کتاب تاریخ فشرده انگلستان

کتاب تاریخ فشرده انگلستان نوشتهٔ جیمز هاوز و ترجمهٔ حسن افشار است. نشر مرکز این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب امپراتوری و تجزیه، از آنگلوساکسون‌ها تا برگزیت.

درباره کتاب تاریخ فشرده انگلستان

کتاب تاریخ فشرده انگلستان دربردارندهٔ سفری در ۲۰۰۰ سال تاریخ انگلستان با ردیابی مرز پنهان جنوب و شمال آن و نظام طبقاتی ریشه‌دار هزار ساله‌ای است که مانندش در هیچ کجای دیگر جهان یافت نمی‌شود. در این کتاب از میان قرن‌ها کشمکش بین پادشاه و پارلمان، جنگ استقلال آمریکا، ظهور و سقوط امپراتوری بریتانیا و دو جنگ جهانی عبور می‌کنیم و درمی‌یابیم که چگونه پوپولیسم، برگزیت و طرفداران جدیدش را پدید آورد. جیمز هاوز این اثر را در پنج بخش نگاشته که عنوان آن‌ها عبارت است از «از ژولیوس سزار تا ویلیام فاتح (۵۵ پ م ـ ۱۰۸۷ م)»، «انگلستان دوزبانه (۱۰۸۷ ـ ۱۵۰۹)»، «انگلستان و امپراتوری (۱۵۰۹ ـ ۱۷۶۳)»، «انقلاب صنعتی (۱۷۶۳ ـ ۱۹۱۴)» و «وداع با عقاب‌ها و شیپورها (۱۹۱۴ تا امروز)». آنچه ما امروزه به نام انگلستان می‌شناسیم چند تقسیم‌بندی طبیعی دارد: زمین‌شناختی، جغرافیایی، و آب‌وهوایی، همه به سود جنوب شرقی. نویسنده بر این عقیده است که گذشتهٔ ما در گوشمان زمزمه می‌کند، بشنویم یا نشنویم و مایی را که هم‌اکنون هستیم می‌سازد. با وضعیت کنونی انگلستان، خوب است کمی آن را بشناسیم. اما از کجا آغاز کنیم؟ می‌دانیم که چه زمانی انگلستان از ورای باستان بیرون آمد و قدم در تاریخ نهاد. برای خواندن تاریخ کامل و فشردهٔ انگلستان، این اثر گزینهٔ مناسبی است.

خواندن کتاب تاریخ فشرده انگلستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان، به‌ویژه تاریخ انگلستان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جیمز هاوز

جیمز هاوز زبان و ادبیات آلمانی را در دانشگاه‌های آکسفورد و کالج دانشگاهی لندن خوانده است و بعدها در دانشگاه‌های مِینوث، شفیلد و سوانزی زبان آلمانی تدریس کرده است. شش رمان برای شرکت انتشاراتی «جاناتان کیپ» منتشر کرده است. در کتاب «برای انگلستان صحبت کن» در سال ۲۰۰۵ برگزیت را پیش‌بینی کرد که مبنای فیلم‌نامه‌ای از «اندرو دیویز» است. آخرین کتاب هاوز، «انگلیسی‌ها و هون‌ها»، در سال ۲۰۱۵ نامزد دریافت جایزهٔ کتاب‌های سیاسی سال شد. او استاد راهنمای دوره‌های کارشناسی ارشد نویسندگی خلاق در دانشگاه آکسفورد بروکس است.

