کتاب بینوایان (جلد اول و دوم)

کتاب بینوایان با عنوان اصلی Les Misérables، رمانی جاودانه از ویکتور هوگو، رمان‌نویس پرآوازه‌ی فرانسوی است. این رمان قرن نوزدهمی، میراث گران‌بهای ادبیات فرانسه و مکتب ادبی رمانتیسم است. اثر کلاسیکی که مجموعه‌ای از تاریخ، اخلاق، سیاست و دغدغه‌های مذهبی و فلسفی نویسنده را در بطن داستانی بسیار جذاب و پرکشش جای داده است. خط اصلی داستان بینوایان را ژان والژان محکوم سابق و کوزت دختر کوچک زجرکشیده‌ی‌ تحت سرپرستی‌اش پیش می‌برند؛ داستانی که خوانندگان پرشماری از قرن‌های مختلف را درگیر و مشتاق خود کرده‌ است. بینوایان در سال ۱۸۶۲ در فرانسه منتشر و با استقبالی گسترده مواجه شد. این رمان تاریخی را نسرین تولایی و ناهید ملکوتی به فارسی برگردانده‌اند و نشر نگاه آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بینوایان ویکتور هوگو

کتاب بینوایان با نام اصلی Les Misérables رمانی از ویکتور هوگو نویسنده، شاعر و فعال سیاسی فرانسوی است. بینوایان یکی از رمان‌های کم‌نظیر کلاسیک و اثری عمیق، پرحادثه، هیجان‌انگیز و تکرارنشدنی است. هوگو رمان بینوایان را طی بیست سال به‌صورت منقطع نوشت، در سال‌هایی که عمدتاً به‌دلیل فعالیت‌های سیاسی و مبارزه در خارج از فرانسه می‌زیست. او شاهد قیام‌های ۱۸۳۲ و ۱۸۴۸ پاریس و مبارزات و درگیری‌های درازدامن خیابانی بود. شخصیت‌های اصلی و رویداد‌های مهم رمان بینوایان نیز عموماً از افراد و اتفاقاتی الهام گرفته شده‌اند که هوگو از مشاهده‌ی آن‌ها تحت‌ تأثیر قرار گرفته بود. او که در روایتش از نبرد قدیمی‌تر واترلو و شکست ناپلئون نیز بهره برده بود، به منطقه‌ی درگیر در آن جنگ تاریخی سفر کرد تا ناحیه‌ی نبرد را از نزدیک مشاهده‌ کند. تجربه‌ی سیاسی و میدانی و قدرت ادبی بلامنازع هوگو سبب شد شخصیت‌پردازی و تصویرسازی‌اش در رمان بینوایان ماندگار شود. او شخصیت‌هایی همچون ژان والژان، کوزت و تناردیه‌ها را آفرید که به محاورات عادی مردمان در سراسر دنیا وارد و هر کدام نماد جهانی خصلتی شدند.

داستان محوری بینوایان حول شخصیت‌هایی همچون ژان والژان، فانتین، کوزت و ژاور روایت شده است: روزگار ژان والژان (خلافکار سابق) را در مسیر کوزت، دخترِ کوچک فانتین که گرفتار خانواده‌ی بی‌رحم تناردیه بود، قرار داد. ژان باید کوزت را از بند تناردیه رها کرده و خود از دست بازرس ژاور، که مدت‌ها تحت تعقیبش بود، می‌گریخت. اما این رمان تاریخی که از شاهکارهای مکتب رمانتیسم به‌حساب می‌آید، فراتر از این‌ دوخطی است؛ چراکه هوگو دغدغه‌های فکری‌اش در زمینه‌های مختلفی ازجمله اخلاق، سیاست، تاریخ، الهیات، قانون و حتی معماری و شهرسازی را با هنرمندی در این اثر مطرح کرده است.

هوگو که علاوه‌بر نویسندگی و شعرگفتن، دستی بر آتش سیاست نیز داشت، در سال ۱۸۵۱ مجبور به ترک وطن شد؛ از این‌رو عمده‌ی رمان بینوایان در جزیره‌ی گرنزی نوشته شده است. این رمان فرانسوی در ۳۱ مارس ۱۸۶۲ توسط نشر A. Lacroix, Verboeckhoven et cie در پنج جلد چاپ شد. رمان بینوایان به ده‌ها زبان برگردانده شده است. مخاطبان فارسی‌زبان این کتاب را با ترجمه‌های متعددی خوانده‌اند که ترجمه‌ی مشترک نسرین تولایی و ناهید ملکوتی از نشر نگاه یکی از محبوب‌ترین‌ِ و بهترین ترجمه‌های بینوایان است.

خلاصه رمان بینوایان (هشدار افشای داستان!)

