کتاب سیمای زنی در میان جمع

کتاب سیمای زنی در میان جمع نوشتهٔ هاینریش بل نویسندهٔ برندهٔ جایزه نوبل است با ترجمهٔ مرتضی کلانتریان در نشر آگه منتشر شده است.

درباره کتاب سیمای زنی در میان جمع

هاینریش بل دربارهٔ کتاب سیمای زنی در میان جمع می‌گوید: «می‌خواستم داستان زنی آلمانی را در اواخر چهل‌سالگی بازگویم که بارِ تاریخ را از ۱۹۲۲ تا ۱۹۷۰ به دوش دارد».

هاینریش بُل برای شرح زندگینامهٔ لنی که شخصیت اصلی داستان سیمای زنی در میان جمع است، ابتدا از زمان حال و از ۴۸ سالگی لنی آغاز می‌کند و پس از شرح بسیاری از خصوصیات او در این سن به گذشته می‌رود و سیری بلند در گذشته و خاطرات دور زندگی او دارد و همان‌طور که در گذشته غوطه‌ور شده، ناگهان لحن روایت عوض می‌شود و این بار با لحنی دیگر روال زندگی لنی را از گذشته به حال و سپس آینده به تصویر می‌کشد. پیرامون لنی بیش از ۱۲۵ شخصیت خودنمایی می‌کنند که هر یک نماینده طیف گسترده‌ای از جامعه آن زمان آلمان هستند. بُل در این اثر هم جامعه سرمایه‌داری و هم نظام کمونیستی را هدف پیکان تیز انتقاد خود قرار می‌دهد.

بُل در «سیمای زنی در میان جمع»، فساد اخلاقی و حرص به مال‌اندوزی را در همه شئون جامعه می‌بیند و با طنزی سراسر انسانی همهٔ جوانب آن را می‌شکافد و نمایش می‌دهد و مقام و مرتبه اجتماعی، ثروت و جایگاه سیاسی، درجات علمی و دانشگاهی منهای انسان‌دوستی را به باد تمسخر می‌گیرد و از ریاکاری و تظاهر به تقوا و پاک‌دامنی در عین گناه پرده برمی‌دارد.

بُل عاشق مردمان ساده و بی‌غل‌وغش است و در میان آن‌ها احساس راحتی می‌کند. زنان مخلوق او به‌جای لذت‌جویی و شهوت‌پرستی ترحم و همدردی را در خواننده برمی‌انگیزند و به خواننده حتی فرصت نمی‌دهد جز این بیندیشد. در سراسر «سیمای زنی در میان جمع» صفحه‌ای نیست که در آن بُل طنز و همدردی با انسان‌ها را از یاد ببرد.

خواندن کتاب سیمای زنی در میان جمع را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره هاینریش بل

هاینریش بل متولد ۱۹۱۷ است و در ۱۹۸۵ از دنیا رفته است. این نویسندهٔ آلمانی برنده نوبل بیش‌تر کتاب‌هایش دررابطه‌با جنگ جهانی است.

در ۲۰ سالگی پس از اخذ دیپلم در یک کتاب‌فروشی مشغول به کار شد اما سال بعد هم‌زمان با آغاز جنگ جهانی دوم، به خدمت سربازی فراخوانده شد و تا ۱۹۴۵ را در جبهه‌های جنگ بود.

با این‌که خانواده‌اش با نازی‌ها و حزب ناسیونال سوسیالیسم مخالف بودند، او در ابتدا با آن‌ها همدلی داشت. نامه‌هایی که بل از جبهه جنگ به دوست دختر و همسر آینده‌اش، آنه ماری، می‌نوشت به‌خوبی این مدعا را اثبات می‌کند. اما پس از زخمی شدن در جبهه شرق، دیدگاهش تغییر کرد و به عمق فاجعه جنگ و جنایت رژیم نازی پی برد.

در ۱۹۴۷ اولین داستان‌های خود را منتشر کرد و با چاپ «قطار به موقع رسید»، در ۱۹۴۹ مشهور شد. بل در ۱۹۵۱ با برنده‌شدن در جایزه ادبی گروه ۴۷ برای داستان «گوسفند سیاه» موفق به دریافت اولین جایزه ادبی خود شد.

