دانلود و خرید کتاب دومین بهار آلیستر مک‌لاود ترجمه پژمان طهرانیان
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
کتاب دومین بهار اثر آلیستر مک‌لاود

کتاب دومین بهار

انتشارات:نشر بیدگل
امتیاز:
۴.۱از ۱۱ رأیخواندن نظرات

معرفی کتاب دومین بهار

دومین بهار مجموعه داستان‌هایی اثر اثر آلیستر مک لاود و در واقع ادامۀ مجموعه داستان جزیره  او است. 

 درباره کتاب دومین بهار

دومین بهار داستان‌های دهۀ ۸۰ و ۹۰ میلادی و بخش دوم داستان‌های آلیستر مک‌لاود در «جزیره» است. مک‌لاود نخستین بار با دو مجموعه داستان کوتاه «هدیۀ گمشدۀ نمکین خون» (۱۹۷۶) و «همچنان که پرندگان خورشید را با خود می‌آورند و داستان‌های دیگر» (۱۹۸۶) به شهرت رسید. مجموعۀ داستان‌های کوتاه مک‌لاود بعدها در کتاب جزیره (۲۰۰۰) منتشر شد. 

دومین بهار ترجمۀ هفت داستان از این کتاب است که نخستین بار در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی منتشر شده‌اند. مک لاود با وجود اینکه نویسنده‌ای کم‌کار است و کمتر از بیست داستان کوتاه و یک رمان منتشر کرده است، اما نوشته‌هایش مهم‌ترین آثار ادبی قرن بیستم کانادا محسوب می‌شوند.

این داستان‌های شخصی و جست‌وجوگرانه‌، با لحن مرثیه‌وار و خیس از ضرب‌آهنگِ آب‌های کانادا، گویای تلاش‌های ادبی عمیقِ مک‌لاود است.

 خواندن کتاب دومین‌ بهار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه مخاطبان اصلی این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب دومین بهار

تابستانِ پس از کلاس هفتم بود که همهٔ فکروذکرم شده بود کلوب گوساله‌ها. البته آن‌قدرها هم فکر بکری نبود، چون منی که در مزرعه زندگی می‌کردم دوروبرم همیشه پُر از حیوان بود. روزی نبود که لمسشان نکنم و حضور پُررنگشان زندگیِ من و زندگیِ دیگر اعضای خانواده‌ام را خیلی آشکار و ملموس تحت‌تأثیر قرار داده بود. میزان نزدیکی این حیوان‌ها به ما و شیوهٔ این نزدیکی فصل‌به‌فصل تغییر می‌کرد.

زمستان‌ها که تعدادشان کمتر بود، باهم در فضای بسته و فشردهٔ طویله‌هایشان جمع می‌شدند؛ سُم می‌کوبیدند روی کف محکم تخته‌پوشِ پوشیده از پِهِن و سرهای بی‌قرارشان را تکان می‌دادند و هر گونه‌شان صداهای خاص خودش را درمی‌آورد. شب‌ها، اگر جرئتش را داشتی که پا به اسطبلِ ساکت بگذاری، موجی از گرما از اطراف برمی‌خاست و جلوی درِ بازِ جیرجیرو به استقبالت می‌آمد و صدای اوج‌وفرودِ نفس‌های آهنگینشان را در آن تاریکیِ تلطیف‌شده می‌شنیدی. اگر چراغ‌قوه روشن می‌شد یا فانوسی که با خودت آورده بودی شعله می‌گرفت، چشم‌های درخشانِ آنهایی که بیدار شده بودند از توی آخورها و اسطبل‌هایشان برق می‌زد و می‌درخشید و بعد انواع‌واقسام صداها بود که انگار واکنشی بود به وجود نور؛ غژغژِ تیرهای چوبیِ ستون‌ها که گردنِ گاوهای بی‌قرار به آن مالیده می‌شد، خِرخِرهای خفهٔ خوک‌های خواب‌وبیدار، شیهه‌های فین‌فین‌مانندِ اسب‌ها، صدای فِشّ طناب یا چرمی که ناگهان کشیده می‌شد، جرنگ‌جرنگِ زنجیرهای افساری که تکان می‌خورد.


