کتاب چگونه می توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟

کتاب چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟ اثری از خالق کتاب مشهور ملت عشق، الیف شافاک است که با ترجمه آمنه ثانی منتشر شده است. این کتاب که دعوتی است برای درک وضعیت موجود و حفظ ایمان به آینده‌ای روشن، در زمان انتشارش، به عنوان یکی از نامزدهای بوکر اعلام شد.

درباره کتاب چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟

الیف شافاک در ایران با کتاب ملت عشق شناخته و مشهور شد و رمان‌های دیگرش هم به سرعت ترجمه شدند و به همان محبوبیت رسیدند. اما این کتاب، رمان و داستان نیست. این اثر به یکی از موضوعاتی اشاره دارد که تمام افراد دغدغه‌مند در جهان به آن فکر کرده‌اند. ولو برای یک لحظه. دنیای امروز با اضطراب و همچنین روزمرگی عجین شده است. نظم جهان قدیمی در جال از بین رفتن است و جهانی جدید با نظمی جدید سربرمی‌آورد. جهانی که در آن چیزهای عجیبی مانند بی‌عدالتی، درد و بحران‌های پی در پی را شاهدیم. ما مشاهده‌گرانی هستیم که پیش خودمان به ناتوانی خودمان اعتراف می‌کنیم و احساس غم و اندوه عمیق را تجربه می‌کنیم. 

در چنین دنیایی، چطور باید چراغ ایمان به آینده و امیدواری را همچنان در دل و ذهنمان روشن نگاه داریم؟ 

چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟، اثری است که پاسخ این سوال را دارد. شافاک، ما را به خوش بینی آگاهانه دعوت می‌کند. او نام این خوشبینی ر آگاهانه می‌گذارد چراکه ما با کمک گرفتن از خاطرات خود، قصه‌ها و قدرتی که از آن به دست می‌آوریم، به انسان‌های دیگر نزدیک می‌شویم. برای امیدوار ماندن به آینده و تلاش برای سهیم بودن ساخت دنیایی بهتر، نباید چیزهایی مانند خرد، تفکر و آگاهی، مهربانی و با هم بودن را فراموش کنیم. 

کتاب چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟ کتابی است برای تمام آن‌هایی که دغدغه ساخت دنیایی بهتر و زیباتر را دارند. 

درباره الیف شافاک

الیف شافاک که با نام الیف شفق هم شناخته می‌شود، ۲۵ اکتبر ۱۹۷۱ در فرانسه، از پدر و مادری ترک متولد شد. والدینش جدا شدند و او با مادرش به ترکیه برگشت و مشغول به تحصیل در رشته‌ روابط بین‌الملل در دانشگاه فنی خاورمیانه در آنکارا شد. او لیسانس و فوق لیسانس مطالعات زنان و دکتری علوم سیاسی گرفت. همزمان با تکمیل تحصیلاتش کتاب‌هایش را نیز منتشر می‌کرد. او در سال ۱۹۹۸ با رمان «پنهان» موفق شد تا جایزه «رومی» را از آن خود کند. این جایزه به بهترین اثر ادبیات عرفانی ترکیه تعلق می‌گیرد.

الیف شافاک همچنین موفق به دریافت نشان شوالیه، شده است که از مدال‌های فرهنگی کشور فرانسه است. نام او بارها به فهرست نهایی و اولیه جوایز جهانی مانند جایزه ادبیات داستانی زنان «اورنج» (بیلیز)، جایزه دستاوردهای زنان آسیایی، جایزه مهم «ایمپک دوبلین»، ادبیات داستانی مستقل بریتانیا، جایزه بین‌المللی روزنامه‌نگاری و … راه پیدا کرده ‌است. کتاب‌های او در ایران هم خوانندگان بسیاری دارد.

از میان مهم‌ترین آثار او می‌توان به ملت عشق، سه دختر حوا، شیر سیاه و فرزانگی در عصر تفرقه (چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟) اشاره کرد.