در ۱۹۷۱ ریاست انجمن قلم آلمان را بر عهده گرفت و تا ۱۹۷۴ ریاست انجمن بین‌المللی قلم را پذیرفت. او در ۱۹۷۲ به عنوان دومین آلمانی، بعد از توماس مان، جایزه ادبی نوبل را از آن خود کرد.

هاینریش بُل عاشق مردمان ساده و بی‌غل‌وغش است و قهرمانان داستان‌های او درماندگان و شکست‌خوردگان‌اند، اما بُل آنها را شکست‌خورده نمی‌داند.

از جمله مهم‌ترین آثار وی می‌توان به این موارد اشاره کرد: «قطار به موقع رسید»، «بیلیارد در ساعت نه و نیم»، «عقاید یک دلقک»، «سیمای زنی در میان جمع»، «آبروی از دست رفته کاترینا بلوم» و «شبکه امنیتی».

بخشی از کتاب سیمای زنی در میان جمع

«قهرمان اصلی، در این قسمت، یک زن آلمانی ۴۸ ساله است. قد او یک متر و هفتاد و یک سانتی‌متر و وزن او در حدود شصت و هشت کیلو و هشت‌صد گرم است؛ یعنی با اختلاف سیصد یا چهارصد گرم، وزن ایده‌آل برای چنین قدی. رنگ چشمانش چیزی است بین آبی تند و سیاه. انبوه موهای براق و بلوندش، که کمی به خاکستری می‌زند و او آن‌ها را به روی شانه‌هایش افشان می‌کند، به سرش حالتی می‌دهد که گویی کلاهی طلایی بر تارکش گذاشته باشند. این زن لنی فایفر نام دارد.

نام خانوادگی پدری‌اش گرویتن است، او سی و دو سال تمام، البته با چند تا قطع و وصل، به امر عجیب و غریبی اشتغال داشت که در عرف متداول و مرسوم به آن «کار» می‌گویند: در ابتدا، پنج سال به صورت کارمند غیرمتخصص در مؤسسه پدرش و بعد، بیست‌وهفت سال تمام، به عنوان کارگر غیرمتخصص در امر گل‌آرایی، نزد سایرین. بعد از این‌که، در اوج تورم، تنها دارایی غیرمنقولش را که عبارت از خانه باشکوهی بود و در مرکز شهر جدید قرار داشت و چهارصد هزار مارک می‌ارزید، از روی دست و پا چلفتی به ثمن‌بخس می‌فروشد، بدون دلیل قانع‌کننده‌ای ــ نه پیری و نه مریضی را می‌تواند عنوان کند ــ کارش را رها می‌کند، به‌طوری که در حال حاضر تقریبا درآمدی برای گذران زندگی ندارد.

دوران شوهرداری او بیش از سه روز طول نکشیده است: در سال ۱۹۴۱، به مدت سه روز، زن یک افسر جزء ارتش آلمان می‌شود که ثمره آن حقوق وظیفه ناچیزی است که تاکنون هیچ‌گونه تغییری در میزان آن داده نشده است. در حال حاضر به‌طور قطع می‌توان گفت که لنی ــ نه‌تنها از لحاظ مالی ــ بلکه از جمیع جهات در وضع بسیار دشواری قرار دارد، مخصوصا از وقتی که پسر محبوبش در زندان به‌سر می‌برد.

اگر لنی موهایش را کوتاه کند و به رنگ خاکستری درآورد، به نظر زن چهل‌ساله‌ای می‌آید که خوب مانده باشد؛ حال آن‌که با بلند و افشان کردن آن‌ها، تضادی را که بین آرایش مو به سبک جوان‌ها و صورتی که دیگر جوان نیست ایجاد می‌شود نمایان‌تر می‌سازد؛ به طوری که هر کس به او نگاه کند دست‌کم پنجاه سال را به او می‌دهد. البته سن واقعی او همین است، اما او با این نوع آرایش نه تنها این شانس را از دست می‌دهد که کم‌سن و سال‌تر جلوه کند، بلکه باعث می‌شود تا مردم به او به صورت یک زن بلوند رنگ و رورفته‌ای نگاه کنند که در جست‌وجوی شهوت‌رانی و خوشگذرانی است.»