین و درعین‌حال رادیکال، سراغ مسائلی رفته که دغدغه‌ٔ فکری‌اش بوده‌اند. پنج مقاله‌ٔ این کتاب همگی در شماره‌های مختلف مجله‌ٔ ورمیا در سال ۱۸۶۱ منتشر شده و به دلیل تفاوت سبکی و لحن کوبنده‌ و صریح داستایفسکی، توجه بسیاری در زمان انتشار و پس‌از‌آن برانگیختند.

نام این مقالات از این قرار است:

درآمد، آقای بوف و مسئلهٔ هنر، کتاب و سواد (مقالهٔ اول)، کتاب و سواد (مقالهٔ دوم)، تازه‌ترین رویدادهای ادبی.

شنیدن کتاب صوتی تاملات و مجادلات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به طرفداران و پژوهشگران آثار و اندیشهٔ داستایفسکی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فئودور داستایفسکی

فیودور میخاییلوویچ فرزند دوم خانواده داستایِفسکی بود که در ۳۰ اکتبر ۱۸۲۱ چشم به جهان گشود. پدرش پزشکی اهل اوکراین بود که به مسکو مهاجرت کرد و مادرش دختر یکی از بازرگانان مسکو بود. فئودور داستایفسکی در ۱۸۴۳ با درجه افسری از دانشکده نظامی فارغ‌التحصیل شد و شغلی در اداره مهندسی وزارت جنگ به دست آورد.

در سال ۱۸۴۹ به جرم براندازی حکومت دستگیر شد. حکم اعدام او مشمول بخشش شد و در عوض او چهار سال در زندان سیبری زندانی بود و بعد از آن نیز با لباس سرباز ساده خدمت می‌کرد.

داستایفسکی در سال ۱۸۶۷ با آناگریگوریوونا اسنیتکینا، که زن ثروتمندی بود ازدواج کرد و اوضاع مالیش بهبود یافت. او داستان‌های ابله (۱۸۶۹)؛ شیاطین (۱۸۷۱) و شاهکارش، برادران کارامازوف (۱۸۸۰) را پس از ازدواج خود نوشت و شهرتش را نیز از همین داستان‌ها به دست آورده است.

ویژگی منحصر به فرد آثار داستایفسکی روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است به گونه‌ای که سوررئالیست‌ها مانیفست خود را بر اساس نوشته‌های این نویسنده بزرگ ارائه کرده‌اند.

محوریت بیشتر داستان‌های داستایفسکی سرگذشت مردمی عصیان زده، بیمار و روان‌پریش است که دچار افسردگی‌ها، تناقضات فکری و ارزشی و سوالات بنیادی فلسفی درباره خدا، هستی، عدالت و ماهیت بشر شده‌اند.

او در۵۹ سالگی در ۹ فوریه ۱۸۸۱ در سن پترزبورگ چشم از دنیا فروبست.

بخشی از کتاب صوتی تاملات و مجادلات

«زمانی مجله‌ی یادداشت‌های وطنی بی‌رحمانه ما را به باد تمسخر گرفت از این بابت که ما با مطرح‌کردن ایده‌ی ضرورت پیوند جامعه با ریشه‌ی ملی خویش، داریم همان تمدن اروپایی را که نفیَش می‌کنیم برای ملت به سوغات می‌بریم.

پاسخ می‌دهیم که ما آگاهانه و با تجربه و پذیرش ایده‌ی اهمیت و رسالت همه‌بشری‌مان به ریشه‌مان برمی‌گردیم. خودِ تمدن ما را به این ایده رساند، تمدنی که صرفاً شکل اروپایی‌اش را تأیید نمی‌کنیم و نمی‌پذیریم. این بازگشت ما شاهدی بر این مدعاست که تمدن نتوانست از انسان روس آلمانی بسازد، و اینکه انسان روس در هر شرایطی روس خواهد ماند. اما ما این را نیز می‌پذیریم که به‌تنهایی نمی‌توانستیم راهمان را ادامه دهیم. می‌پذیریم که برای ادامه‌ی راهمان به‌سوی رشد و پیشرفت نیازمند همه‌ی نیروی روح روسی هستیم. ما آموزش‌وپرورش و سوادآموزی را به نزد ملت می‌بریم و بسیار شفاف و مستقیم نشان خواهیم داد که تا کجا پیش رفته‌ایم و این آموزش از ما چه ساخته‌است. و بعد منتظر خواهیم شد ببینیم ملت با پذیرش علم از ما چه خواهد گفت. منتظر خواهیم شد تا او نیز طی فرایند رشد و پیشرفتمان مشارکت داشته باشد _رشد و پیشرفت ملی و مردمی‌مان، رشد و پیشرفت روسی‌مان_ و پس از دریافت نیروهای جدیدی که از ریشه و خاکمان گرفته‌ایم، در مسیر حقیقت گام بگذاریم.

دانشْ انسان را از نو متولد نمی‌سازد؛ دانش فقط او را تغییر می‌دهد. اما این تغییرات کلی و استاندارد نیست. دانشْ انسان را به‌تناسب طبیعت و روحش تغییر می‌دهد. دانش نمی‌تواند انسان روس را به غیرروس تبدیل کند. او حتی ظاهر ما را هم تغییر نداده‌است. اما ما را بر آن داشته‌است و مجبور کرده‌است که به اصل و ریشه‌ی خویش بازگردیم. همه‌ی ملت ما البته سخن نوی خود را در آینده در زمینه‌های علم و زندگی خواهد زد. این سخن متفاوت خواهد بود با حرفی که جمع کوچک کنونی ما تا این لحظه زده‌است. ما فقط شکل و ظرف اروپایی تمدن را رد می‌کنیم و بر این باوریم که به درد ما و فضای ما نمی‌خورد.»