بخشی از کتاب چگونه می‌ توان در دوران تفرقه از دیوانگی در امان ماند؟

دوره ما دوره اضطراب و دلواپسی مسری است. نگرانی عمیق همیشگی و همواره روزافزون در مورد وضعیت جهان، و جایگاه ما در آن، یا بی‌مکانی (بی‌هویتی). از تیترهای روزنامه‌ها تا مهم‌ترین داستان‌ها و تا پست‌های شبکه‌های مجازی، یک کلمه وجود دارد که به‌طور مکرر در زندگی روزمره ما ظاهر می‌شود: بحران! بحران پناهندگان که در برابر چشمان و در نزدیکی ما به طرز غم‌انگیزی در جریان است. بحران لیبرال دموکراسی. بحران تمدن غرب. بحران زیست‌محیطی و شرایط اضطراری آب و هوا. بحران در سیستم‌های بهداشتی و اجتماعی ما. بحران بی‌خانمانی، فقر، نابرابری فزاینده، نژادپرستی با ریشه‌ای عمیق و… سپس در مورد بحران در زمینه‌های بخصوص صحبت می‌کنیم: ماهیگیری، کشاورزی، تولید، خرده‌فروشی، گردشگری، مهمان‌نوازی .... چیزی که در مورد آن صحبت نمی‌شود این است که این شرایط تحت‌فشار و تنش پیوسته بودن چه تأثیری بر روی ما و سلامت روان و ذهن ما دارد.

حقیقت این است که احساسات منفی فراوانی در اطراف و درون ما وجود دارد - خشم، ترس، نارضایتی، بی‌اعتمادی، غم، سوءظن، عدم اعتمادبه‌نفس مداوم ... اما شاید بیشتر از هر چیزی یک دلهره مداوم. یک ترس وجودی. تمام این احساسات اکنون بخش زیادی از زندگی ما هستند. حتی فضاهای دیجیتالی نیز در درجه اول به فضاهای احساسی تبدیل شده‌اند. پست‌هایی که وایرال یا جهانی می‌شوند یا فیلم‌هایی که به‌طور گسترده مشاهده می‌شوند، دارای احساسات زیادی هستند. موضوع قابل توجه این است که چگونه این احساسات یک گرایش، یک عادت ذهنی ایجاد می‌کند که در مکان و زمان ماندگار می‌شود. در تحقیقی که توسط موسسه تحقیقات اجتماعی انجام شد، محققان دریافته‌اند که: زمانی که مردم در معرض اخبار منفی‌تر قرار می‌گیرند، نظرات مثبت کمتر و نظرات منفی بیشتری پست می‌کنند. وقتی در معرض پست‌های مثبت‌تری قرار می‌گیریم، الگوی متضادی رخ می‌دهد.

کودکان والدین خود را در خانه مضطرب می‌بینند، سپس این حس به آن‌ها نیز منتقل می‌شود. والدین در گروه‌های گفتگوی آنلاین یا اجتماعات مدرسه با هم ملاقات می‌کنند و مابین صحبت‌های خود درباره اضطراب خود در مورد سیستم آموزشی یا به‌طورکلی آینده بحث می‌کنند. ما موجودات اجتماعی هستیم. وقتی می‌بینیم شخص دیگری نگران است، نگران می‌شویم. همچنین اگر اطرافیانمان وحشت کنند، وحشت می‌کنیم.

اگرچه هفت روز هفته مجبوریم با احساسات ناخوشایند روبرو شویم، اما به‌ندرت وقت آن یا اراده‌ای قوی داریم که به آن‌ها به‌طورجدی توجه کنیم. چه در تلویزیون، رادیو یا به‌صورت آنلاین، ساعت‌ها در مورد «عوامل ملموس و قابل‌اندازه‌گیری» بحث می‌کنیم؛ اقتصاد، بازارهای سهام و سیاست را در اولویت قرار می‌دهیم ولی بندرت به چیزی به‌ظاهر انتزاعی و دست‌نیافتنی مانند «احساسات» توجه می‌کنیم. در همین حال، همچنان بی سروصدا وتحت فشار احساسات کینه‌توزانه هستیم. فرض می‌کنیم که تنها ما تحت این فشار به‌سختی و تلو تلو حرکت می‌کنیم در حالی که بقیه افراد چنین حسی ندارند و به‌خوبی در حال ادامه دادن زندگی خود هستند. بخشی درون ما این را می‌داند که این قطعاً وهم و توهمی بیش نیست. اما دشوار است که ما به‌تنهایی در برابر تمایل به کنترل روند نزولی ذهنمان مقابله کنیم و همواره نگرانی‌هایمان را با افساری محکم و فشرده نگه داریم. همچنین می‌خواهیم که قوی به نظر برسیم. به ما این‌گونه یاد داده‌اند که احساسات باعث می‌شود ضعیف به نظر برسیم. هر چه کمتر قادر باشیم به‌صورت علنی درباره احساسات منفی صحبت و گفتگو کنیم، مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا متوجه این موضوع شویم که چه طور تعداد زیادی انسان مانند ما، در واقع در حال تلاش و مبارزه هستند، و این سکوت‌ها چه طور باعث تضعیف روابط و تعاملات ما با دیگران‌اند. و چگونه به بی‌نهایت شیوه غیرمستقیم جوامع ما را شکل داده‌اند.