کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

معرفی کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

کتاب الکترونیکی «شناسایی پروپاگاندای رسانه‌ای: ۲۱ درس کوتاه در تشخیص سوگیری و پروپاگاندای رسانه‌ای» (ویراست دوم) نوشتهٔ «ریچارد پل» و «لیندا الدر» و ترجمه و بازنویسی «مهدی خسروانی» توسط نشر نایش و انتشارات کرگدن منتشر شده است. این کتاب بخشی از مجموعهٔ «سنجشگرانه‌اندیشی (تفکر نقادانه)» است و به بررسی شیوه‌های شناسایی سوگیری و پروپاگاندا در رسانه‌ها می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

این کتاب در قالب ۲۱ درس کوتاه، به بررسی نقش رسانه‌ها در شکل‌دهی افکار عمومی و شیوه‌های تشخیص سوگیری و پروپاگاندا می‌پردازد. نویسندگان با تکیه بر تجربه و پژوهش‌های خود، تلاش کرده‌اند تا مخاطب را با منطق پنهان پشت اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای آشنا کنند. کتاب در دوره‌ای نوشته شده که سلطه رسانه‌ها بر زندگی روزمره و تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی بیش از پیش احساس می‌شود. نویسندگان با اشاره به اهمیت تفکر نقادانه، نشان می‌دهند که چگونه رسانه‌ها با بهره‌گیری از سوگیری‌های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، واقعیت را به شیوه‌ای خاص بازنمایی می‌کنند. این اثر به ویژه برای کسانی که دغدغهٔ فهم عمیق‌تر اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای را دارند، می‌تواند راهگشا باشد. همچنین، کتاب به جایگاه رسانه‌ها در جوامع دموکراتیک و نقش آن‌ها در تقویت یا تضعیف آگاهی عمومی می‌پردازد و نمونه‌هایی از سوگیری‌های رایج در رسانه‌های مختلف جهان را بررسی می‌کند.

خلاصه کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

کتاب «شناسایی پروپاگاندای رسانه‌ای» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا بسیاری از مردم تصور می‌کنند در برابر فریب رسانه‌ای مصون هستند، در حالی که واقعیت چیز دیگری‌ست. نویسندگان با تکیه بر مثال‌های متنوع از رسانه‌های مختلف، نشان می‌دهند که سوگیری و پروپاگاندا چگونه در اخبار و گزارش‌ها نفوذ می‌کند و افکار عمومی را شکل می‌دهد. کتاب توضیح می‌دهد که هر جامعه و فرهنگی جهان‌نگری خاص خود را دارد و رسانه‌ها بازتاب‌دهندهٔ همین جهان‌نگری هستند. در نتیجه، هیچ رسانه‌ای کاملاً بی‌طرف نیست و هر خبر، حاصل انتخاب و برجسته‌سازی بخشی از واقعیت است. نویسندگان سه نوع بی‌طرفی را معرفی می‌کنند: بی‌طرفی مبتنی بر تواضع فکری، بی‌طرفی مبتنی بر اندیشیدن منصفانه و چندسویه، و بی‌طرفی سفسطه‌گرانه. کتاب به مخاطب می‌آموزد که چگونه با پرسش‌گری، تحلیل چندسویه و آگاهی از منافع و وابستگی‌های رسانه‌ها، اخبار را ارزیابی کند و از دام پروپاگاندا بگریزد. همچنین، به نقش عوامل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در شکل‌دهی به محتوای رسانه‌ها اشاره می‌شود و راهکارهایی برای تبدیل شدن به مصرف‌کنندهٔ سنجشگر خبرها ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای را خواند؟

این کتاب با زبانی روشن و ساختاری آموزشی، به مخاطب کمک می‌کند تا مهارت‌های لازم برای تشخیص سوگیری و پروپاگاندا در رسانه‌ها را بیاموزد. با مطالعهٔ این اثر، می‌توان به درک عمیق‌تری از سازوکارهای پنهان در تولید اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای رسید و توانایی تحلیل انتقادی پیام‌های رسانه‌ای را تقویت کرد. همچنین، کتاب نمونه‌های متعددی از سوگیری‌های رایج در رسانه‌های مختلف ارائه می‌دهد که به فهم بهتر موضوع کمک می‌کند.

خواندن کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و علاقه‌مندان به روزنامه‌نگاری، علوم ارتباطات، علوم اجتماعی و علوم سیاسی مناسب است. همچنین، برای هر کسی که دغدغهٔ فهم دقیق‌تر اخبار و پرهیز از فریب رسانه‌ای را دارد، مطالعهٔ این کتاب مفید خواهد بود.