بخشی از کتاب تاریخ فشرده انگلستان

«دیکتاتور فرانسوی کوشید ملت کاسب‌کارِ پول‌چاپ‌کنِ روحیه‌بخش را با نظام قاره‌ای خود، که در واقع به معنی تحریم کالاهای انگلیسی در سراسر اروپا بود، به ورشکستگی بکشاند. چون پرتغال از آن پیروی نکرد، او از طریق اسپانیا به آن کشور تاخت و شورشی هم در مادرید برانگیخت. از آن جا که اسپانیا متحدی حیاتی و سرپلی در اروپا بود، «پادشاهی متحد» نوپا ــ که از جنبهٔ نظامی به راستی متحد بود ــ خود را آمادهٔ جنگی تمام‌عیار کرد. در این جنگِ مشهور به «کارزار شبه‌جزیره»، دوکِ ولینگتون ژنرال‌های فرانسوی را یک به یک شکست داد. ناپولئون پس از آن که در اروپا رمق از دست داد، در ۱۸۱۲ با تمام نیرو به دیار تزار تاخت. چون ناچار شده بود ۲۵۰ هزار سرباز فرانسوی را در اسپانیا نگه دارد، نیمی از سربازان بینوای «گراند آرمه» را در یورش به روسیه افرادی تشکیل می‌دادند که از کشورهای دیگر اروپا گرفته بود. به هر تقدیر، او در هر دو جبهه شکست خورد و در ۱۸۱۴ استعفا کرد. اما اروپا حتی بدون او هم معجون مهلکی بود. چه کسی باورش می‌شد که شش ماه بعد بریتانیا متحد فرانسه (و اتریش) باشد برای جنگی که احتمال می‌داد با روسیه و پروس در پیش داشته باشد. تنها با بازگشت ناپولئون بود که متحدان پیشین دوباره متحد شدند. پس از آن که ولینگتون و پروسی‌ها سرانجام در ۱۸۱۵ او را در واترلو شکست دادند، لندن بر آن شد که دیگر در اروپا مداخله نکند.

راهبرد خروجش عبارت بود از دادن راینلند ثروتمند و مسالمت‌جوی آلمان به پروسی‌های فوق‌نظامی برای برقرار کردن دوبارهٔ موازنه بین قدرت‌های اروپایی. آنگاه پس از این که بازیگوشانه چرت آلمان را پاره می‌کرد، که حالا تحت حاکمیت پروس بود و بعد دشمن خونی خود بریتانیا می‌شد، با خوش‌حالی از اروپا فاصله می‌گرفت؛ به تعبیری همان کاری را می‌کرد که آمریکا در ۱۹۱۹ [پس از جنگ جهانی اول] انجام داد.

امپراتوری پیشرفت

بریتانیای صنعتی جدید پس از ترک سیاست جنگی «اخذ مالیات برای اقدامات عمرانی» برای نخستین بار به رکود شدیدی گرفتار شد که آشوب‌های اجتماعی به دنبال آورد. علت اصلی آشوب‌ها «قوانین غله» بود که واردات غلات را تا هنگامی که بهای آنها به سقف معینی نرسیده بود قدغن می‌کرد ــ در حالی که این سقف آن قدر بلند بود که هرگز بهای غلات به آن نمی‌رسید. بوی تند انقلاب در هوا پیچید. در ۱۸۱۷ ــ سالی که جِین آستِن از دنیا رفت ــ مری شلی در یک چشم به زدن، سردودمان رمان‌های علمی‌تخیلی ترسناک، فرانکنشتاین را آفرید. دو سال بعد ۶۰ هزار نفر در میدان سنت پیتر منچستر گرد آمدند تا سخنرانی بزرگ‌ترین سخنران دوران، «هنری هانت سخنور»، در انتقاد از «قوانین غله» را بشنوند ــ او به طبقهٔ خودش، بزرگ‌زمین‌داران، پشت کرده بود. هنگ پانزدهم «هوسارها»۱۰۳ که در واترلو با فرانسویان جنگیده بود حال به هم‌میهنان خودش تاخت و «کشتار پیترلو» را پدید آورد. سال بعد (۱۸۲۰) در «توطئهٔ خیابان کاتو» انتقام‌جویان کوشیدند همهٔ هیئت دولت را به قتل برسانند.۱۰۴

ولی در حالی که اروپا در دهه‌های پس از ناپولئون دستخوش استبداد و انقلاب شد، بریتانیا از هر دو در امان ماند. راز بقایش، باز، وجود رجالی بود که پایگاه اجتماعی فوق‌العاده گسترده‌ای داشتند.

«اشراف انگلیسی دست‌کم در یک زمینه مهارت داشته‌اند ... آنچه از همگان متمایزشان می‌کند آسان‌گیری آنها در پذیرش دیگران بوده است.»

آلکسی دو توکویل، ۱۸۳۸»