کتاب باغ آلبالو

باغ آلبالو آخرین شاهکار چخوف است. نمایشنامه‎‌هایی که او در هشت سال پایانی زندگیش نوشت او را همتراز چخوف داستان نویس کرد. چخوف در همه نمایشنامه‌‎هایش سعی در ترسیم فضای پر از رخوت و ملال حاکم بر جامعه‌‎اش دارد. در نمایشنامه باغ آلبالو ما با خانواده اشرافی طرف هستیم که تا خرخره در قرض فرو رفته‌‎اند ولی هیچ تلاشی برای بهبود اوضاع نمی‎‌کنند. تمام دارایی آنها باغ آلبالویی است که نسل اندر نسل به آنها رسیده و به نوعی نماد اصالت خانوادگی اشرافی آنهاست. باغی که حالا در گرو بانک است. همه اعضای خانواده دور هم جمع می‌‎شوند تا راه حلی به غیر از فروش باغ پیدا کنند اما حتی آن زمان هم از خوش‎گذرانی و تفریح دست بر نمی‌‎دارند. حتی تاجر جوانی به نام لوپاهین که پدرش در گذشته برای همین خانواده کار می‎‌کرده است سعی می‎‌کند پیشنهادی برای درست شدن اوضاع بدهد اما مورد تمسخر آنها قرار می‎‌گیرد. پنداری هیچ کدام از اعضای خانواده متوجه اتفاقی که دارد می‌‎افتد نیست. تنها در انتهای نمایش است که آنها متوجه فروپاشی می‎‌شوند که همه از فهمیدن آن سر باز می‌‎زدند.

آنتوان چخوف سالها قبل از انقلاب روسیه پیش بینی این موضوع را کرده بود. او بارها در نمایشنامه‎‌های مختلف‌اش از طوفانی صحبت می‎‌کند که همه چیز را تغییر خواهد داد. در نمایشنامه باغ آلبالو ما زوال و روی کارآمدن طبقه جدیدی را شاهد هستیم که چهارده سال بعد در روسیه اتفاق افتاد.

نویسندگان بسیاری از جمله ریموند کارور، هاروکی موراکامی، ویرجینیا ولف، جیمز جویس، کاترین منسفیلد و همچنین جرج برنارد شاو به تمجید از چخوف پرداخته‌اند. او الهام‌بخش نوعی از داستان‌نویسی است که هنوز هم کماکان در امریکا و جهان رواج دارد.

در دنیای انگلیسی‌زبان‌ها، چخوف بعد از «ویلیام شکسپیر» محبوب‌ترین نمایش‌نامه‌نویس محسوب می‌شود.