ژان والژان که پیش‌تر به‌خاطر دزدی نان، به زندان افتاده بود، در اثر رفتار مهربانانه‌ی اسقفی دگرگون می‌شود؛ اما در تمام داستان همچنان تحت تعقیب پلیسی به‌نام ژاور می‌ماند. مدت‌ها بعد، ژان با نشان‌دادن توانایی‌هایش به شهرداری یک شهر منصوب می‌شود، اما در آنجا نیز ماندگار نمی‌ماند. او به‌طور اتفاقی با زنی به‌نام فانتین آشنا می‌شود. فانتین دختری نامشروع به‌نام کوزت دارد و همین مسئله او را با آزار و طرد دیگران مواجه کرده است. ژان از او حمایت می‌کند و به او که بسیار بیمار شده، قول می‌دهد از دخترش کوزت مراقبت کند. کوزت گرفتار خانواده‌ی بی‌رحم تناردیه است. ژان والژان کوزت را از دست آن‌ها نجات می‌دهد و بقیه‌ی زندگی‌اش را وقف او می‌کند. سال‌ها بعدتر آشوب‌های پاریس اتفاق می‌افتد و ژان به‌ناچار در آن رخداد حضور می‌یابد؛ چراکه کوزت که دختری جوان شده است، دل به عشق جوانی انقلابی به‌نام ماریوس می‌بازد. ماجراها و حوادث غریب بسیاری برای این سه و ژاور اتفاق می‌افتد. آن‌چه تغییر نمی‌کند، فداکاری ژان والژان خصوصاً در حق کوزت است. امری که تا لحظه‌ی مرگش ادامه می‌یابد.

چرا باید کتاب بینوایان را بخوانیم؟

کتاب بینوایان یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن نوزدهم و از آثار برجسته‌ی مکتب رمانتیسم است؛ مکتبی که با عناصری مثل توصیفات پرتکرار، شاعرانگی و قهرمان‌پروری شناخته می‌شود. این رمان کلاسیک در کنار ارزش ادبی کم‌نظیر، داستانی پرکشش و بسیار جذاب دارد. خواننده در حین مطالعه‌ی این کتاب علاوه‌بر افزودن به داشته‌های ادبی و تاریخی خود، از خواندن ماجراهای هیجان‌انگیزش لذتی همانند لذت دیدن یک سریال ماجراجویانه را تجربه خواهد کرد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب را به دوستداران رمان‌های کلاسیک، داستان‌های پرتوصیف، احساسی و قهرمان‌محور پیشنهاد می‌کنیم. مطالعه‌ی این رمان برای علاقه‌مندان رمان‌های تاریخی و تاریخ فرانسه لذتی دوچندان به‌همراه خواهد داشت. پیشنهاد می‌کنیم پس از مطالعه این کتاب یادداشت «معرفی، خلاصه و نقد کتاب بینوایان» در وبلاگ طاقچه را نیز از دست ندهید.

درباره‌ی ویکتور هوگو؛ نویسنده‌ی کتاب بینوایان

ویکتور-ماری هوگو، نویسنده، رمان‌نویس بزرگ مکتب رمانتیسم و فعال سیاسی قرن نوزدهم فرانسوی است. او در ۲۶ فوریه ۱۸۰۲ در بزانسون فرانسه دیده به جهان گشود. پدرش ژوزف ژنرال ارتش و مادرش از طرف‌داران سلطنت در فرانسه بود. او تحصیلاتش را از حدود سال ۱۸۰۹ در پاریس آغاز کرد و از سیزده‌سالگی وارد مدرسه‌ی شبانه‌روزی کوردیه شد. در سال ۱۸۲۰ در رشته‌ی حقوق پذیرفته شد، اما تحصیلاتش را در این رشته ادامه نداد. هوگو در سال ۱۸۲۲ با آدل فوشه ازدواج کرد. اولین کتاب شعرش با عنوان اوکانا در سال ۱۸۲۲ منتشر شد و با آن شهرتی نسبی پیدا کرد. انتشار کتاب گوژپشت نتردام در سال ۱۸۳۱ از او نویسنده‌ای محبوب و مشهور در فرانسه ساخت. شهرتی که پس از انتشار رمان بینوایان در سال ۱۸۶۲ جهانی شد. مردی که می‌خندد، کارگران دریا، آخرین روز یک محکوم و نودوسه عنوان دیگر کتاب‌های مهم منتشرشده از هوگو است. هوگو سال‌ها فعالیت سیاسی و حقوق بشری در کارنامه دارد. او عضو مجلس مؤسسان جمهوری دوم فرانسه نیز بود. مبارزاتش علیه ناپلئون سوم، او را مجبور به خروج از کشور و سال‌ها زندگی در تبعید کرد. ویکتور هوگو در نهایت به‌ تاریخ ۲۲ مه ۱۸۸۵ در پاریس درگذشت. او پس از تشییعی تاریخی در پانتئون پاریس رخ در نقاب خاک کشید.

