دانلود و خرید کتاب باران سیاه ماسوجی ایبوسه ترجمه قدرت‌الله ذاکری
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
تصویر جلد کتاب باران سیاه

کتاب باران سیاه

انتشارات:نشر چرخ
دسته‌بندی:
امتیاز:
۳.۷از ۳ رأیخواندن نظرات

معرفی کتاب باران سیاه

کتاب باران سیاه رمانی بر اساس واقعیات تاریخی درباره فاجعه هیروشیمای ژاپن و نوشته‌ ماسوجی ایبوسه نویسنده معاصر ژاپنی است. باران سیاه از سوی روزنامه‌ی یومیوری ژاپن عنوان «شفاف‌ترین و عمیق‌ترین تصویری که از فاجعه‌ی هیروشیما در ذهن ادبیات نقش بسته» را گرفته است.

ایبوسه تا سال‌های سال پس از فاجعه‌ی اتمی هیروشیما درباره‌ی آن‌چه بر زادگاهش گذشت سکوت کرده بود، اما بالاخره سکوتش را شکست و باران سیاه را نوشت، او درباره‌ی انگیزه‌ نوشتن این رمان گفته است: 

«آخرش فکر کردم، باید در مخالفت با جنگ چیزی بنویسم. باران سیاه داستانی است که بعد از جنگِ ویتنام نوشتم.

بر اساس رمان باران سیاه، فیلمی هم در سال ۱۹۸۹ به کارگردانی ایمامورا شوهه ساخته شد که توانست جوایزی از جشنواره کن و جشنواره‌های بین‌المللی دیگر دریافت کند.

خلاصه کتاب باران سیاه

 ایبوسه در باران سیاه زندگی یک خانواده روستایی را دستمایه‌ای برای نشان دادن فاجعه انسانی هیروشیما قرار داده است. زندگی دختری به اسم یاکوسو که با عمه‌اش زندگی می‌کند و شیزوما شوهر عمه، سرپرستی او را به عهده دارد. در ده شایعه شده که یاکوسو بیماری بمب اتم دارد و خانواده‌اش آن را مخفی می‌کنند؛ حتی خواستگاران یاکوسو هم به خاطر این شایعه پا پس می‌کشند تا این که پای یک خواستگار مناسب و ثروتمند به میان می‌آید؛ اما شایعات بازهم کار خود را می‌کنند تا این که شیزوما و یاکوسو برای اثبات بیمار نبودن یاکوسو مجبور به شخم زدن گذشته و زیر رو کردن مدارکی مثل دفترچه خاطرات روزانه و مرور خاطرات جنگ می‌شوند و این تازه شروع فاجعه‌ای است که ایبوسه راوی آن است. 

خواندن کتاب باران سیاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

 اگر به خواندن رمان‌هایی بر پایه واقعیات تاریخی علاقه دارید این اثر را بخوانید و از آن لذت ببرید.

جملاتی از کتاب باران سیاه

وقتی به ستون کناری تکیه دادم تا استراحت کنم، یکی از افراد شرکت به نام تاناکا آمد و گفت «سربازها برای گرفتن آذوقه آمدند. آذوقه را به آن‌ها دادم.»

«به‌هرحال چاره‌ای نداشتی. کِی دادی؟»

«یک ساعت قبل.»

«سربازان کجا آمدند؟ آذوقه را کجا بردند؟»

پاسخ داد «سرباز پیاده‌نظام بودند. فکر کردم از واحد نظامی شماره‌ی دوِ غربی آمده‌اند، پس آذوقه را دادم.»

این آذوقه را گروهان مخابرات و واحد نظامی شماره‌ی دو غربی، پیش ما امانت گذاشته بودند. حدود دو هفته پیش سروان سررشته‌داری نوئوُرا از گروهان مخابرات که خانه‌اش روبه‌روی خانه‌ی ما در شهرک سِندا بود، نفس‌زنان به خانه‌ام آمد. گفت می‌خواهد آذوقه‌ی گروهان را نزد من امانت بگذارد. وقتی دلیلش را پرسیدم، جواب داد از ستاد فرماندهی تلفن کرده‌اند. اوضاع به نحوی است که نمی‌دانند هیروشیما کی بمباران هوایی خواهد شد، بنابراین برای حفظ تدارکات نظامی، دستور داده‌اند بی‌درنگ آن‌ها را پراکنده کنیم.

سروان نوئوُرا که تحت امر بود، خارج از سربازخانه جایی را نمی‌شناخت. بنابراین برای کمک پیش من آمد. به کارخانه زنگ زدم. علاوه‌بر دریافت اجازه‌ی آقای فوُجیتا رئیس کارخانه، آذوقه‌ها را همان شب به انبار کارخانه حمل و به امانت آن‌جا انبار کردیم.


