کتاب پیش‌روی

پیش‌روی نوشته ادگار لارنس داکتروْ نویسنده آمریکایی است. آخرین رمان ای. ال. داکترو است که ماجرای آن بین سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۵ میلادی می‌‌گذرد و بر مبنای حقایق تاریخی نوشته شده است.

درباره کتاب پیش‌روی 

داستان کتاب به درمورد اتفاق‌های جنگ‌های داخلی آمریکا است. شخصیت اصلی داستان، ژنرالی به نام ویلیام شرمن است و کتاب با ماجرای عبور لشگر ۶۰ هزار نفری این ژنرال از ایالت جورجیا شروع می‌شود. این ارتش به هر جا که می‌رسد ویرانی و خرابی به بار می‌آورد. شهرهای غارت‌شده، پل‌های شکسته، مزارع سوخته و جسدهای انسان‌ها و اسب‌ها چیزهایی است که پس از عبور این ارتش به جا می‌ماند. رمان با پایان یافتن جنگ به تمام می‌شود. سربازانی که تصور می‌کنند با پایان یافتن جنگ، آرامش را تجربه می‌کنند، خبر ندارند که در آینده اتفاق‌‌های ناخوشایندی منتظر آن‌هاست. داستان با گام‌های سربازان و پیشروی ارتش به جلو می‌رود و یکی از نکات قابل توجه در سراسر داستان، تغییراتی است که در شخصیت‌ها به وضوح قابل مشاهده است.

درباره ای ال داکترو

اجداد او از مهاجران یهودی روس بودند. داکترو در اوهایو به دانشگاه رفت و فلسفه و تئاتر خواند. سپس وارد ارتش شد و در دوران اشغال آلمان پس از جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۵۴ در آلمان خدمت کرد. پس از ترک ارتش در یک کمپانی تلویزیونی مشغول به کار شد و اولین رمانش«به هارد تایمز خوش آمدید» را نوشت که در ۱۹۶۹ منتشر شد. داکترو از ۱۹۶۹ به نویسندگی تمام وقت رو آورد و با رمان «کتاب دانیال» در ۱۹۷۱ به شهرت رسید.

نقطه اوج کار او در «رگتایم» بود که پس از انتشار در ۱۹۷۵ برای نویسنده اش شهرت جهانی به همراه داشت و به زبان های بسیار ترجمه شد که همیشه در فهرست مهم ترین رمان های قرن بیستم جا داشته است. داکترو تا امروز ۱۱ رمان و ۳ مجموعه داستان منتشر کرده است. این نویسنده در فارسی به انتخاب نجف دریابندری اولین مترجم آثارش، به دکتروف معروف شده و با این نام شناخته می شود.

این رمان که آن را پس از «رگتایم» مهم ترین دستاورد ادبی داکترو دانسته‌اند، در سال ۲۰۰۵ برنده‌ جایزه‌ سال انجمن منتقدان کتاب و جایزه‌ پن / فاکنر شد. همچنین، یکی از نامزدهای نهایی جایزه‌ پولیتزر بوده است.

کتاب پیش‌روی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به تمام کسانی که به رمان علاقه‌دارند و به خصوص رمان‌هایی که واقعیت‌های تاریخی را روایت می‌کند. 

بخشی از کتاب پیش‌روی

متی به اتاق‌خوابش رفت و ایستاد، نمی‌دانست از کجا شروع کند. صدای هق‌هق خودش را شنید. لباس پوشید و هر چه دستش رسید از کمد لباس و میزتوالتش جمع کرد و همه را در دو جامه‌دان ریخت. صدای شلیک گلوله شنید، از پنجره نگاه کرد و دید که یکی از قاطرها به زانو درآمده است. روسکو یکی دیگر را از اصطبل بیرون می‌کشید و در همین حین پسر بزرگ متی، جان جونیور، اسلحه‌اش را پر می‌کرد. چند دقیقه‌ی بعد، که خورشید تازه به نوک درخت‌ها رسیده بود، کالسکه‌ها بیرون آماده بودند. خودشان کجا می‌نشستند؟ هر دو کالسکه پر بود از چمدان و بسته‌های غذا و گونی‌های شکر و آرد. حالا نسیم صبح‌گاه دود را از جانب خرمن‌های علوفه که جان آتش‌ زده بود، می‌آورد. و متی حس می‌کرد این زندگی دودمانندِ اوست که به آسمان می‌رود و محو می‌شود.