کتاب گفتارها

کتاب گفتارها نوشتهٔ ن‍ی‍ک‍ول‍و م‍اک‍ی‍اول‍ی‌ و ترجمهٔ م‍ح‍م‍دح‍س‍ن‌ ل‍طف‍ی‌ است. انتشارات خوارزمی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی اصول دولت جدید.

درباره کتاب گفتارها

درحالی‌که رسالهٔ ن‍ی‍ک‍ول‍و م‍اک‍ی‍اول‍ی‌ با نام «شهریار»، نام او را مترادف با ظلم و استبداد و بی‌رحمی کرده، کتاب گفتارها که سه کتاب را در بر گرفته، چشم‌انداز کاملاً متفاوتی از جهان سیاست این اندیشمند قرن ۱۶ میلادی نشان داده است. ماکیاولی در این تفسیر دقیق با استدلال درمورد تاریخ لیوی جمهوری روم، یک سیستم حکومت را پیشنهاد کرده که با القای فضیلت شهروندی فعال، از آزادی و امنیت شهروندی حمایت کرده است؛ این امر شهروندان را ترغیب می‌کند تا نیازهای دولت را بالاتر از خودخواهی‌های شخصی قرار دهند. «گفتارها» را کتابی دانسته‌اند که از نظر دامنه، بلندپروازانه و جاه‌طلبانه است، اما همچنین با دیدی روشن و عمل‌گرایانه، نظریه‌ای مدرن از سیاست جمهوری را ایجاد می‌کند. این گفتارها، حاشیه‌ها و تفاسیری بر ۱۰ جلدِ نخستِ کتابِ «از پیدایش روم» اثر «تیتوس لیویوس» است که می‌خواهد بر پایهٔ درس‌های تاریخ روم باستان، پایه‌های یک نظریهٔ سیاسی مدرن را پی‌ افکند. نویسنده کوشیده است در این کتاب به پرسش‌هایی که در کتاب «شهریار» مطرح کرده بود، پاسخ دهد. «گفتارها» در مرکز تعلیمات سیاسی ماکیاولی قرار دارد و اصولی را بیان می‌کند که جمهوری‌ها باید سرمشق قرار دهند. ماکیاولی در این کتاب، ساختارها و نهادهای سیاسی و قوانین مذهبی و قواعد جنگی و شخصیت بنیان‌گذاران و قانون‌گذاران جمهوری موردنظر خود را تشریح کرده و از قانون‌گذاران عصر جدید می‌خواهد آثار سیاسی روم قدیم را موردتوجه قرار دهند تا بهتر بتوانند اصول دولت جدید را دریابند.

خواندن کتاب گفتارها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علوم سیاسی و علوم اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره نیکولو ماکیاولی

نیکولو ماکیاولی در ۳ می ۱۴۶۹ میلادی به دنیا آمد و در ۲۱ جون ۱۵۲۷ درگذشت. او فیلسوف سیاسی، شاعر، آهنگساز و نمایشنامه‌نویسی ایتالیایی بود. پس از مدتی به‌عنوان منشی وارد دستگاه دولتی فلورانس شد و جایگاهش به‌سرعت ارتقا یافت و خیلی زود به مأموریت‌های دیپلماتیک فرستاده شد. او بسیاری از سیاستمداران مهم عصر خود، افرادی همچون پاپ و لویی دوازدهم (پادشاه فرانسه) را ملاقات کرد اما هیچ‌کدام به‌اندازهٔ شاهزادهٔ حاکم واتیکان (یعنی چزاره بورجیا) بر او تأثیرگذار نبودند. پس از جابه‌جایی قدرت در فلورانس و بعد از این که ماکیاولی از کار سیاسی برکنار شد، سلامتی‌اش رو به افول گذاشت. ماکیاولی زندگی‌اش را صرف سیاست و میهن‌پرستی کرد. بعضی از مردم او را به‌خاطر نوشتن کتاب «شهریار» که او برای خانوادهٔ «مدیچی»، حاکمان فلورانس نوشته است و به‌اتهام حمایت از حکومت اقتدارگرا و ستمگر همواره موردحمله قرار داده‌اند. او به‌دلیل حمایتش از یک حکومت فاسد، همواره مورد لعن و نفرین بوده است و امروزه نیز حکومت‌های فاسد و مستبد را «ماکیاولیستی» می‌خوانند. با مرگ ماکیاولی، یکی از چهره‌های بزرگ تفکر سیاسی جدید از میان رفت. از کتاب‌های او می‌توان به «شهریار»، «گفتارها» و «خیانت‌ها» اشاره کرد.