ડꫀꪶꫀꪀꪮρꫝⅈꪶꫀ
۱۳۹۸/۱۲/۰۲

باران سیاه وصیت‌نامه‌ی ادبی ماسوجی ایبوسه است که کنز ابورو اوشه وی را بزرگترین نویسنده قرن بیستم ژاپن نامیده است. این کتاب پر از درد و آلام قربانیان فاجعه ی بمب اتمی در شهر هیروشیما و ناکازاکی است. بخشی از کتاب: از

- بیشتر
همچنان خواهم خواند...
۱۴۰۲/۰۸/۰۱

به نام خدا اولین رمانی است که از یک نویسنده‌ ی ژاپنی خواندم و تجربه ی بسیار خوبی بود. باران سیاه روایت یک خانواده‌ی سه نفره ژاپنی ساکن هیروشیما، از بمباران اتمی این شهر توسط آمریکاست. راوی مرد خانواده شیگه ماتسو

- بیشتر
آبیار هم فراموش کرده که در هیروشیما و ناگاساکی بمب اتم انداخته شده. همه فراموش کردند. جهنم سوزان هیروشیما را فراموش کردند و امروز فقط مراسم یادبود بمباران اتمی برگزار می‌شود. قیل‌وقال آن مراسم، حالم را می‌گیرد.»
همچنان خواهم خواند...
سنگ سنگ بود اما پوسته‌اش سوخته بود. «این سنگ، سنگ خاراست. سنگی که تا صبح امروز پوشیده از خزه بوده.»
شهرام صفاری زاده
Obon: آیینی بودایی که برای پاس‌داشت ارواح نیاکانی که به این دنیا آمده و در آخر سال دوباره برمی‌گردند، برگزار می‌شود. این جشن در روز پانزدهم ماه هفتم سال از تقویم قمری برگزار می‌شود و تعطیل رسمی است. به گفتهٔ برخی محققان منشأ این جشن در دین زرتشتی است.
همچنان خواهم خواند...
Akō Rōshi: چهل و هفت رونین. رونین به سامورایی‌های بی‌ارباب گفته می‌شود. چهل و هفت رونین به علت اهانتی که به ارباب‌شان صورت گرفت در شب سی‌ام آوریل ۱۷۰۳ میلادی، به محل اقامت صاحب‌منصب هتاک حمله کردند. آن‌ها بعد از کشتن او دست به خودکشی آیینی سامورایی‌ها یعنی سپّوکو زدند. مقبرهٔ آن‌ها در معبد سِنگاکو شهر توکیو قرار دارد. اما چون ارباب‌شان از خاندان آسانو در هیروشیما بود در معبد کوکوُتای هم سنگ یادبودی برای آن‌ها ساخته‌اند. در فرهنگ ژاپنی این چهل و هفت سامورایی نماد وفاداری هستند.
همچنان خواهم خواند...
افرادی که تا دیروز به اسامی‌یی چون تسوُچی یا کوُروجی صدا زده می‌شدند، اکنون مانند بادکنک یا هندوانه چهره‌های‌شان آماس کرده و قابل شناسایی نیستند.
همچنان خواهم خواند...
از فردا شاید این کارخانه تحت مدیریت ارتش دشمن قرار گیرد. اگر این‌طور شود دیگر حقِ حرف زدن نخواهم داشت.
همچنان خواهم خواند...
رئیسِ کارخانه با چهره‌ای رنگ‌پریده و مست گفت «نام درستِ پیکادُن، بمب اتم است. ظاهراً انرژی تشعشعی فوق‌العاده‌ای پخش می‌کند. همان‌طور که من هم در بقایای آوار دیدم، بر سفال‌های ریختهٔ سقف‌ها، حباب‌هایی مثل دانهٔ ارزن ظاهر شده. رنگ سفال‌ها هم مانند نوک شعلهٔ آتش قرمز شده. چیزهای غریبی رخ داده. ظاهراً تا هفتاد و پنج سال بعد در هیروشیما و ناگاساکی گیاه هم رشد نخواهد کرد.»
همچنان خواهم خواند...
اگر ارتشِ امریکا خاک اصلی ژاپن را بگیرد، تمام مردانِ ژاپنی را اخته خواهد کرد. حتا تمام افراد سالمی که بعد از پیکادُن به هیروشیما آمدند، مُردند
همچنان خواهم خواند...
به‌جز صدای سوت سمج گوشم، بیماری تأثیر دیگری نداشته. فقط سوتِ گوشم، شب‌وروز بی‌وقفه مثل طنین ناقوسِ معبدی در دوردست صدا می‌کند. خودم آن را صدایی می‌دانم مثل ناقوسی علیه بمب اتمی.
همچنان خواهم خواند...
برادرزادهٔ شوهرم برای کار خدمات رفته بود. از آن‌ها جز یک نفر که به حالت نشسته در کلاس درس زغال شده بود، هیچ اثری نبود. شاید به دلیل جهش نور از بین رفته بودند.
همچنان خواهم خواند...
صدماتم همه بر اثر آتش‌سوزی بود. سر، صورت، گردن، پشت، بازوهای دو طرف، پشت دست، مچ دست، انگشتان دست و... حتا لالهٔ گوشم هم سوخته بود. پوست مچ دستم کنده و گوشت پشتم مثلِ گوشت گاو شده بود. دنده‌هایم تقریباً بیرون زده بود. بعدها فهمیدم که به خاطر جهش نوری آنی سوخته که هزاران درجه حرارت داشت.