فهرست کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

- مقدمه مترجم: توضیح دربارهٔ اهمیت تفکر نقادانه و هدف مجموعه سنجشگرانه‌اندیشی. - دموکراسی و رسانه‌های خبری: بررسی نقش رسانه‌ها در جوامع دموکراتیک و تأثیر آن‌ها بر افکار عمومی. - افسانه‌هایی که بر منطق رسانه‌های خبری سرپوش می‌گذارند: معرفی باورهای نادرست دربارهٔ بی‌طرفی و عینیت رسانه‌ها. - سوگیری و بی‌طرفی در رسانه‌های خبری: تحلیل انواع بی‌طرفی و چگونگی شکل‌گیری سوگیری در اخبار. - انواع بی‌طرفی: شرح سه نوع بی‌طرفی و ویژگی‌های هر یک. - تشخیص سوگیری در جریان غالب رسانه‌ای: راهکارهایی برای شناسایی سوگیری در اخبار و گزارش‌ها. - پروپاگاندا و نگارش گزارش خبری: بررسی مرز میان گزارش خبری و پروپاگاندا. - محافظت از مخاطبان خودی در برابر احساس گناه: توضیح دربارهٔ نحوهٔ پوشش اخبار منفی دربارهٔ جامعهٔ خودی. - رسانه و ترویج اندیشیدن جامعه‌محور: نقش رسانه‌ها در تقویت نگرش‌های جامعه‌محور. - جهت‌دهی به گزارش‌ها برای طرفداری از دیدگاه‌های برگزیده: تحلیل انتخاب واژگان و جهت‌دهی اخبار. - چگونه از گزارش‌های خبری متعارف و پروپاگاندا اطلاعات مفید بیرون بکشیم: آموزش مهارت‌های تحلیل انتقادی اخبار. - گام‌هایی که باید برداریم تا به مصرف‌کنندهٔ سنجشگر خبرها تبدیل شویم: راهکارهای عملی برای مصرف سنجشگرانهٔ اخبار. - آگاهی رسانه‌ها از سوگیری رسانه‌ای: بررسی میزان آگاهی خبرنگاران از سوگیری‌های خود. - وابستگی‌ها و حساسیت‌های رسانه‌ها: نقش آگهی‌دهندگان، حکومت و منافع قدرتمند در شکل‌دهی به اخبار. - سوگیری به سمت چیزهای «تازه» و «جنجالی»: تحلیل تمایل رسانه‌ها به اخبار غیرعادی و جنجالی. - ویژگی‌های مصرف‌کنندگان سنجشگر خبرها: معرفی ویژگی‌های افرادی که اخبار را به‌صورت انتقادی مصرف می‌کنند. - آیا اصلاح رسانه‌های خبری امکان‌پذیر است؟: بررسی امکان اصلاح ساختارهای رسانه‌ای. - آیا پدیدآمدن «جامعهٔ سنجشگر» امکان‌پذیر است؟: بحث دربارهٔ امکان شکل‌گیری جامعه‌ای با مصرف‌کنندگان سنجشگر خبرها. - منابع اطلاعاتی غیر از آن‌ها که از دیدگاه‌های غالب پشتیبانی می‌کنند: معرفی منابع خبری جایگزین. - نمونه‌هایی از رویدادهای دفن‌شده، نادیده‌گرفته‌شده یا کم‌گزارش‌شده: مثال‌هایی از اخبار مغفول‌مانده. - استفاده از اینترنت: نقش اینترنت در دسترسی به منابع خبری متنوع. - سخن پایانی، واژه‌نامه توصیف، واژه‌نامه انگلیسی به فارسی و فارسی به انگلیسی.

بخشی از کتاب شناسایی پروپاگاندای رسانه ای

«پشت سوگیری‌ها و پروپاگاندا* در همه رسانه‌های خبری، در همه جهان، منطق یکسان و ساده‌ای وجود دارد. هر جامعه و فرهنگی جهان‌نگری منحصربه‌فرد خود را دارد. این جهان‌نگری بر آنچه افراد جامعه می‌بینند و نیز بر شیوهٔ نگاهشان به آن چیزها تأثیر می‌گذارد. رسانه‌های خبری که در چارچوب فرهنگ‌های گوناگون جهان فعالیت می‌کنند بازتاب‌دهندهٔ جهان‌نگری همان فرهنگی هستند که خبر را برایش تهیه می‌کنند. اما حقیقتِ آنچه در جهان می‌گذرد بسیار پیچیده‌تر از چیزی‌ست که، در چارچوب یک فرهنگ خاص، حقیقت به نظر می‌رسد. هر کسی در هر جامعه‌ای، اگر می‌خواهد خبرها را به شیوهٔ سنجشگرانه مصرف کند، باید این حقیقت را بپذیرد و خبرها را با توجه به این حقیقت مصرف کند. تفکر نقادانه مجموعه‌ای پیچیده از مهارت‌هاست که [برخی از ویژگی‌های طبیعی و غریزی موجود در اندیشهٔ انسانی را تغییر می‌دهد. ذهن غیرسنجشگر ناخودآگاه به این سمت می‌رود که حقیقت را این‌گونه تعریف کند: «فلان چیز حقیقت است اگر من آن را باور داشته باشم.» یا «فلان چیز حقیقت است اگر ما آن را باور داشته باشیم.» یا «فلان چیز حقیقت است اگر ما بخواهیم آن را باور کنیم.» یا «فلان چیز حقیقت است اگر باور به آن در خدمت منفعت شخصی یا گروهی ما باشد.» ذهن سنجشگر خودآگاهانه در پی آن است که بر اساس اصول بگوید: «من فلان چیز را باور دارم؛ اما ممکن است حقیقت نباشد.» یا «ما فلان چیز را باور داریم اما باور ما ممکن است نادرست باشد.» یا «ما می‌خواهیم فلان چیز را باور کنیم اما این میل ممکن است ما را گرفتار پیش‌داوری کند.» یا «باور به فلان چیز منفعت شخصی یا گروهی ما را تأمین می‌کند، اما ممکن است حقیقت نداشته باشد.»»