نظرات مشهور درباره‌ی این کتاب

رمان بینوایان پس از انتشار در فرانسه به محبوبیتی وسیع رسید؛ این محبوبیت در آغاز قرن بیستم جهانی شد. در آن دوره نشریات بسیاری ازجمله The Southern Literary Messenger رمان را ستودند. منتقد این نشریه در وصف جلد اول رمانْ آن را بی‌هیچ تردیدی بهترین رمان این دوره پس از سال‌های شاگردی ویلهلم مایستر از گوته خواند. نشریه‌ی گاردین بینوایان را اثری بی‌سابقه خواند که مخاطبان توده‌ای را جلب کرده و با وجود نقدها در گستره‌ی جهان پرفروش شده است. Paste Magazine داستان بینوایان را عمیق توصیف کرده و ویژگی‌‌های انسانی‌اش را ستود. این رمان در میان نویسندگان هم نقدهای مثبت بسیاری دریافت کرد، گرچه از انتقادشان نیز مصون نماند. تحسین‌آمیزترین سخن را احتمالاً آپتون سینکلر رمان‌نویس آمریکایی برنده‌ی پولیتزر درباره‌ی رمان اظهار داشته؛ سینکلر این رمان را یکی از شش اثر برتر جهان برشمرده است.

جوایز و افتخارات کتاب بینوایان

رمان بینوایان در زمانی منتشر شد که جوایز ادبی رواج چندانی نداشتند. این کتاب ماندگار اما در فهرست‌های ادبی مهمی قرار گرفته است. حضور در فهرست صد رمان برتر بی‌بی‌سی، صد کتاب مهم قرن لوموند و فهرست کتا‌ب‌های شاخص قرن نوزدهم دایرةالمعارف بریتانیکا از آن‌ جمله است.

اقتباس‌های رمان بینوایان

جایگاه ادبی رمان بینوایان باعث شد دنباله‌ها و اقتباس‌های بسیاری در قالب فیلم، سریال، تئاتر و اپرا از آن خلق شود. انتشار این نسخه‌های اقتباس‌شده از سال ۱۸۷۲ با کتاب گاوروش پسر کوچه‌گرد آغاز شد. فیلم بینوایان ساخته‌ی ریچارد بولسلافسکی (۱۹۳۵) با نامزدی چهار اسکار، فیلم بینوایان اثر ژان-پل لو شانوا (۱۹۵۸)، فیلم بینوایان به کارگردانی بیله آگوست (۱۹۹۸)، فیلم موزیکال بینوایان اثر تام هوپر برنده‌ی سه جایزه‌ی اسکار (۲۰۱۲)، انیمیشن ژاپنی با عنوان Jean Valjean Monogatari تئاتر موزیکال بینوایان در سال ۱۹۸۵ در پاریس و لندن و نسخه‌ی برادوی در سال ۱۹۸۷ که برنده‌ی چهار جایزه‌ی تونی شد، بخشی از مهم‌ترین اقتباس‌های صورت‌گرفته از رمان بینوایان هستند.

بخشی از کتاب بینوایان (جلد اول و دوم)

«در اولین روزهای اکتبر ۱۸۰۵، حدوداً ساعتی پیش از پسین، مردی که پیاده سفر می‌کرد. وارد دینی شد. چندنفر از اهالی شهر در آن دقایق درکنار پنجره یادر درگاه خانه‌ها ایستاده و با نوعی دلواپسی به این مسافر بیگانه می‌نگریستند، کسی با سرووضع فقیرانه‌تر از او تاکنون ندیده بودند. میانه قامت. چهارشانه وتنومند بود. حدوداً میانه سال بود (چهل و هفت هشت ساله) لبه چرمی و پهن کلاه خود را پایین کشیده تا بخشی از صورت آفتاب سوخته وخیس از عرقش را بپوشاند. یخه پیراهن کتانی زرد و کلفتش با لنگر نقره‌ای دور گردن را گرفته وسینه پرمویش آشکارا بیرون بود. کراوات را چون طنابی گره زده، شلوارش از کرباس آبی وکهنه بود. سریک زانوی او نخ نما وسرزانوی دیگر سوراخ بود. نیم تنه‌ای کهنه و پاره روی پیراهنش به تن داشت که به آرنجهای آستینش با ماهوتی سبز وصله شده بود. مسافر بیگانه توبره سربازی نویی بر پشت و یک چوبدست گره دار وبزرگ بردست، پاها بی‌جوراب در کفشهایی نعل دار، با سری تراشیده وریشی اصلاح نشده داشت.»