همچنان خواهم خواند...
پاییز سالی که جنگ تمام شد گروهی تحقیقاتی از اشغال‌گران امریکا همراه پزشکان دانشگاه توکیو به آوار سوختهٔ هیروشیما آمدند. آن‌ها وظیفه‌ای را که به عهده داشتند، توسعه دادند تا انجمنی تحقیقاتی شکل گرفت. این انجمن تحقیقاتی را بلایای بمب اتمی وابسته به سازمان انرژی اتمی امریکا یا به اختصار ای‌بی‌سی‌سی می‌گفتند. سازمانی که با موضوع قرار دادن مصیبت‌زدگان بمب اتمی، به دنبال آرمان‌های بزرگ تحقیقاتی بود. اما به‌نظر می‌رسید ای‌بی‌سی‌سی به تحقیق دربارهٔ فرآیند بیماری بیماران اتمی می‌پردازد و سازمانی برای درمان بیماران نیست.
همچنان خواهم خواند...
بخت شهر هیروشیما بسیار بد بود. جنازه‌ها حتا درون حوضچه‌های نیلوفر آبی هم افتاده بودند. در علف‌های کنار شالیزار، کبوتری سفید در خودش جمع شده بود. به‌آرامی نزدیک شدم و با دو دست گرفتمش. چشم راست کبوتر کور و پرهای شانهٔ سمت راستش کمی سوخته بود. هر چند تصمیم به جوشاندن آن در سس سویا و خوردنش در من بیدار شد، اما آن را رو به آسمان هوا کردم و فراری‌اش دادم.
همچنان خواهم خواند...
در زادگاهم می‌گفتند «کلاغ صبحگاهی خوش‌یمن است.» معنایش این بود که دیدن کلاغ در صبح، بدبیاری آن روز را از بین می‌برد. شاید به این دلیل بود که از هماهنگی رنگ گیاه و پرنده لذت می‌بردند.
همچنان خواهم خواند...
غذایی که همراه آورده بودیم تا شام دیروز کافی بود و تمام شد. از امروز قرار شد غذامان را از غذاخوری شرکت تحویل بگیریم. صبحانه را شیگه‌کو و نهار را یاسوُکو گرفتند و آوردند اما هنگام نهار شروع به شکایت کردند. حرف‌شان این بود که حتا اگر غذاشان برنج و سبزی بود، باز هم غذایی را می‌گرفتند که دیگران پخته بودند. بنابراین خوردن آن بدون انجام هیچ کاری، برای‌شان سخت بود.
همچنان خواهم خواند...
«آیین نیایش و پیشکش برای حشرات» آیینی دو روز بعد از روز کاشت بود. کشاورزان زمان کاشت، حشرات داخلِ خاک را لگد می‌کردند و می‌کشتند. بنابراین اکنون کلوچه درست کرده و به حشرات مُرده پیشکش می‌کردند. در این روز رسم بود اسباب و وسایلی از همسایه‌ها را که هنوز در خانهٔ کسی باقی مانده بود، به آن‌ها برگردانند.
همچنان خواهم خواند...
علاوه‌بر سیگار سهمیه‌ای، برگ‌های تنباکویی را که افرادِ شرکت در بازارسیاه می‌خریدند و بعد به ما می‌دادند، برای مدتی در زیرزمین آویزان می‌کردیم تا رطوبت بگیرد. بعد این تنباکو را در برگ‌های کاغذ بسیار نازک لغت‌نامهٔ انگلیسی می‌پیچیدیم که با تیغهٔ بُرِش به شکل ظریفی بُرِش داده بودیم و در نهایت می‌کشیدیم. به‌نظر می‌رسید جنس کاغذهای لغت‌نامه از کاغذی به نام کاغذ هندی باشد. خانوادهٔ ما، از اواسط جنگ تا اواخر جنگ، یک جلد لغت‌نامه دود کرد.
همچنان خواهم خواند...
ابر قارچی‌شکل، بیش از قارچ به عروس دریایی شبیه بود. پایش را که بیش از عروس دریایی دارای نیروی فعال حیوانی بود، می‌لرزاند و درحالی‌که سرش به رنگ‌های قرمز، ارغوانی، نیلی و سبز تغییر می‌کرد به‌تاخت به سمت جنوب‌شرقی می‌رفت.
همچنان خواهم خواند...
دود تا ارتفاع بسیار زیادی بالا آمده و بالا به یک‌جور گسترده‌ای پهن شده بود.
همچنان خواهم خواند...
در دفتر کارخانه شوهرعمه چندبار اشک ریخت. هیروشیما؛ شهر سوخته، شهر خاکستر، شهر مرگ و شهر نابودی. جنازه‌های انباشته‌برهم نفرین‌کنندگان خاموش جنگ‌اند.
همچنان خواهم خواند...

حجم

۳۳۳٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۳۵۲ صفحه

حجم

۳۳۳٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۲

تعداد صفحه‌ها

۳۵۲ صفحه

قیمت:
۷۹,۰۰۰
تومان