کتاب آلبر کامو و آندره مالرو؛ نامه‌ها (۱۹۴۱-۱۹۵۹) و متون دیگر

این کتاب دربردارنده پانزده سال نامه‌نگاری بین آلبر کامو و آندره مالرو دو نویسنده سرشناس فرانسوی قرن بیستم است. نخستین نامه در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۴۱ نوشته شده و گمان می‌رود آخرین نامه‌ی کوتاه نیز در سال ۱۹۵۹ توسط آلبر کامو به رشته‌ی تحریر درآمده باشد. طی این مدت، کامو به همان «نویسنده‌ی برجسته»‌ای مبدل شد که آندره مالرو از نخستین‌ باری که دست‌نویس بیگانه را خواند آن را احساس کرده بود. نامه‌های این دو، انعکاسی است از روابط انسانی، سیاسی و اندیشمندانه که عمق این رابطه را به ما می‌نمایاند و آن را برایمان روشن می‌کند. مهم‌ترین نقطه‌ی مشترک این دو نویسنده، موضوع اسپانیا بود، موضوعی که در ابتدا موجب نزدیکی آن دو و سپس ملاقاتشان شد. نقد فیلم سینمایی امید ـ که برگرفته از کتاب مالرو بود ـ موجبات پیوند آن‌ها را مهیا کرد؛ این را نیز نباید بی‌اهمیت شمرد که ملاقات آن دو در سایه‌ی دفاع از جمهوری اسپانیا شکل گرفت. کامو و مالرو، هر یک، به دلایل شخصی با این کشور پیوند داشتند. بخشی از خانواده‌ی کامو از جزیره‌ی مینورکا واقع در بالئاری آمده بودند و معشوقه‌اش، ماریا کاسارس، اسپانیایی بود؛ مهم‌تر از همه، او علاقه‌ای وافر به ادبیات اسپانیولی داشت اما آندره مالرو که از اهالی شمال بود، در ابتدا اسپانیا را به‌واسطه‌ی هنر و نقاشی‌اش می‌شناخت: آثار گویا وی را سخت شیفته‌ی خود کرده بودند. او پس از منتشر کردن نقاشی‌های گویا در سال ۱۹۴۷ و نگاشتن دیباچه‌ای برای او، رساله‌ای را نیز به وی اختصاص داد. کامو و مالرو که هر یک به شیوه‌ی خود به اسپانیا رسیده بودند، در سال ۱۹۳۶ با عزمی راسخ کودتای فرانکو را محکوم کرده و سپس آن را به نفع جامعه‌ی بین‌المللی جمهوری اسپانیا رها کردند. آندره مالرو روز پس از کودتا در اسپانیا حاضر شد و دوشادوش انقلابیون جنگید؛ او در آنجا اسکادران هوایی اسپانیا را بنا نهاد. کامو نیز به نوبه‌ی خود بسیار قاطعانه موضع‌گیری‌اش را در برابر کودتای فرانکو ابراز و او نیز از رفتن به اسپانیا اجتناب کرد. وی تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۰ از خدمت به انقلابیون دست نکشید. بدین‌سان، مبارزه با اسپانیا، کامو و مالرو را در کنار یکدیگر قرار داد و همچنین دیدگاه خاص هر یک را نسبت به تعهداتشان آشکار کرد.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوا مبر ۱۹۱۳سال در خانواده‌ای فقیر در الجزایر متولد شد. آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود. پدرش کارگری فقیر بود و مادرش خدمتکار بود. آن‌ها صاحب دو فرزند به نام «لوسین» و «آلبر» بودند، پدرش در جنگ کشته شد و مسئولیت نگهداری دو بچه بر عهده مادرش افتاده بود. کامو به خاطر خانواده‌اش مدرسه را رها کرد و به کارگری مشغول شد. معلمش به استعداد او پی برد و او را به ادامه تحصیل تشویق کرد، و به او کمک کرد تا بتواند بورسیه تحصیلی شود. با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم است او همواره این برچسب خاص را رد می‌کرد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. کامو در بعد از ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحه‌ی تصادف نزدیک سن، در شهر ویل‌بلویل درگذشت.

به عقیده‌ی بسیاری او یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم و نویسنده کتاب مشهور بیگانه و مقاله جریان‌ساز افسانه‌ی سیزیف است. کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر آثار مهم ادبی‌اش که به‌صورت واضح به مشکلات وجدان بشری در این عصر پرداخته است برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. آلبر کامو نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی قاره‌ی آفریقا است که برنده این جایزه شده است. او دو سال پس از بردن جایزه‌ی نوبل در یک سانحه‌ی تصادف درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. راننده‌ی اتوموبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو، نیز در این حادثه کشته شدند. آلبر کامو در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.

زمانی که کامو در حادثه‌ی اتومبیل کشته شد، مشغول کار بر روی نسخه‌ی اول رمان تازه‌ای به نام آدم اول بود. به دوستی نوشته بود: «همه‌ی تعهداتم را برای سال ۱۹۶۰ لغو کرده‌ام. این سال، سال رمانم خواهد بود. وقت زیادی می‌برد؛ اما به پایانش خواهم برد.» حادثه‌ی اتومبیل زمانی پیش‌آمد که عازم پاریس بود تا کاری تازه را در زمنیه کارگردانی شروع کند.

بعد از مرگ کامو، همسر و فرزندانش حق تکثیر آثار او را در اختیار گرفتند و دو اثر باقی‌مانده او را منتشر کردند. اولین آن‌ها کتاب مرگ شاد بود که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. دومین کتابی که پس از مرگ کامو منتشر شد یک اثر ناتمام به نام آدم اول بود که سال ۱۹۹۵ منتشر شد. آدم اول یک خودزندگی‌نامه درباره‌ی دوران کودکی نویسنده در الجزایر است.

بیوگرافی آلبر کامو را در صفحه این نویسنده می‌توانید بخوانید.