نظرات کاربران

Smnhgh
۱۴۰۱/۰۲/۳۱

خیلی به نظرم قشنگ و دلچسب بود، یه سری داستان های کوتاه که محل وقوع استان های شرقی کاناداست و شخصیت ها کمابیش اجداد مهاجر اسکاتلندی دارن... . . در هم تنیدگی خاطرات و روایت های درون داستان هاجوری بود با این که

- بیشتر
بریده‌هایی از کتاب
مشاهده همه (۲۰)
۱۹۸۱ اینها را دارم در ماه دسامبر می‌نویسم. نزدیک کریسمس و سه روز بعد از بارش اولین‌برف در ناحیهٔ جنوب‌غربیِ اُنتاریو. شب یا سرصبح، برف آرام باریده بود. حوالی نیمه‌شب که به تختخواب رفتیم، هیچ برفی درکار نبود. بعد، سرصبح، صدای بچه‌ها را شنیدیم که توی اتاق‌هایشان در آن سرِ هال ترانه‌های کریسمس را می‌خواندند.
میلاد اسماعیلی
برف‌ها هنوز آب نشده بودند و مرغابی‌های وحشی هنوز به شمال پرواز نکرده بودند و نه خبری از تولد اولین بره‌های بهاره بود نه بچه‌گربه‌ها، اما من هنوز چیزی نگذشته نه‌تنها به این بهار که به بهار آینده هم پا گذاشته بودم.
idataaki
«هیچ‌کدوممون برای این زندگی ساخته نشده بودیم.»
پویا پانا
از یک طرف، به گفت‌وگویش با کارور فکر می‌کرد و از طرف دیگر، در کمال تعجب، به خانم مکنزی. به او که فکر کرد حس همدردی‌اش بیش‌ازپیش برانگیخته شد، اویی که شاید بهترینِ آنها بود و برای تحت‌تأثیر قراردادنِ مردی که از هلیفکس آمده بود بیش از همه تلاش کرده بود. تصویر آن زن در گرگ‌ومیشِ درهٔ مکنزی‌ها، که داشت صداهای ضبط‌شدهٔ خانوادهٔ درگذشته‌اش را برای مردی که اصلاً از آن زبان سر درنمی‌آورد پخش می‌کرد، تصویری بود که از ذهنِ آرچیبالد پاک نمی‌شد. حالا زن را تصور می‌کرد که با میل بافتنی روی دامنش آرام نشسته و به صداهایی خیالی گوش سپرده که صاحبانشان آنجا نیستند.
idataaki
دردی را حس می‌کرد که ازآنِ کسانی بود که چیزهای آشنا را پشت‌سر می‌گذارند. شاید احساس کسانی را داشت که مکان‌های بد یا موقعیت‌های بد یا ازدواج‌های بد را پشت‌سر می‌گذارند. کسانی که باید برای آخرین‌بار از فراز شانه‌هایشان به پشت‌سر بنگرند و آرام با خودشان بگویند: «خوب یا بد، کلی از عمرم رو صرفش کردم و حالا چه فرقی می‌کنه؛ هرجا هم که برم، دیگه اون آدم سابق نیستم.»
پویا پانا
«بعضیا هرجا که باشن تنهان.»
پویا پانا
چه سود از گفتنِ قصهٔ غصه‌هایت؟ که آنان فروافتادند، در بهارِ جوانی و آیندهٔ روشنی که پیشِ‌رو داشتند!
پویا پانا
اینجاییم ما، گرفتارِ مرگی که مختص ماست، و نمی‌خواهیم چیزی را ببینیم که گواهی است بر اضمحلال زندگی، یا اینکه شاهد دیگرانی باشیم که آن چیز را می‌بینند. نمی‌خواهیم، مثل آن پسرهای دیگر، صدای پدرمان را بشنویم که مرگی را که مختص اوست به‌سوی خود فرامی‌خواند. می‌توانیم چشمانمان را ببندیم و گوش‌هایمان را بگیریم و در همان حال هم آگاه باشیم که این کارها بیهوده است. همچنان گوش‌به‌زنگ و هراسان آماده‌ایم که تا کِی، به صدای پنجه‌کشیدن‌ها و چنگ‌انداختن‌ها بر در، موهای خاکستری پشت گردنمان راست شود.
پویا پانا
کسانی هم که خرچنگ می‌خوردند غذای لذیذی به حسابش نمی‌آوردند. داستانی نقل می‌کنند از دورانی که در مدرسه‌ها همیشه می‌شد بچه‌های خانواده‌های فقیر را از خرچنگِ توی ساندویچشان تشخیص داد. پول‌دارها می‌توانستند کالباس بخورند.
منصوره جعفری
فقط داستان زن جوانی را به یاد آورد از نسل قبلِ خانوادهٔ خودش که با مردی جوان از درهٔ مکنزی‌ها که «دینِ درستی نداشت» ازدواج کرده بود. آن موقع، اوقاتِ خانواده‌ها حسابی تلخ شده بود و حتی باهم حرف هم نمی‌زدند، تاوقتی‌که همهٔ آن کسانی که می‌دانستند «دین درست» کدام است مُردند
منصوره جعفری

حجم

۳۱۵٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۳۴۱ صفحه

حجم

۳۱۵٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۳۴۱ صفحه

قیمت:
۱۱۹,۳۵۰
تومان